احسان پایور  گفته است: «چرا معمای پلیسی را هر هفته چاپ نمی‌کنید. معمای پلیسی یکی از جذاب‌ترین صفحه‌هاست.»

علی سلیمانی  هم بخش پرسش و پاسخ قضایی را یکی از جذاب‌ترین بخش‌های تپش می‌داند و می‌گوید: «در این بخش، حقوق شهروندی مانند آپارتمان‌نشینی را آموزش می‌دادید که خوب بود. چرا این صفحه را حذف کردید؟»

حسین عباسیان هم به کم شدن صفحات تپش انتقاد کرده و گفته است: «تپش از وقتی هشت صفحه شد، جذابیت آن هم کم شد. این چه وضعی است. تپش کلا هشت صفحه است که نصف آن جلد و آگهی است. حداقل آگهی چاپ نکنید.»
​​​​​​​
علیرضا زارع  هم یکی از خوانندگان قدیمی تپش است که از اولین شماره‌های انتشار این ضمیمه با ما همراه بود. او که 62 ساله و کارمند است، در خصوص تپش می‌گوید: «من از 20سال پیش تپش می‌خواندم و با آن همراه هستم. البته الان دقیق به خاطر ندارم، اما فکر می‌کنم اولین‌بار آن را در محل کارم مطالعه و بعد هم آن را به طور مرتب دنبال کردم. آن زمان در 16صفحه منتشر می‌شد و صفحات بسیار خواندنی مانند خاطرات کارآگاه جنایی و بازگشت داشت که بسیار جالب بود. بازگشت در مورد افرادی بود که درگیر اعتیاد و پس از مدتی رها شده بودند. این ضمیمه مطالبی داشت که باعث آگاهی مردم می‌شد. هشدارهای پلیسی در ارتباط با سرقت، فعالیت هکرها، حساب بانکی، خودرو و موارد دیگر همه سطح آگاهی مردم را بالا می‌برد که بسیار مفید بود. نظرم این است که صفحاتی مانند بازگشت دوباره برگردد و مطالبی بیشتر گنجانده شود که آگاهی مردم را افزایش دهد. این‌که کارشناسانی مانند آقای قرایی‌مقدم در مورد مسائل مختلف و آسیب‌ها صحبت می‌کنند، بسیار خوب است و باید از نظرات آنان استفاده کرد. در مورد قصاص و بخشش هم من فکر می‌کنم هر قاتلی نباید بخشیده شود. بعضی از اینها در دوران مرخصی یا چند روز پس از آزادی دوباره مرتکب قتل می‌شوند و به نظر من استحقاق بخشیده شدن ندارند. البته شرایط اینها با افرادی که از اقدام خود درس عبرت گرفته‌اند، فرق می‌کند. گزارش سگ‌گردانی را چندان دوست نداشتم و بهتر است به جای چنین موضوعاتی، از مسائلی مانند نداشتن امنیت شغلی که در مواردی باعث ارتکاب جرم می‌شود، برای تهیه گزارش استفاده کرد.»