یك كارشناس میراث فرهنگی و دوستدار گردشگری در اندیمشك با اشاره به این‌كه اندیمشك به دو بخش كوهستانی و دشت تقسیم می‌شود، به جام‌جم می‌گوید: رودخانه‌های جاری از حوزه‌های آبریز و همچنین رودخانه‌های پرآب دز در شرق و كرخه در غرب و بالارود در كمربند میانی، موجب شده حیات بشر در شمالی‌ترین نقطه خوزستان كه نقطه اتصال دشت و كوهستان است، قوت یافته و از حیث سازه‌‌های آبی به دلیل موقعیت مهم در دامنه كوهستان و حوزه‌های آبریز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد.
علیپور می‌افزاید: رود كرخه در بخش غربی اندیمشك، بزرگ‌ترین پل بند تاریخی با نام پای پل كرخه را با طولی نزدیک به ۸۰۰ متر در خود جای داده است.
به گفته وی، رود زال در شمالی‌ترین بخش غربی اندیمشك، پس از پیوند با كرخه (كه مجموعه پل‌های تاریخی ساخته شده برآن به رقم شش پل می‌رسد)، از دیگر ظرفیت‌های آبی اندیمشك است. ضمن این‌كه رودخانه بالارود در قسمت میانی با سه پل و چهار رشته قنات، از قناتی به طول شش كیلومتر برخوردار است كه هنوز هم از آن استفاده می‌شود.
علیپور یادآور می‌شود: در شرق رود دز دو رشته قنات نیز در جهت غربی امتداد داشته كه هنوز آثار آن در اراضی كشاورزی نمایان است. همچنین آسیاب‌های آبی در بخش الوار گرمسیری كه تا نیم قرن گذشته از آنها استفاده می‌شده، یكی از بی‌شمارترین سازه‌های آبی پابرجا هستند و رودخانه ادریسی با پنج آسیاب در كنار این سازه‌ها جاری است. این فعال حوزه گردشگری و میراث فرهنگی با اشاره به یك پدیده منحصر به فرد در این شهرستان می‌گوید: چهار فروچاله منطقه ادریسی از كم‌نظیر‌ترین عارضه‌های طبیعی هستند كه منابع آبی این منطقه را تغذیه می‌كنند.