از روستا فقط نامی مانده!

از روستا فقط نامی مانده!

روستانشینی یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های زندگی اجتماعی است که تاکنون ادامه یافته است. روستاها را باید به عنوان رکن اصلی در ثبات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی یک جامعه تلقی کرد. بنابراین بخش روستایی از اهمیت فوق‌العاده زیادی برخوردار است و رسیدگی به معضلات و مشکلات بخش روستایی اهمیت خاصی دارد. از طرفی برای رسیدن به توسعه پایدار نیاز به ایجاد تعادل بین دو جامعه شهری و روستایی می‌باشد.

با این که پیوسته از مولدبودن روستاها و توجه ویژه به این مناطق صحبت می‌شود اما در حال حاضر روستاییان و عشایر با مشکلات عدیده‌ای مواجهند که باید با یک برنامه‌ریزی مشخص و مدون در جهت حل و رفع آنها قدم برداشت. نداشتن مسکن مقاوم و تداوم مشکل نرسیدن سند ثبتی برای املاک مسکونی و غیرمسکونی، عدم درآمد کافی از کشت و زرع برای تامین هزینه‌های زندگی، نبود سیستم صحیح و سریع برای رساندن تولیدات و محصولات به بازار مصرف، فقدان برنامه حمایتی مشخص در کشور برای جبران خسارت ناشی از خشکسالی و سایر حوادث طبیعی مثل سرمازدگی و آفات که موجب آسیب‌های جدی در سطح تولید و کاهش سطح زیر کشت و حتی اتلاف دام شده و باعث ضررهای فراوان به آنها می‌شود و افزایش حجم مهاجرت به شهرها و شرایط نامساعد راه‌های ارتباطی روستاها که ساکنان این مناطق را از داشتن راه استاندارد محروم کرده است.
به هر حال وقتی از روستاها صحبت به میان می‌آید، نمی‌توان از جایگاه آنان در اقتصاد کشور گفت و دردهای‌شان را نادیده گرفت. بر همین اساس برای غلبه بر مشکلات باید مواردی را از جمله مطالعه و بررسی علمی پیرامون استعدادها، ظرفیت‌ها و مزیت‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روستاها، تهیه و اجرای طرح توسعه جامع این مناطق با تاکید بر استفاده بهینه از امکانات و نهاده‌ها، ارائه خدمات متناسب با آنچه برای شهرنشینان وجود دارد و فراهم‌کردن زمینه کسب درآمد مناسب و پایدار برای زندگی مطلوب روستایی، تعریض و اصلاح راه‌ها و جاده‌های مواصلاتی و همچنین ارائه سند ثبتی برای املاک مسکونی و زراعی و باغات روستاییان و عشایر مدنظر و در اولویت اقدامات باشد.
هرچند هنوز هستند روستا‌هایی که زندگی صنعتی و تاثیرات زندگی شهری آنها را متحول نکرده است، اما زندگی روستایی با تمام زیبایی‌هایش رو به سوی تحولی ناخوشایند دارد.سبک زندگی روستاییان در حال تغییر است و با شتابی روزافزون از گذشته‌ها فاصله می‌گیرد. حالا در برخی روستاها خیلی از سبک‌های زندگی شهری وارد شده، آن‌قدر که برای قدیمی‌ها کمتر چیز آشنایی از خاطرات‌شان بر جای مانده است.
نباید فراموش کنیم که زمان می‌گذرد و با پیشرفت علم و پیدایش تکنولوژی، زندگی روستایی نیز رنگ و بوی دیگری می‌یابد. حالا به چشم روستا، شهر نمادی برای امروزی‌شدن است. بسیاری از عناصر زندگی شهری در زندگی روستایی راه‌یافته است. شکل فعالیت‌ها نیز در روستاها تغییر اساسی کرده است، هر چند در خیلی روستاها هنوز هم کار روستایی کشاورزی و دامپروری است، اما هنرهای اصیل از بین رفته و جوانان کمتر با قالیبافی و گلیم و صنایع‌دستی منطقه خود آشنا هستند؛ این یعنی از روستا فقط نامی مانده و دیگر هیچ.

رضا نقیلو | گروه ایران