مرد جوانی‌كه 17 سال پیش نوعروسش‌ را به دلیل بوی بد دهان به قتل رسانده و پرونده‌اش در این مدت بلاتكلیف مانده بود، از دادگاه تقاضای رسیدگی دوباره كرد. او در حالی از قاضی درخواست آزادی از زندان را داشت كه در این مدت ادامه تحصیل داده و لیسانس حقوق‌گرفته بود.
به گزارش خبرنگار جام‌جم، بهمن سال 83 خبر قتل یك نوعروس 17 ساله در خانه پدرشوهرش به پلیس قرچك ورامین اعلام شد. با اعلام این خبر، تیمی از ماموران پلیس به محل جنایت اعزام شدند و تحقیقات در مورد این قتل را آغاز كردند. بررسی‌های پلیسی خیلی زود نتیجه داد و داماد جوان به عنوان قاتل همسرش بازداشت و به اداره پلیس منتقل شد. با بازسازی صحنه جرم، كیفرخواست متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 71 (وقت) دادگاه كیفری استان تهران ارسال شد.
اسماعیل در دادگاه در مورد علت قتل همسرش‌گفت: «من سارا را نمی‌شناختم و مادرم به طور اتفاقی او را در خیابان دید و به من معرفی كرد. وقتی او را دیدم، خوشم آمد و خیلی زود به خواستگاری‌اش رفتیم. سارا و مادرش با این وصلت موافقت كردند، اما شرط‌شان این بود كه مراسم عقد به‌سرعت انجام شود. روز پس از خواستگاری، من و سارا به عقد هم درآمدیم. چند روز بعد مادرم، سارا و مادرش را پاگشا كرد. وقتی با زنم تنها شدم، تازه متوجه شدم او دختر شلخته‌ای است و دهانش بو می‌دهد. من كه احساس می‌كردم سرم كلاه رفته و زندگی‌ام تباه شده، از كوره دررفتم و زنم را كشتم.»
پس از اعترافات متهم، مادر سارا رو به قضات‌ گفت: «دخترم پدر نداشت و او را به تنهایی و با رنج و سختی زیاد بزرگ و بعد عروس‌كردم، اما این مرد دخترم را بی‌رحمانه كشت. از دادگاه تقاضای قصاص متهم را دارم.»
پس از پایان جلسه، قضات وارد شور شدند و اسماعیل را به قصاص محكوم كردند. این حكم در دیوان‌عالی ‌كشور تایید و قطعی شد، اما چون مادر نوعروس در این مدت پیگیر اجرای حكم نشده بود، اسماعیل بلاتكلیف در زندان ماند.
پس از گذشت 17 سال، اسماعیل به قضات نامه نوشت و گفت: «17 سال است كه به خاطر عدم پیگیری مادرزنم در زندان مانده‌ام. در این سال‌ها در زندان درس خوانده و لیسانس حقوق‌ گرفته‌ام. حالا از قضات دادگاه تقاضا می‌كنم كمكم‌ كنند تا زودتر آزاد شوم. من دیگر تحمل ماندن در زندان را ندارم.
با پایان اظهارات متهم، قضات وارد شور شدند تا رای
صادر كنند.