بالاخره انتظارها به پایان رسید و اولین محموله واکسن کووید-۱۹ به ایران وارد شد تا مبارزه با این مهمان ناخوانده و ماندگار وارد مرحله تازه‌ای شود. در نوشته‌های پیشین همین این ستون بارها اشاره کردیم دو رویکردی که احتمالا بشریت را در کنترل این عالمگیری موفق خواهد کرد، رعایت اصول بهداشتی و واکسیناسیون است.
در هفته‌های اخیر با قوی‌ترشدن زمزمه‌های ورود واکسن به کشور دو نگرانی همزمان و متناقض در میان مردم و فضای رسانه‌ای و مجازی مطرح شد؛ یکی نگرانی از عوارض واکسن و دیگری اضطراب دسترسی‌نداشتن به واکسن است. به همین دلیل در این نوشتار تلاش می‌شود به این دو موضوع پرداخته شود.
واکسن کووید-۱۹ مثل هر فرآورده دارویی و واکسن دیگر، عوارض بالقوه‌ای دارد ولی با انجام کارآزمایی‌های بالینی تلاش شده این عوارض تا حد امکان شناخته و قبل از عرضه آن از حداقل‌بودن آنها اطمینان به‌دست آید. فعلا قرار است تزریق واکسن در مراکز بیمارستانی انجام شود تا در صورت بروز واکنش‌های حساسیتی که در مصرف هر دارویی محتمل است، اقدامات لازم انجام شود؛ البته میزان عوارض گزارش‌شده تا این لحظه در کشورهای مختلف نگران‌کننده نبوده است.
از طرفی تعدادی از افراد با وجود این‌که از نظر موازین علمی اعلام‌شده به تزریق واکسن نیازی ندارند یا حداقل در اولویت دریافت آن نیستند، اصرار و پیگیری زیادی برای دسترسی به واکسن دارند. در تمام کشورهایی که واکسیناسیون را شروع کرده‌اند، کادردرمان و افراد دارای بیماری زمینه‌ای یا شرایط سنی مستعدکننده به عوارض شدید کووید-۱۹ در اولویت قرار گرفته‌اند و در کشور ما هم قرار است در ماه‌های آینده با ورود بیشتر واکسن و همچنین تولید انبوه داخلی، واکسیناسیون عمومی انجام شود.
البته باید توجه داشت هیچ واکسنی تاثیر صددرصدی نخواهد داشت و در صورت واکسیناسیون عموم مردم، باز هم رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی اهمیت زیادی خواهد داشت.