تحلیلی درباره خلأ گفتمان فرهنگی در وعده‌های انتخاباتی
فرهنگ و هنر؛ کلید واژه‌های گمشده
نقش محوری دولت‌ها در ارتقا و ساماندهی دانش، هنر، فرهنگ و شکل‌گیری تدریجی ساختارهای وزارتخانه‌ای و تصویب بودجه‌های ملی این حوزه از دیرباز نمایانگر بوده و هست. هر چند سیاست‌های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران در برنامه‌های توسعه در دولت‌ها مشخص است و مصوبات ارزشمندی مانند تأسیس مراکز فرهنگی و هنری، ایجاد پایگاه‌های فکری و فرهنگی مانند کتابخانه‌ها فرهنگسراها و خانه‌های فرهنگ در سطح جامعه و از بین بردن فاصله طبقاتی در خدمات فرهنگی به آحاد مردم جامعه مبتنی بر عدالت فرهنگی در سطوح مختلف در شورای عالی انقلاب فرهنگی دارد و دولت‌ها موظف به اجرای آنها هستند؛ با این حال بایستی در کنار وظایف ذاتی مهمی چون: حفاظت از میراث فرهنگی کشور، خلق هنرهای معاصر، آموزش فرهنگ و هنر و نشر آن در تمامی سطوح جامعه، تمرکززدایی اداری و تدوین نظام‌نامه برای بازارهای صنعتی فرهنگ و صنعت فرهنگی و اقتصاد هنر و توسعه فرهنگی که از وظایف ذاتی دولت‌ها در حوزه فرهنگ و هنر هر کشوری است اقدام کنند اما انتظار می‌رود در طرح‌ها و برنامه نامزدهای انتخاباتی به این موارد هر چند به صورت کلی اشاره‌ای شود تا میزان اهمیت اندیشه و تفکر دولتمردان آینده کشور در حوزه فکر و اندیشه و فرهنگ مشخص شود.
