انسان موجودی اجتماعی است و شخصیت افراد و تمایلات آنها متفاوت است و باید توجه داشت که چنانچه افراد ویژگی‌های شخصیتی خود را شناسایی کنند بهتر می‌توانند مشکلات رفتاری خود را برطرف کنند و خودشناسی جزو مهم‌ترین مهارت‌هایی است که هرفرد نیاز دارد. یکی از تفاوت‌های شخصیتی افراد در رفتارها و تمایلات اجتماعی آنها است که در قالب درونگرایی و برونگرایی تقسیم می‌شود.
برونگراها افرادی پرانرژی و غالبا پرحرف هستند که بسیار مایلند در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند. آنها دارای علائق زیاد و گسترده هستند و از برقرارکردن ارتباط لذت می‌برند و مایل هستند که در مرکز توجه باشند.
آنها کار گروهی را به انفرادی ترجیح می‌دهند و از نظر دیگران گرم و صمیمی و گشاده‌رو به نظر می‌رسند و صریح و قاطع و هیجان‌خواه هستند اما درعین حال این ویژگی به این معنا نیست که فرد احساس تنهایی نداشته باشد و باید توجه داشت که داشتن تعداد دوستان زیاد به معنای این نیست که تمام دوستان فرد با او صمیمی هستند و در پاره‌ای موارد علاوه بر اجتماعی‌بودن احساس خلأ و انزوای درونی نیز دارد.
از سوی دیگر افراد درونگرا ساکت‌تر هستند و حضور در جمع انتخاب اول آنها نیست و توجه و علائق و دغدغه‌های فرد به احساسات و افکار و دنیای درونی خودش معطوف است.
باید توجه داشت که درونگرایی با خجالتی‌بودن متفاوت است. افراد درونگرا حریم شخصی برایشان مهم است و دوستان محدود با روابط عمیق دارند اما افراد خجالتی به‌سختی می‌توانند حرف خود را بیان کنند و در دوست‌یابی ضعیف هستند و اضطراب و اعتمادبه‌نفس پایینی دارند.
بنابراین برای ایجاد تغییر لازم است تا سبک‌ها و خصوصیات شخصیتی فرد شناسایی و مهارت‌های وی موردبررسی قرار گیرد تا برای بهبود رفتار اقدام کند.