مهاجرت روستاییان به شهرها یکی از مشکلات عمده کشور است. از سال 1335 تا 1395 یعنی در عرض 60 سال نسبت جمعیت روستاها از 69 به 26درصد کاهش یافته که عدد نگران‌کننده‌ای است. علت عمده کاهش جمعیت روستاها این است که در این نقاط به‌جز کشاورزی و دامداری آن هم به روش سنتی، کسب‌وکارهای متنوع وجود ندارد و نیازهای توسعه جمعیت با نیازهای شغلی منطبق نیست. بنابراین افراد به محض بیکار بودن به شهرهای اطراف مهاجرت می‌کنند که به نوبه خود باعث افزایش حاشیه‌نشینی در شهرها و خالی شدن روستاها از جمعیت می‌شود.
برآورد کرده‌ایم که اگر جمعیت روستاها با همین سرعت کاهش یابد به‌زودی نسبت جمعیت روستاها به شهرها تا 18درصد افت می‌کند. این درحالی است که آمار مرکز آمار ایران نشان می‌دهد طی سال‌های 97 و 98،‌ افراد شاغل در روستاها از شش‌میلیون و100هزار نفر به پنج‌میلیون و 845هزار نفر کاهش یافته که این نشان می‌دهد شغل‌های موجود در روستاها نیز به دلیل کافی نبودن برای گذران زندگی،‌ در حال از بین رفتن است.
به عبارت دیگر ما در چهار دهه اخیر نه توانسته‌ایم شغل‌های روستایی را حفظ کنیم و نه قادر بوده‌ایم تا مشاغل جدید را توسعه بدهیم و علی‌رغم این‌که در توسعه زیرساخت‌هایی مثل راه،‌ بهداشت و آموزش موفق بوده‌ایم ولی درحوزه ایجاد شغل توفیق نداشته‌ایم.
بنابراین در مجموعه بنیاد برکت به این نتیجه رسیده‌ایم که برای افزایش درآمد مردم روستا که بخش مهم تولید و تامین امنیت کشور هستند باید فکر اساسی شود. برای این منظور سرمایه‌گذاری‌های جدید و آموزش افراد را در دستورکار قرار داده‌ایم که برای نیل به این هدف در حال انجام اقداماتی هستیم.
ما برای روستاها 14 رسته شغلی طراحی کرده‌ایم تا مردم محلی براساس ظرفیت‌های هر منطقه، یک یا چند رسته را انتخاب کنند. همچنین تسهیلگرانی را از میان مردم بومی انتخاب کرده‌ایم که استعدادیابی کرده و توانمندی‌های روستاها را شناسایی کنند تا براساس آن برای ایجاد شغل و غنی‌سازی شغل‌های موجود اقدام کنند. درحال‌حاضر 800 تسهیلگر آموزش‌دیده در روستاها مشغول فعالیتند.
از نیمه سال 97 تاکنون 112هزار طرح تولیدی به همین روش در روستاها ایجاد شده که مبتنی بر اعطای وام‌های 50میلیون تومانی قرض‌الحسنه هستند. تا امروز این طرح‌ها در 7572 روستا، در 31 استان و 594 بخش اجرا شده که باید تا چهار سال آینده به هزار بخش و 27هزار روستا افزایش یابد.