باوجود ظرفیت مناسب اما ایران هنوز نتوانسته در حوزه جذب دانشجوی خارجی به جایگاه قابل قبولی برسد
مهمانان ویژه
تا بوده حرف از فرار مغزها بوده اما سمت دیگر این ماجرا هیچگاه آنطور که باید به چشم نیامده است. در چند دهه اخیر همیشه گلایه از این بوده که چرا مهاجرت نخبههای ایرانی بازگشتی ندارد یا چرا به همان میزان که در صادرات مغزهای ایرانی فعال هستیم در واردات آن کوتاهی کردهایم؟ اصلا سهم ما در جذب دانشجویان خارجی در همه این سالها چقدر بوده است؟ دلیل این گزارش با همین سوالات کلید خورده اما سرانجامش محدود به یافتن پاسخ به این پرسشها نمانده، چرا که پاسخ این پرسشها را نمیتوان تنها در اعداد و ارقام و آمارهای اعلام شده جست. همانقدر تفاخر به تعداد بالای حضور دانشجویان خارجی در ایران سطحینگری است که در همین ارتباط در ورطه خودتحقیری بیفتیم. چندی پیش آماری در فضای مجازی دستبهدست میشد مبنی بر حضور 40هزار دانشجوی خارجی در ایران؛ آماری که باعث قرائتهای متفاوتی از این حضور شده بود. برخی کاربران فعال فضای مجازی این تعداد را باعث افتخار و به نوعی به کیفیت بالای نظام آموزشعالی ایران نسبت میدادند و معتقد بودند جامعه ایرانی عادت دارد خوبیهای خودش را نبیند و در مقابل عدهای معتقد بودند مقایسه این تعداد با موج مهاجرت نخبهها از ایران از اساس اشتباه است و دلیل این حضور را به نوعی تجارت دانشجو میدانستند که در همه جای دنیا معمول است. هر چند رد این بحثها به مسائل فراتری از میزان حضور دانشجویان خارجی در ایران کشیده شده اما سوال این است میزان حضور دانشجویان خارجی در ایران چقدر است؟ از این حضور به ایران چه سودی میرسد و بررسی آماری این تعداد افراد چه نتایجی به همراه دارد؟ آیا حضور 40هزار دانشجوی خارجی را باید به کیفیت نظام آموزشعالی و جذابیت دانشگاههای ایران نسبت بدهیم؟ یا بحران صندلیهای خالی و کمبود دانشجویان ایرانی به نوعی در افزایش این حضور موثر بوده است؟
دانشجویان خارجی از کجا میآیند؟
عبدالحمید علیزاده، مدیرکل امور دانشجویان غیرایرانی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری 40هزار دانشجوی خارجی در ایران را از 129ملیت مختلف عنوان کرده است. هر چند در ظاهر این تنوع قومیتی میان 40هزار دانشجو جالب توجه است اما آمارهای رسمی که از زبان رضا منیعی، معاون پژوهشی موسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی اعلام شده نشان میدهد ۹۵درصد از دانشجویان بینالمللی حاضر در ایران از ششکشور افغانستان، عراق، لبنان، سوریه، چین و پاکستان میآیند و دوسوم دانشجویان هم تبعه افغانستان هستند. با این حساب فقط 5درصد باقیمانده شامل 123ملیت مختلف شدهاند. به این مفهوم که به گواه این آمارها 2000دانشجوی خارجی مشغول به تحصیل در ایران از 123ملیت مختلف در دانشگاههای ایران حضور دارند. فارغ از بار علمی این دانشجویان که البته ابزاری برای سنجش آن وجود ندارد تعداد این دانشجویان در برابر دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در خارج از کشور هم جالب توجه است. بهگونهای که کشور ما سال2016 در قبال 18هزار دانشجوی خارجی مشغول تحصیل در ایران، 52هزار دانشجوی ایرانی در خارج از ایران داشته است اما کشوری همچون ترکیه درحالی که فقط 46هزار دانشجو در خارج از کشور خود داشته توانسته 106هزار دانشجو را در دانشگاههای خود جذب کند.
دانشجویان خارجی در ایران چه میخوانند؟
بسیاری از کشورها در آموزشعالی به اعتبار در رشته خاصی شهرت دارند. همین است که بسیاری از دانشجویان برای اعتبار مدرک اخذ شده کشور مقصد و دانشگاه آن کشور را انتخاب میکنند اما در ایران چه رشتههایی برای دانشجویان خارجی مشغول به تحصیل جذابیت بیشتری داشته است؟ در رتبهبندی رشتهای زبان فارسی، پزشکی، حقوق، مهندسی عمران و حسابداری در صدر فهرست محبوبترین رشتههای دانشجویان خارجی در ایران هستند. آخرین آمارهای تفکیک شده درباره رشتههای مورد علاقه این دانشجویان مربوط به مهر 1397 است و نشان میدهد حدود ۴۷درصد دانشجویان خارجی در رشتههای علوم انسانی، حدود ۲۳درصد در علوم مهندسی، ۱۶درصد در علوم پزشکی و حدود ۶درصد در علوم پایه تحصیل میکنند.
انگیزه حضور دانشجویان خارجی چیست؟
حتی با عیار کمیت هم حضور 40هزار دانشجوی خارجی در ایران تعداد قابل توجهی نیست حتی اگر بدانیم 95درصد از آنها اهل کشورهایی هستند که وضعیت جایگاه دانشگاههایشان در جهان فاصله معناداری با ایران دارد اما همین تعداد دانشجو به چه انگیزهای مشغول به تحصیل در ایران شدهاند؟ محمد فاضل، کارشناس حوزه آموزش به جامجم میگوید: «اینکه دانشگاههای ایران در فهرست اعتباری دانشگاههای معتبر جهان جایگاه قابلتوجهی ندارند درست است اما نباید از کیفیت آموزشی و جایگاهی دانشگاهی ایران در منطقه بگذریم.» او معتقد است احتمالا نباید جذابیت کیفیت آموزشی دانشگاههای ایران را دلیل اولیه برای حضور این دانشجویان محسوب کنیم و دلایل دیگری همچون وضعیت سیاسی و اجتماعی کشورهای منطقه را باید دخیل در انگیزه حضور آنها بدانیم. این گفته محمد فاضل اتفاقا سرفصل چالشهایی است که برخی آن را تعبیر به خودتحقیری میکنند. آنها میگویند حضور 40هزار دانشجوی خارجی فارغ از ملیت و نوع درسی که میخوانند قابلتوجه است و کیفیت بالای نظام آموزشی ایران دلیلی بر حضور اکثریت آنها در ایران است. رضا منیعی اما موضوع قابل توجه دیگری را دلیل افزایش حضور دانشجویان خارجی در ایران میداند. معاون پژوهشی موسسه پژوهش و برنامهریزی آموزشعالی میگوید: «سهم دانشجویان خارجی در ایران افزایش یافته است اما این موضوع به دلیل کاهش تعداد دانشجویان ایرانی بوده است. بهگونهای که تعداد دانشجویان کل کشور از 4میلیون و ۸۰۰هزار نفر در سال ۱۳۹۲ به 3میلیون و 373هزار نفر در سال 98 رسیده است.»
بحران صندلیهای خالی و تجارت دانشجو
نه باید تفاخر به کیفیت احتمالی بالای آموزشی دانشگاههای ایران داشته باشیم و نه در ورطه خودتحقیری غلت بزنیم. موضوع دانشجویان خارجی در هر کشوری یک سوی اقتصادی مهم دارد. این سویه اقتصادی در ایران به چند دلیل مهم بیشتر به چشم میآید.
یکی موضوع تحریمهای ظالمانه و ارزآوری است که میتواند حضور دانشجویان خارجی را به همراه داشته باشد و دیگری بحران صندلیهای خالی و هرم جمعیتی ایران است که باعث شده بسیاری از دانشگاههای ایران را به سمت انحلال و ورشکستگی بکشاند و در این میان چه راهی بهتر از جذب دانشجوی خارجی برای پر کردن این صندلیها. موضوعی که باعث شده بحث بر سر جذب دانشجوی خارجی میان کشورهای منطقه بالا بگیرد و هر کدام از این کشورها سعی میکنند به دلیل درآمدهای مورد اشاره، تعداد بیشتری از دانشجویان خارجی را به دانشگاههای کشورشان بکشانند. وقتی از اهمیت درآمد در این حوزه حرف میزنیم بهتر است بدانیم کشور استرالیا در سال 2018 حدود 38میلیارد دلار از این طریق کسب درآمد داشته است یا اشاره کنیم به کشور مالزی که صنعت آموزشعالی آن پس از صنعت پالم و گردشگری سومین منبع درآمد این کشور است.
حمیدرضا امیرینیا، دبیر کمیسیون روابط علمی بینالمللی ستاد علم و فناوری شورایعالی انقلاب فرهنگی هم آمار قابل توجهی در این حوزه اعلام کرده است.
به گفته او گردش مالی حاصل از دانشجویان خارجی در جهان ۳۰۰میلیارد دلار است و از آنجا که ایران یک درصد از جمعیت دنیا را دارد، بنابراین به اعتقاد او: «این ظرفیت را داریم که سهمیلیارد دلار از طریق دانشجویان خارجی
جذب کنیم.»