البته حمل این طبل 7کیلویی مصائب و مشکلاتی هم برای لیته داشته است. او که یک متخصص نرم‌افزار است و در آمریکا کار و زندگی می‌کند، در این باره می‌گوید: بارها اتفاق افتاده که دست، شانه و گردنم دچار دردهای شدید شده و مجبور بودم بعد از مسابقات، ماساژ و تمرین‌های ورزشی انجام دهم. خیلی از مردم از من می‌پرسند که آیا این موضوع برایت سخت نیست؟ که به آنها می‌گویم مطمئنا دشوار است اما شادی و خوشحالی هواداران تیم‌ملی کشورم از هر چیزی برایم ارزشمندتر است. لیته که هواداران برزیل لقب « والس جام‌جهانی » را برای او انتخاب کرده‌اند می‌گوید مردم در ورزشگاه‌ها دوست دارند با او عکس بگیرند و مصاحبه کنند. البته شهرت او فقط محدود به هواداران برزیل نیست. در این سال‌ها مردم کشورهای میزبان جام‌جهانی هم به خوبی او را شناخته و بارها اتفاق افتاده که او را به خانه‌های‌شان دعوت کرده‌اند. او در این باره می‌گوید: من دوستان فراوانی از سراسر دنیا دارم. همچنین این دوستی باعث شده تا اطلاعات فراوانی در مورد فرهنگ‌ها و سنت‌های کشورهای مختلف داشته باشم. با این اوصاف اصلا جای تعجبی ندارد که وقتی از او پرسیده می‌شود، بهترین میزبان جام‌جهانی در تمام این سال‌ها کدام کشور بوده، او خیلی قاطع می‌گوید: همه‌شان.  لیته نیز همچون بسیاری از برزیلی‌ها به قهرمانی این تیم در این دوره امیدوار است تا سلسائو بعد از 20 سال بتواند ششمین جام را بالای سرش ببرد. وقتی از او سوال می‌شود که می‌خواهد تا چه زمانی به طبل زدن در جام‌های جهانی ادامه دهد، با قاطعیت می‌گوید: تنها خدا می‌داند. تا زمانی که بتوانم حرکت کنم، فریاد بزنم و سلامتی داشته باشم، این کار را ادامه خواهم داد.