در دنیای دیجیتالی‌‌‌ امروز که در آن علوم و حرفه‌های مختلف باهم ارتباط تنگاتنگی دارند و هرکدام به ‌نوعی بر دیگری تأثیر می‌گذارد، دیگر خیلی هم عجیب نیست که مهندسان و فیزیکدانان خبرهای خوبی برای آشپزها داشته باشند! دانشمندان اعتقاد دارند به‌زودی هر کسی می‌تواند شام خود را در آشپزخانه منزلش چاپ کند و تنها با فشردن یک کلید، آن را گرم کرده و میل کند. به‌نظر می‌رسد در سال‌های آینده شاهد حضور پُررنگ چاپگرهای سه‌بُعدی و همچنین دستگاه‌های طبخ مبتنی بر فناوری‌های پیشرفته - مانند لیزر - خواهیم بود؛ اما جالب اینجاست که کارشناسان اعتقاد دارند این سبک جدید از آشپزی، حتی وعده‌های غذایی خوشمزه‌تری نسبت به آنچه امروز می‌خوریم برایمان خواهد پخت. در ایالات متحده آمریکا، استادان دانشگاه کلمبیا دستگاهی ابداع کرده‌اند که می‌تواند از چاپگر سه‌بعدی برای ساخت غذا و از لیزر برای پختن آن استفاده کند!
گروه تحقیقاتی «غذای دیجیتال» از دانشگاه کلمبیا، به سرپرستی هود لیپسون، استاد مهندسی مکانیک، نزدیک به 15 سال است که روی توسعه غذاهای چاپ شده با چاپگرهای سه‌بعدی کار می‌کند و در حال حاضر مشغول آزمایش فناوری «چاپ چند ماده‌ای»
(Multi-ingredient Printing) هستند.
جاناتان بلوتینگِر، از محققان این طرح می‌گوید: «در حالی که چاپگرها مواد را با دقت میلی‌متری تولید می‌کنند، هیچ روش پخت مشابهی با این میزان از دقت وجود ندارد. در پخت‌وپز، حفظ طعم و بافت بسیاری از غذاها ضروری است و ما به‌دنبال روشی بودیم که بتوانیم با استفاده از لیزر، کنترل دقیقی بر این ویژگی‌ها داشته باشیم.» وی می‌افزاید: «ما از دو نفر با حس چشایی قدرتمند خواستیم با چشمان بسته دو نوع گوشت پخته شده با روش‌های متفاوت را تست کنند؛ جالب اینجاست آنها گوشت پخته‌شده با لیزر را به نمونه‌های پخته‌شده با روش‌های معمولی ترجیح دادند!» به‌نظر می‌رسد نتایج تحقیقات گروه غذای دیجیتال، ما را به ساخت دستگاهی که بدون نیاز به متصدی انسانی بتواند تقریبا هر نوع غذایی را آماده کرده و آن را متناسب با ذائقه کاربر و با طعم، بافت و شکل دلخواه او ارائه دهد، بسیار نزدیک کرده است. همچنین جدیدترین پیشرفت‌ها حاکی از آن هستند که کارشناسان موفق شده‌اند به دمای ایمن غذاها
(Food-safe Temperatures) دست پیدا کنند؛ به این ترتیب آنها می‌توانند تنظیمات لیزر را طوری انجام دهند که غذا در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با بهترین کیفیت پخته شود. برای مثال در خصوص استیک گوشت، مهندسان از یک لیزر آبی برای تشخیص و ردیابی مسیرهای مارپیچی‌شکل روی گوشت استفاده می‌کنند و در کنار آن از نوعی لیزر فروسرخ برای قهوه‌ای‌رنگ‌شدن سطح روی گوشت کمک می‌گیرند. همچنین آنها دریافته‌اند سرعت لیزر در پخت غذا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ لیزرهایی با سرعت بالا می‌توانند دمای غذا را سریع‌تر افزایش دهند، در حالی که لیزرهای تک‌فاز که سرعت متوسطی دارند، عملیات پخت غذا را به آرامی انجام می‌دهند.
در آزمایشی شخصی، لیپسون مرغ را با مخلوط‌کن به حالت خمیر درآورد و سپس آن را درون لوله‌های نازل خروجی دستگاه چاپگر ریخت. در این آزمایش نمونه‌های مرغ با ضخامت سه میلی‌متر (حدود 8/1 اینچ) با موفقیت چاپ شدند. سپس دانشمندان آزمایشات گسترده‌ای بر روی عمق پخت، میزان حفظ رطوبت، طعم و رنگ آنها انجام دادند و تفاوت‌های بین غذای پخته شده با لیزر و غذایی که با روش‌های معمول پخته شده بود را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که در آشپزی با این روش، می‌توان مرغ را کمی برشته کرد تا طعم و رنگ مناسبی پیدا کند و از طرف دیگر باید آن را به دمایی رساند که برای خوردن ایمنی لازم را داشته باشد.
منبع: Newsweek