پویانمایی باید به سمت وزارت صنعت برود
بیمدیریتی در انیمیشن
وقتی خود سینما بهشدت متاثر از شیوع کروناست و در حالت نیمهتعطیل یا تعطیل است، شاخههای مختلف زیرمجموعه و مرتبط با آن هم حال و روز مناسبی ندارند
از جمله هنر- صنعت انیمیشن و پویانمایی که برای برونرفت از بحران موجود نیازمند راهکارهایی عملی و موثر است. البته فعالان انیمیشن در دنیا، اتفاقا از این وضعیت و از رکود سینما، بهخوبی بهره بردند و تهدیدها را به فرصت تبدیل کردند و نقش مهمی در سرگرمی مخاطبان کودک و چه بسا بزرگسال دارند اما انیمیشن در ایران، چندان همپای موقعیت جهانی عمل نکرده است؛ ضمن اینکه مشکلات این عرصه در کشور تنها هم منحصر به دوران کرونا نیست و پیشتر و در شرایط طبیعی هم دامنگیر فعالان
این حوزه بود.
روانبخش صادقی از کارگردانهای انیمیشن درباره سهمی که انیمیشن در دوران کرونا در دنیا دارد، بیان کرد: انیمیشن در دنیای کرونایی اکنون سهم زیادی دارد که میتوان علت آن را نقش درخشان اقتصادی آن و همینطور موفقیتش در سرگرمیسازی برای کودکان که باید در خانه بمانند، دانست اما متأسفانه مدیریت فرهنگی «ما» همیشه تا نوک بینی خود را بیشتر نمیبیند و برای بلندمدت برنامهریزی ندارد.
او ادامه داد: انیمیشن و محصولات جانبی آن نقش بسیار مهم و پویایی هم از نظر اقتصادی و هم از نظر فرهنگی دارد اما نه مدیران ما آن را درست میشناسند و نه درک صحیح و جامعی از آن دارند. مدیران فرهنگی و هنری ما جوان و بهروز نیستند و از میزی به پشت میز دیگر میروند. مدیریت فرهنگی و هنری کشور ما به نظرم با تفکر 50 سال قبل اداره میشود و همین به بدنه سینما و هنر کشور ما
ضربه میزند.
این انیمیشنساز کشور با اشاره به اینکه انیمیشن فرآیندی طولانیمدت است، گفت: پویانمایی محصول یک سیستمی است که اتکای قابلتوجهی به نقش مدیران دارد. باید دولت برای تقویت انیمیشن بهعنوان مقوله اثرگذار و فرهنگی، خط تولید بلندمدت مانند خودرو ایجاد کند.
مشکل ما این است که مدیران ما تنها برای بازه زمانی مدیریت خود تصمیم میگیرند و نگاه بلندمدت ندارند. دوست دارند زمانی که میز مسؤولیت را ترک میکنند، نتیجه را روی میزشان ببینند؛ در حالی که اگر ما امروز برای ساخت یک انیمیشن اقدام کنیم پنج سال بعد جواب میگیریم که بیشتر از زمان مدیریت یک مسؤول است.
صادقی با اشاره به اینکه باید انیمیشنسازی از حوزه فرهنگی خارج شود و به سمت وزارت صنعت برود، بیان کرد: باید برای تولید انیمیشن سرمایه وجود داشته باشد و این مهم تنها با صنعتی شدن سینمای ایران ممکن خواهد بود. در این زمینه افراد و نیروهای زیادی در ارتباطند و اینگونه نیست که با تولید یک فیلم و مجموعه کار ما تمام شود.
باید دید که سیاستگذاران فرهنگی و هنری کشور در زمینه پویانمایی چه تصمیماتی خواهند گرفت چرا که وضعیت کنونی این هنر مهم و تاثیرگذار در کشور ما چندان خوب نیست و هنرمندان این عرصه مطالبات مهمی دارند.