این نویسنده با اشاره به تفاوت‌های محتوایی داستان‌های نویسندگان جوان با نسل‌های گذشته افزود: نویسندگان دهه‌های گذشته بسیار به شعارنویسی نزدیک بودند و می‌خواستند دنیای پیرامون خود را تغییر دهند اما امروز شاهدیم که نویسندگان جوان بیشتر به واگویه اتفاقات زندگی شهری و آپارتمان‌نشینی خود می‌پردازند و دغدغه‌های فردی خود را با نثر و زبانی آشفته در قالب یک داستان بیان می‌کنند.
باباخانی توضیح داد: در دنیای امروز با گسترش فضای مجازی، فردگرایی گسترش یافته که این امر در ابعاد مختلف زندگی بشر از جمله ادبیات تأثیر خود را نشان داده است. شاعر و نویسنده امروز از تنهایی رنج می‌برد و دچار نوعی رخوت و فردگرایی شده است، بنابراین نمی‌توان از وی توقع داشت از مسائل اجتماعی بنویسد.
وی با بیان این‌که متأسفانه بیشتر نویسندگان جوان ترجیح می‌دهند سراغ موضوع‌های ساده بروند و از دشواری و پیچیدگی گریزان هستند، تصریح کرد: نوشتن رمان عاشقانه به تجربه اجتماعی نیاز ندارد و لازم نیست نویسنده به تجربه زیستی کولبران، کارگران کوره‌پزخانه‌ها و کارتن‌خواب‌ها و هزاران انسان گرفتار در جامعه پیرامونش نزدیک شود.