این نخستین ضربه‌ای است که استفاده افراطی از این جنس فناوری‌ها بر سر چشم‌های ما می‌آورد؛ کوچک و بزرگ هم نمی‌شناسد.چند سالی می‌شود در محافل علمی صحبت از صدمه به انگشتان کودکان بر اثر استفاده طولانی‌مدت از صفحات لمسی ابزارهای الکترونیکی در میان است. اکنون نیز گفته می‌شود غرق‌شدن بچه‌ها در تبلت و گوشی‌همراه به این علت که فرصت بازی و تحرک جسمی را از آنها می‌گیرد روز‌به‌روز عضلات آنها را تحلیل می‌برد که نتیجه آن تاخیر در رشد و تکامل حرکات آنهاست. ولی این فقط گوشه‌ای از خطرات جسمی در کمین کودکان است چون پای خطرات جدی‌تری در میان است. سرطان واقعا کلمه‌ای ترسناک و یکی از دردناک‌ترین و غم‌انگیزترین بیماری‌هاست که متاسفانه رابطه بالا رفتن ریسک ابتلا به آن با امواج رادیویی ساطع شده از تلفن‌های همراه ثابت شده است. 
حتی متخصصان انگلیسی تاکید دارند که میان ابتلا به تومور مغزی در کودکی و نوجوانی با استفاده بی‌رویه از تلفن‌همراه ارتباط وجود دارد. این درحالی است که 10سال قبل که میزان اعتیاد به تلفن‌های همراه به اندازه امروز نبود، یک مطالعه جامع بین‌المللی نشان داد هر قدر کودکان بیشتر از ابزارهای هوشمند ارتباطی استفاده کنند در بزرگسالی به احتمال بیشتری با تومور مغزی درگیر می‌شوند. به نظر می‌رسد همین میزان هشدار برای آگاه کردن خانواده‌ها کافی باشد تا برای خلاص شدن از شر سر‌وصداها و بهانه‌گیری‌های کودکان و نوجوانان خود آنها را با تلفن‌همراه تنها نگذارند. اگر والدین به زمان‌های طلایی‌ای که می‌تواند صرف تعلیم و تربیت غنی فرزندان‌شان شود نیز فکر کنند به احتمال زیاد اجازه اتلاف وقت با ابزارهای الکترونیکی را به آنها نخواهند داد.

مریم خباز - گروه جامعه