در نشست خبری بعد از بازی، رکراکی و اشرف حکیمی از طرف خبرنگاران مراکشی به شدت تشویق شدند. اما سوال عجیب خبرنگار لیبی و جواب رکراکی به خوبی نشان داد که چرا مراکش در این جام تا این اندازه موفق بوده است. آن خبرنگار پرسید: آیا فکر می‌کنید احتمال قهرمانی در جام‌جهانی را دارید؟ رکراکی قبل از پاسخ به این سوال، لبخندی به اشرف حکیمی زد و گفت: هدف اولیه ما این بود که به هر قیمتی از گروه صعود کنیم. حالا به تیمی تبدیل شده‌ایم که به سختی شکست می‌خوریم. برای رسیدن به اهداف بزرگتر باید ذهنیت‌مان را تغییر دهیم.
پیش از شروع بازی مراکش و کانادا، طرفداران این تیم در بیرون ورزشگاه چنان سر و صدایی راه انداخته بودند که انگار مراکش نماینده تمام آفریقا است. در طول بازی هم با هر حرکت بازیکنان این تیم به وجد می‌آمدند و هر بار توپ زیر‌پای بازیکنان کانادا می‌رفت، سوت‌های کر کننده‌ آنها تمام ورزشگاه را پر می‌کرد. نتیجه‌اش هم این شد که حکیم زیاش و یوسف النصیری در همان نیمه اول برای مراکش گل زدند و گل به خودی نایف آگورد مانع از صدرنشینی و صعود این تیم نشد؛ اتفاقی که آنها در جام‌‌های 94، 98 و 2018 موفق به انجام آن نشده بودند.  
رکراکی که همین چند ماه پیش به عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد، در مورد رویارویی با اسپانیا در مرحله بعد می‌گوید: اصلا بازی آسانی نیست، اما وقتی یک فرصت برای تاریخ‌سازی به دست می‌آورید، نباید به هیچ وجه آن را از دست بدهید.
در دو بازی اخیر مراکش، دو عکس از بازیکنان این تیم در رسانه‌ها منتشر شد که بسیار قابل توجه بود. یکی عکس بوسه اشرف حکیمی بر پیشانی مادرش بعد از برد مقابل بلژیک بود. او بعد از بازی با کانادا در مورد احساسی شدنش اینطور حرف زد: وقتی بچه بودم و فوتبالیست‌های قبلی کشورم در جام‌جهانی را می‌دیدم، رویایم این بود که مثل آنها باشم. حالا این رویا محقق شده و می‌خواهم از آن لذت ببرم. 
تصویر دوم مربوط به خوشحالی جواد الیامی، مدافع تیم‌ملی مراکش بود. او با پرچم بزرگی از کشور فلسطین بر روی دوشش وارد زمین شد و دور افتخار زد. در طول بازی و در شادی‌های خارج از ورزشگاه نیز چند پرچم فلسطین در دست هواداران این تیم دیده می‌شد. 

​​​​​​​حسین خلیلی - گروه ورزش