سالمندی از موضوعاتی است که بشر همواره با آن دست‌وپنجه نرم می‌کرده است. به گزارش سازمان‌ملل در سال ۲۰۱۷ جمعیت افراد بالای ۶۰سال ۹۶۲ میلیون نفر بوده که تا سال۲۰۵۰ به ۲میلیارد و ۸۰ میلیون نفر خواهد رسید. بالا رفتن سن جمعیت کشورها، نیازمندی‌های خاصی را نیز ایجاد می‌کند و یکی از مسائل جذاب برای کسب‌وکارهای آینده‌نگر خواهد بود؛ مشتریانی که نیازهای خاص خود و توانایی پرداخت هزینه برای برطرف‌شدن این نیازها را دارند.
دو رویکرد اصلی به مسأله سالمندی وجود دارد. در رویکرد اول، سالمندی سنی است که افراد توانمندی‌های خود را به‌مرور از دست می‌دهند و به محصولاتی نیاز دارند تا بتوانند این کمبودها را جبران کنند. محصولات یا خدماتی با این نگاه و اغلب متمرکز بر حوزه سلامت می‌توانند نیازهای این کاربران را برطرف کنند. همچنین پلتفرم‌های واسطه که سالمندان بتوانند با کمک آنها نیازمندی‌های خود را برطرف کنند هم جذاب خواهند بود. مسأله تنهایی یکی دیگر از دغدغه‌های این نسل است که در قالب شبکه‌های اجتماعی خاص می‌توان با آن مقابله کرد.
رویکرد دوم بر سالمندی موفق تمرکز می‌کند. سالمندی موفق یک مدل توسعه‌یافته در دهه۹۰ میلادی است و سه محور ارزیابی دارد؛ آزادی سالمند از بیماری و ناتوانی، عملکرد جسمی و شناختی بالا و تعامل فعال با زندگی. هر چقدر این شاخص‌ها در رابطه با یک سالمند بالاتر باشد یعنی سالمندی موفق‌تری را تجربه می‌کند. محصولات و خدماتی که در این دسته ارائه می‌شوند می‌توانند برای بهبود ویژگی‌های جسمی- ذهنی، ارتباطات اجتماعی، سرگرمی، پیشگیری و کنترل سلامت باشند.