یك‌بعدی صحبت كردن درباره كیفیت طراحی صحنه در مجموعه‌های تلویزیونی خطرناك است و ممكن است فعالان این حیطه را دچار سوءتفاهم كند. آنچه می‌توان با قطعیت درباره‌اش صحبت كرد، تطابق میان داده و دریافت است. خودم چون سابقه كار برای تولیدات تلویزیون را دارم، می‌دانم كه در اغلب اوقات كیفیت طراحی صحنه آثار متناسب است با سیكلی از الزامات مورد نیاز؛ از تامین سرمایه تا مناسب بودن زمان كار و در اختیار داشتن نیروی انسانی باكیفیت. در ایران نیروی متخصص طراحی صحنه فراوان است. ولی بارها دیده‌ایم كه در تولید از این نیروها استفاده نمی‌شود و به جایش به سراغ نیروهای آماتوری می‌روند كه دستمزد كمتری می‌گیرند. به كارگیری نیروهای ضعیف تقصیر این نیروها نیست بلكه تقصیر آنهایی است كه اینها را به‌كار می‌گیرند.
طراحی صحنه یكی از اصلی‌ترین المان‌های جذب مخاطب در تمام گونه‌هاست و هرچقدر بیشتر به سمت گونه‌های  پرطرفدار مثل تاریخی یا جنایی و اكشن برویم این مقوله اهمیت بیشتری می‌یابد، ولی گاهی می‌بینیم كه حتی طراحی صحنه یك كار تاریخی را هم به گروهی مبتدی می‌دهند!
بخشی از ضعف‌هایی كه در طراحی صحنه محصولات می‌بینیم به ضعف آموزش هم بازمی‌گردد. متأسفانه به غیر از دانشگاه علمی-كاربردی در هیچكدام از دانشكده‌های هنری ما رشته طراحی صحنه وجود ندارد و این خود باعث شده جریان تربیت طراحان صحنه فقط از طریق كسب تجربه كنار بزرگان این حیطه صورت گیرد. باز اوضاع آنها كه كنار باتجربه‌ها كار می‌كنند بهتر از آنهایی است كه می‌خواهند با تكیه بر سعی و خطا و ارتباط‌گیری با این و آن و ورود 
به هر قیمت، این مسیر را بیازمایند. برای ارتقای كیفیت سریال‌ها هم كه شده باید طراحی صحنه را به نیروهای مجرب امتحان پس داده، سپرد.