كنجكاوی اگر موجب پیشرفت و خلاقیت شود، مثبت است، اما كنجكاوی‌ها و قضاوت‌ها می‌توانند حالت بیمارگونه به خودشان بگیرند. برخی افراد از لحاظ رفتاری عادت دارند به زندگی و امور شخصی دیگران سرك بكشند و كنجكاوی كنند. كنجكاوی‌ها گاهی در سطح مطلع بودن باقی نمی‌ماند و می‌تواند تبدیل به دخالت شوند.
افرادی كه به صورت بیمارگونه كنجكاوند و در زندگی دیگران فضولی می‌كنند، عملا از آرامش و سلامت روان برخوردار نیستند و زمانی كه اطلاعاتشان در مورد زندگی شخصی و مسائل دیگران كاهش یابد دچار اضطراب و ناآرامی می‌شوند و بی‌قراری آنها باعث می‌شود برای كسب اطلاعات دست به رفتارهای ناهنجار بزنند و به هر روشی به دنبال دستیابی به اطلاعات شخصی زندگی دیگران باشند.
این افراد علاوه بر كنجكاوی (فضولی)، دخالت نیز می‌كنند. دخالت یعنی تجاوز به حریم شخصی افراد و نظر دادن به دیگران بدون این‌كه از آنها پرسشی صورت گیرد. در این نوع رفتار افراد پس از كسب اطلاعات در مورد دیگران با دخالت‌های خود قصد صدمه زدن به دیگران را دارند.
از علائم بارزی كه افراد فضول دارند:
 اضطراب 
 بی‌قراری
 مشغولیت ذهنی مداوم
 حسادت بیمارگونه
 كنترل هیجان ضعیف
 سؤال كردن مكرر
 فرضیه‌سازی بیمارگونه
فردی كه فضول است و در زندگی دیگران دخالت می‌كند در نهایت از طرف اطرافیانش طرد شده و به تنهایی می‌رسد و این تنهایی باعث می‌شود افسرده شود. برای درمان لازم است مشخص كنیم كه فضولی افراد به صورت آگاهانه صورت می‌گیرد یا این‌كه فرد به دلیل نداشتن آگاهی، سؤالاتی را از افراد می‌پرسد كه نمی‌داند این سؤالات به منزله ورود به زندگی شخصی افراد است. چنانچه فضولی به صورت آگاهانه صورت می‌گیرد و نداشتن اطلاعات باعث اضطراب شدید در فرد می‌شود لازم است مداخلات روان‌شناختی و روان‌درمانی در مورد فرد صورت گیرد. همچنین توصیه می‌شود از شناخت درمانی و درمان‌های مبتنی بر نگرش استفاده شود تا رفتارهای فرد كاهش یابد. لازم است سبك زندگی فرد و اطرافیان او مورد بررسی قرار گیرد و اطرافیان نیز در روند درمانی، از دادن اطلاعات به فرد بیمار خودداری كنند و او را وارد جزئیات نكنند و پاسخ‌های كلی به فرد بدهند.