استیون نایت که فیلمنامه قرنطینه را طی یک هفته نوشته بود در مصاحبه‌ای با مطبوعات، خبر از نگارش اولین فیلمنامه صنعت سینما در رابطه با موضوع کرونا داد. سپتامبر سال قبل میلادی بود که رسما اعلام شد این فیلم وارد مرحله تولید می‌شود. نگرانی‌ها از بابت شکستن مقررات قرنطینه و فاصله اجتماعی، نکته‌ای بود که در رسانه‌ها بازتاب وسیعی یافت. اما تهیه‌کنندگان فیلم قول دادند که سر صحنه فیلمبرداری، تمام مقررات و قوانین مربوط به پروتکل‌های بهداشتی رعایت خواهد شد. آن هاتاوی و چویتل اجیوفور دو بازیگر اصلی فیلم به این شرط بازی در آن را پذیرفتند که سازندگان فیلم قول بدهند آسیبی به آنها نخواهد رسید. به‌زودی بن استیلر، بن کینگزلی، مارک گاتیس و لوسی بویتون هم به جمع بازیگران فیلم اضافه شدند تا نقش‌های مکمل آن‌را به‌عهده بگیرند.
بار اصلی ماجراهای قرنطینه بر دوش دو شخصیت اصلی داستان لیندا و پکسون هستند. این دو زوج نه‌چندان جوانی هستند که قرار است به‌زودی از هم جدا شوند. شیوع بیماری کرونا، آنها را هم مثل تمام اهالی شهر لندن خانه‌نشین کرده و در قرنطینه به‌سر می‌برند. پکسون به‌دلیل جرمی که انجام داده فقط می‌تواند به‌عنوان راننده شغلی برای خودش دست و پا کند. لیندا هم که در یک شرکت بزرگ مد کار می‌کند، متوجه جابه‌جایی مقدار زیادی اشیای  گرانقیمت در شرکت می‌شود. قرنطینه و مالیخولیای مربوط به آن، زوج در حال جدایی را به فکر کاری غیرممکن و عجیب و غریب می‌اندازد. لیندا می‌تواند پکسون را به‌عنوان راننده استخدامی شرکت خود جا بزند تا بتواند اشیای قیمتی شرکت را به سرقت ببرند. سرقت با موفقیت انجام می‌شود و اولین نتیجه‌اش این است که دو طرف تصمیم می‌گیرند قید جدا شدن را بزنند و به زندگی مشترک خود ادامه دهند! اما کووید - 19 و احتمال مداخله پلیس دو عامل تهدید‌کننده‌ای است که می‌توانند بلای جان این بانی و کلاید مدرن شود.
سازندگان قرنطینه طی یک برنامه فشرده کاری 18 روزه، کار فیلمبرداری را به پایان رساندند. رسانه‌ها با طعنه به زمان کوتاه فیلمبرداری، نوشتند که می‌توان انتظار داشت بعد از پایان مصیبت کرونا بقیه محصولات سینمایی هم طی چنین مدت کوتاهی کار فیلمبرداری‌شان را به پایان برسانند. در حالت معمول اکثر محصولات سینمایی (به‌جز بلاک باسترها) در یک جدول کاری 40 تا 45 روزه کار فیلمبرداری‌شان را انجام می‌دهند. مسؤولان شهری به سازندگان فیلم هشدار داده بودند که تا حد امکان از فیلمبرداری در مکان‌های عمومی خودداری کنند و مکان‌های سربسته در داخل ساختمان را به‌عنوان محل‌های فیلمبرداری انتخاب کنند. با توجه به تمام مسائل، هزینه تولید قرنطینه حدود 10 میلیون دلار شد. این در حالی است که گفته می‌شود تهیه‌کنندگان فیلم از لایمن خواسته بودند آن را حداکثر با هزینه‌ای پنج میلیون دلاری بسازد!
قرنطینه اواسط ماه ژانویه در آمریکای شمالی اکران عمومی شد و کمی بعد از اچ‌بی‌او مکس پخش اینترنتی داشت. واکنش منتقدان به فیلم، متوسط بود. آنها نه تعریف چندانی از آن کردند و نه‌چندان نقدهایی منفی برایش نوشتند. این در حالی است که سازندگان فیلم انتظار برخورد بسیار گرم‌تری را از سوی منتقدان داشتند و می‌گفتند در شرایط کرونایی کار بزرگی انجام داده‌اند. اما برای منتقدانی که قبل از این کارهای مطرح و قابل توجهی همچون «بورن» و «آقا و خانم اسمیت» را از لایمن دیده بودند، قرنطینه یک عقبگرد به حساب می‌آمد. حتی برخی منتقدان از کار جدید لایمن به‌عنوان آقا و خانم اسمیتی اسم بردند که تلاش دارد از موضوع کرونا سوءاستفاده و موج‌سواری کند! سیلیان مورفی در مصاحبه‌ای اعلام کرد پیشنهاد بازی در نقش اصلی فیلم به او شده بود، اما او به‌دلیل رعایت مقررات کرونا این دعوت را رد کرده است.