كشف گور دستهجمعی 215 كودك بومی در كانادا با سكوت محافل حقوق بشری این كشور روبهرو شده است
نسلکشی به سبک كانادایی
اعلام خبر كشف یك گور دستهجمعی در كانادا، حكایتی ناگشوده و ناخوانده را از نژادپرستی توأم با كودككشی در این كشور روایت كرده است. گرچه جاستین ترودو نخستوزیر كانادا و دیگر مقامات این كشور، افشای این ماجرا را شوكآور دانستهاند اما سوال اصلی اینجاست كه چرا مقامات این كشور، اجازه بازخوانی مستند جنایات نژادپرستانه و غیرانسانی سالهای گذشته در این كشور را نمیدهند؟ یك گور دستهجمعی حاوی بقایای ۲۱۵ كودك بومی در محوطه یك مدرسه شبانهروزی سابق در استان بریتیش كلمبیای كانادا كشف شده است. جاستین ترودو، نخستوزیر كانادا از شوك و پریشانی خود در مورد كشف بقایای اجساد این كودكان در محوطه یك مدرسه شبانهروزی سابق كه بیش از یك قرن پیش برای جذب مردم بومی تاسیس شده بود، سخن گفته است. به گزارش بیبیسی، ترودو این مساله را یادآور دردناك آنچه او به عنوان یك فصل تاریك و شرمآور از تاریخ كانادا خواند، دانست. روزان كازیمیر، رئیس قبیله تیتس در شهر كملوپس بریتیش كلمبیا گفت آنچه كشف شده، یك فقدان غیرقابل تصور است كه هرگز توسط مدیران مدرسه ثبت نشده بود.
دغدغه اصلی اینجاست كه چند گور دستهجمعی دیگر در مناطق مختلف كانادا وجود دارد؟ آیا امكان دارد بخشی از حقایق هولناكی كه در تاریخ نهچندان دور در این كشور رخ داده، توسط منابع امنیتی، سیاسی و رسانهای در كانادا سانسور شده باشد؟ مقامات قبیله تیتس اكنون در حال همكاری با متخصصان و دفتر پزشكیقانونی برای ایجاد اطلاعات بیشتر در مورد مرگ این افراد هستند. برخی از اجساد كشفشده متعلق به كودكان سهساله است. هنوز علت و زمان مرگ این افراد مشخص نیست. مدرسه شبانهروزی كملوپس در سال ۱۸۹۰ توسط كلیسای كاتولیك تأسیس و در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد. این مدرسه با هدف دور كردن كودكان بومی از خانه و جوامعشان و ممنوع كردن صحبت به زبانهای مادری یا انجام اقدامات فرهنگی خاص تاسیس شد. گزارشهای متعددی از سوءاستفادههای جسمی، عاطفی و جنسی در چنین نهادهایی منتشر شده است. اسناد موجود نشان میدهد دانشآموزان این مدرسه در معرض شیوع سرخك، سل، آنفلوآنزا و سایر بیماریهای مسری قرار داشتهاند و بسیاری جان خود را از دست دادهاند.
شكنجههایی كه ادامه داشته است
گزارشی كه به سفارش دولت كانادا در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، خاطرنشان كرد آثار سوء اجرای طرح اعزام اجباری كودكان بومیان به مدارس شبانهروزی انگلیسیزبان، موجب پدید آمدن نسلی آزرده شد. از زمان شكلگیری كانادا در قرن ۱۹ میلادی، دولت، كودكان بومیان كانادا را از خانواده و قبیله جدا میكرد و آنها را در مدارس شبانهروزی و نزد خانوادههای سفیدپوست به فرزندخواندگی میفرستاد. در این گزارش آمده بود كودكان بومی كانادا كه از این مدارس فارغالتحصیل شدهاند، كودكانی با روح مرده و آزرده بودند. دولت كانادا تاكنون چندین میلیارد دلار غرامت پرداخت كرده است.
دولت كانادا مقصر نیست؟
گرچه مقامات دولت فعلی و دولتهای قبلی در كانادا، سعی دارند خود را از اتهام اهمال در افشای جنایت علیه كودكان و زنان بومی مبرا سازند، اما شواهد موجود نشان میدهد كه ماجرای كشتار هزاران انسان بیگناه در كانادا به صورت عامدانه
از سوی دولتهای این كشور سانسور شده است. در سال 2019 میلادی، یك گزارش دولتی نتیجهگیری كرده كه ساختار حكومتی و سیاسی كانادا در نسلكشی علیه زنان بومی این كشور، شریك جرم به حساب میآید. این گزارش با اشاره به پژوهشها میگوید كه خطر مرگ یا مفقود شدن زنان بومی كانادا 12 برابر سایر زنان است. این گزارش ۱۲۰۰ صفحهای، كه محصول سالها تحقیق و بررسی است، میگوید قتل و ناپدید شدن زنان و دختران بومی در چند دهه اخیر در كانادا معادل نسلكشی مردمان بومی براساس نژاد آنهاست. این گزارش حاوی
بیش از ۲۰۰ توصیه است از جمله از همه كاناداییها میخواهد به پایان دادن به خشونت از طریق آموختن تاریخ بومیان این كشور كمك كنند.
استعمار كانادایی همچنان جاری است
این گزارش تكاندهنده، نتیجه تقریبا سه سال جمعآوری اظهارات شاهدان و تحقیق درباره خشونت خارج از تناسبی است كه زنان و دختران بومی در كانادا با آن روبهرو هستند. این گزارش بحران موجود را به استعمار ریشهدار و كوتاهیهای دولت نسبت میدهد.
مریون بولر، سرپرست این تحقیقات در بیانیهای گفت: «علیرغم شرایط و گذشته متفاوت، همه ناپدیدشدگان و مقتولان دارای این وجه اشتراك هستند كه از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به حاشیه رانده شدهاند و در معرض نژادپرستی و زنستیزی نهادینه در بافت جامعه كانادا هستند.»
از یافتههای این گزارش آمار بسیار بالاتر مرگ در میان زنان بومی نسبت به سایر زنان در كاناداست. این گزارش به اختلافنظر درباره معنی نسلكشی اذعان میكند، اما میافزاید: «تحقیقات ملی بر این نظر است كه تعریف فعلی نسلكشی در قانون بینالمللی، دربر گیرنده اقدامات و غفلتهای گذشته و حال كانادا نسبت به مردمان بومی این كشور است.»
آنچه مسلم است، اینكه نقض مستمر و عمدی حقوق انسانی و بومی این مردمان و بدرفتاری علت ریشهای آمار تكاندهنده خشونت در كاناداست. در گذشته هم تحقیقاتی در این زمینه انجام و توصیههای زیادی برای پیشگیری از این خشونتها مطرح شده بود اما این توصیهها توسط مقامات فعلی در كانادا نیز نادیده انگاشته میشود. به عبارت بهتر، روح استعمارگری همچنان در كالبد نهادهای سیاسی و اجتماعی در كانادا جاری است. بدیهی است كه چنین كشوری نمیتواند داعیهدار حقوقبشر در نظام بینالملل باشد! كانادا از اصلیترین كشورهایی است كه همواره در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامههایی ضدحقوق بشری را علیه كشورمان ارائه كرده است! اكنون دنیا در انتظار پاسخدهی مقامات كانادایی در قبال گذشته و حال تاریك این كشور و سرنوشت مبهم هزاران كودك و زن بومی یا مهاجر در این كشور است. آیا دولت كانادا حاضر است به این سوالات و ابهامات تكاندهنده پاسخ دهد؟!