انتقاد بهزاد فراهانی از دستمزد یك میلیارد و 200 میلیون تومانی نوید محمدزاده
خشم و هیاهو
دستمزدهای نجومی در سینما و شبكه نمایش خانگی بحث تازه‌ای نیست و پیش از این هم بارها در رسانه‌ها به آن اشاره شده است، اما كو گوش شنوا؟ مسؤولان و مدیران این رسانه‌ها كه باید واكنش مناسبی به این مساله نشان دهند، ترجیح می‌دهند به ماجرا ورود نكنند. مدیریت خانه سینما، مدیریت شبكه نمایش خانگی، رئیس سازمان سینمایی و وزیر ارشاد، چه زمانی تصمیم درست و موثری در این خصوص خواهند گرفت؟ چرا زمانی كه بسیاری از بازیگران، امكان حضور در عرصه بازیگری را ندارند و مدت هاست بیكار و خانه نشین هستند، فقط عده خاصی از بازیگران نقش ها را تصاحب می‌كنند و همواره جلوی دوربین هستند؟ چرا برخی چنان دستمزدهای نجومی و نامتعارفی می‌گیرند كه توازن و تعادل فضای حرفهای را به هم می‌زند و ناخواسته زمینه تبعیض و رنجش و دلخوری دیگر همكاران را فراهم می‌كنند؟ چرا برخی تهیه كننده‌ها حاضر می‌شوند چنین دستمزدهایی را پرداخت كنند و به این فضا دامن بزنند؟
یكی از دلایل موثر افزایش سرسام‌آور و بی‌رویه هزینه تولید فیلم‌ها، درخواست همین دستمزدهای بالاست كه چندی است در سینمای ایران و شبكه نمایش خانگی باب شده است. عمدتا هم چون سرمایه برخی از این آثار متكی به جایی خارج از فضای سینماست و گویا چندان هم با رنج و زحمت به دست نیامده، تهیه‌كنندگان دغدغه و نگرانی هم بابت پرداخت چنین دستمزدهایی ندارند.
نتیجه پرداخت چنین ارقام بالایی، به‌تدریج این توقع و انتظار را در دیگر بازیگران هم به وجود می‌آورد كه چرا آنها نباید چنین دستمزدهایی دریافت كنند. بریز و بپاش در برخی تولیدات سینما و شبكه نمایش خانگی تا حدی فضای تولیدات تلویزیون را هم به شكلی منفی تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و برخی بازیگران توقع دارند دستمزدهایی در حد و اندازه آنچه در سینما و شبكه نمایش خانگی رایج است، دریافت كنند. اما این عده به این نكته توجه نمی‌كنند كه سازوكار تولید در تلویزیون با فضایی باز و كنترل‌نشده و به دور از نظارت آن مدیوم‌های دیگر قابل مقایسه نیست.
در تازه‌ترین اظهارنظرها درباره دستمزدهای بالای برخی بازیگران در سینما، بهزاد فراهانی به انتقاد از دستمزد یك میلیارد و 200 میلیون تومانی نوید محمدزاده پرداخت.
بالاخره «دلدار»
پیامی بفرستاد!
بهزاد فراهانی، بازیگر سریال «دلدار» - كه با خلاصه قصه «دیرست كه دلدار پیامی نفرستاد!» در ماه مبارك رمضان روی آنتن شبكه دوی سیما رفت- در نشست این مجموعه با انتقاد از دستمزدهای هنگفتی كه به برخی بازیگران داده می‌شود، گفت: «حد فاصل سریال «هزاردستان» علی حاتمی تا سریال‌های حال حاضر تلویزیون بسیار زیاد است و اگر درام‌نویسی به مشكل خورده، مقصر تلویزیون است! دستمزدها چقدر بالا رفته كه نوید محمدزاده باید یك میلیارد و 200 میلیون تومان بگیرد و دستمزد من با این سابقه كار،ماهی 20 میلیون است؟ این موضوع به دلیل ندانم‌كاری جامعه و مسؤولان است و به همین دلیل است كه نمی‌توان خروجی خوبی داشت و این مدیران رسانه ملی هستند كه آن‌طور كه باید برای تلویزیون هزینه نمی‌كنند!»
چند نكته درباره
اظهارات بهزاد فراهانی
حرفهای فراهانی درباره فاصله كیفی شاهكاری چون هزاردستان با سریال‌های این سال‌های تلویزیون، تا حدودی درست به نظر می‌رسد و هیچ اثری نتوانسته به گرد هزاردستان برسد. با این حال توجه به این نكته ضروری است كه علی حاتمی به عنوان خالق این سریال هم دیگر تكرار نخواهد شد. ضمن این‌كه هزاردستان حتی در همان زمان هم پدیده‌ای در تلویزیون بود. جایگاه هزاردستان البته نباید منافاتی با دستاوردها و موفقیت برخی دیگر از سریال‌ها به‌ویژه در سال‌های اخیر رسانه ملی داشته باشد. ممكن است سریال‌های حال حاضر تلویزیون، با وجود تلاش، به حوالی هزاردستان هم نرسند، اما همیشه برای قضاوت درباره تلویزیون، باید دوره وسیع‌تری را درنظرگرفت و به انتظار نشست تا از انبوه تولیدات چند سال، یكی دو كار گل كند و به فهرست آثار ماندگار راه یابد؛ اتفاقی كه در سال‌های اخیر برای آثاری چون روزگار قریب، شب دهم و تعدادی دیگر از مجموعه‌ها افتاده است. همان‌طور كه در سینما هم چند سال باید بگذرد و فیلم‌های بسیاری ساخته شود تا از آن میان یكی بشود هامون، یكی بشود آژانس شیشه‌ای، یكی بشود درباره الی.
نكته دیگر این‌كه چرا مقصر درام‌نویسی، تلویزیون است؟ بله، به ضعف نوشتاری برخی آثار تلویزیونی اذعان داریم، اما آیا فقط تلویزیون مقصر است و ادبیات نمایشی سینما، شبكه نمایش خانگی و حتی تئاتر ما، به اشتراك سهمی در وضعیت نامناسب درام‌نویسی كشور ندارند؟ باز جای شكرش باقی است كه نظارت و سازوكاری در تلویزیون حاكم است كه اجازه ساخت هر نوشته سطحی و ضعیفی را نمی‌دهد و نوشته‌ها هر ضعفی هم كه داشته باشند، واجد استاندارد حداقلی برای مواجهه با مخاطب هستند.
بهزاد فراهانی از افراد آگاه و بادانش تئاتر و بازیگری و كارگردانی است و البته از قدیمی‌های ریشه‌دار این هنر و حرفه اما ا آن سو همیشه ستاره‌ها و بازیگران جوان كه محبوب و موردتوجه مردم و تماشاگران نسل‌های جدید هستند، در دستمزد هم بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرند و نسبت به دیگر بازیگران دستمزد بالاتری دریافت می‌كنند. در مناسبات حرفهای، متاسفانه به این نكته توجه نمی‌كنند كه یك بازیگر چقدر باسابقه و باریشه است و چقدر بیشتر از یك بازیگر تازه كار جوان، پیراهن بیشتری پاره كرده. دست كم اگر هم توجه و احترامی هست، به شكل معنوی و در حرف صورت می‌گیرد، اما در عمل و در بحث مادی، گرایش سازندگان آثار به سمت آن بازیگران جوان و ستاره و پولساز است. بنابراین بازیگری مثل نوید محمدزاده، دستمزدی بالاتر از بازیگری پیشكسوت چون بهزاد فراهانی می‌گیرد، چون بحث اقتصاد سینما و بحث عرضه و تقاضا مطرح است و وقتی انبوه مخاطبان، به بازیگری چون محمدزاده و امثال او توجه دارند، سازندگان آثار در پرداخت دستمزد هم هوای او را بیش از دیگر همكارانش داشته باشند.
اما آیا دستمزد نوید محمدزاده، كه فراهانی آن را مطرح می‌كند، واقعا زیاد است؟ یك میلیارد و 200 میلیون تومان، دستمزد بالایی برای بازی در یك فیلم به نظر می‌رسد. فیلم متری شیش و نیم با بازی او را در نظر بگیرید؛ این فیلم تا اینجا حدود 27 میلیارد تومان در گیشه فروخته است كه فروش بالایی برای یك اثر تلخ اجتماعی به حساب می‌آید. مانند دیگر فیلم های سینمایی و حضور چهره ها در آنها بخش مهمی از اقبال به این فیلم هم به حضور و بازی محمدزاده مربوط است.
اما از سوی دیگر سوال بهزاد فراهانی را هم باید جدی گرفت؟ اما احتمالا درباره بلبشوی پرداخت دستمزدهای نجومی به برخی ستاره‌ها و بازیگران سینمای ایران و سریال‌های شبكه نمایش خانگی، بدون این‌كه خود آن آثار واجد كیفیت و جذابیت حداقلی باشند.
صحبت از «ندانم كاری» مدیران و مسؤولان سینمایی كشور و خانه سینما و سازمان سینمایی است كه هیچ اقدام موثری در مقابله با پرداخت چنین دستمزدهایی انجام نمی‌دهند.
فراهانی گفته بود محمدزاده
آرتیست می‌شود
انتقاد بهزاد فراهانی از دستمزد نوید محمدزاده وقتی جالب‌تر می‌شود كه یك فلاش‌بك به جشن بازیگر اخیر در اردیبهشت‌ماه بزنیم. او كه مجری جشن بود، بعد از بازی مانیا علیجانی- دختربچه‌ای كه در سریال هیولا نقش دختر فرهاد اصلانی را بازی می‌كند- از بازی‌اش تمجید و اشاره كرد كه این دختر آرتیست می‌شود. فراهانی در ادامه گفت كه قبلا این حرف را فقط درباره دو بازیگر دیگر عنوان كرده و به آنها گفته كه روزی آرتیست خواهند شد؛ اولی پرویز پرستویی بود و دومی نوید محمدزاده.
حالا جالب است همان دومین بازیگری كه فراهانی گفته بود آرتیست می‌شود، به حدی دستمزد می‌گیرد كه صدای كاشف استعداد آرتیستی را هم درمی آورد. جالب‌تر این‌كه چند سال قبل و بر اثر یك سوءتفاهم، آرتیست اولی از خجالت آرتیست دومی درآمد، اما در نهایت ماجرا ختم به‌خیر شد.
یكی از دلایل موثر افزایش سرسام‌آور و بی‌رویه هزینه تولید فیلم‌ها، درخواست همین دستمزدهای بالاست كه چندی است در سینمای ایران و شبكه نمایش خانگی باب شده است. عمدتا هم چون سرمایه برخی از این آثار متكی به جایی خارج از فضای سینماست و گویا چندان هم با رنج و زحمت به دست نیامده، تهیه‌كنندگان دغدغه و نگرانی هم بابت پرداخت چنین دستمزدهایی ندارند.
نتیجه پرداخت چنین ارقام بالایی، به‌تدریج این توقع و انتظار را در دیگر بازیگران هم به وجود می‌آورد كه چرا آنها نباید چنین دستمزدهایی دریافت كنند. بریز و بپاش در برخی تولیدات سینما و شبكه نمایش خانگی تا حدی فضای تولیدات تلویزیون را هم به شكلی منفی تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و برخی بازیگران توقع دارند دستمزدهایی در حد و اندازه آنچه در سینما و شبكه نمایش خانگی رایج است، دریافت كنند. اما این عده به این نكته توجه نمی‌كنند كه سازوكار تولید در تلویزیون با فضایی باز و كنترل‌نشده و به دور از نظارت آن مدیوم‌های دیگر قابل مقایسه نیست.
در تازه‌ترین اظهارنظرها درباره دستمزدهای بالای برخی بازیگران در سینما، بهزاد فراهانی به انتقاد از دستمزد یك میلیارد و 200 میلیون تومانی نوید محمدزاده پرداخت.
بالاخره «دلدار»
پیامی بفرستاد!
بهزاد فراهانی، بازیگر سریال «دلدار» - كه با خلاصه قصه «دیرست كه دلدار پیامی نفرستاد!» در ماه مبارك رمضان روی آنتن شبكه دوی سیما رفت- در نشست این مجموعه با انتقاد از دستمزدهای هنگفتی كه به برخی بازیگران داده می‌شود، گفت: «حد فاصل سریال «هزاردستان» علی حاتمی تا سریال‌های حال حاضر تلویزیون بسیار زیاد است و اگر درام‌نویسی به مشكل خورده، مقصر تلویزیون است! دستمزدها چقدر بالا رفته كه نوید محمدزاده باید یك میلیارد و 200 میلیون تومان بگیرد و دستمزد من با این سابقه كار،ماهی 20 میلیون است؟ این موضوع به دلیل ندانم‌كاری جامعه و مسؤولان است و به همین دلیل است كه نمی‌توان خروجی خوبی داشت و این مدیران رسانه ملی هستند كه آن‌طور كه باید برای تلویزیون هزینه نمی‌كنند!»
چند نكته درباره
اظهارات بهزاد فراهانی
حرفهای فراهانی درباره فاصله كیفی شاهكاری چون هزاردستان با سریال‌های این سال‌های تلویزیون، تا حدودی درست به نظر می‌رسد و هیچ اثری نتوانسته به گرد هزاردستان برسد. با این حال توجه به این نكته ضروری است كه علی حاتمی به عنوان خالق این سریال هم دیگر تكرار نخواهد شد. ضمن این‌كه هزاردستان حتی در همان زمان هم پدیده‌ای در تلویزیون بود. جایگاه هزاردستان البته نباید منافاتی با دستاوردها و موفقیت برخی دیگر از سریال‌ها به‌ویژه در سال‌های اخیر رسانه ملی داشته باشد. ممكن است سریال‌های حال حاضر تلویزیون، با وجود تلاش، به حوالی هزاردستان هم نرسند، اما همیشه برای قضاوت درباره تلویزیون، باید دوره وسیع‌تری را درنظرگرفت و به انتظار نشست تا از انبوه تولیدات چند سال، یكی دو كار گل كند و به فهرست آثار ماندگار راه یابد؛ اتفاقی كه در سال‌های اخیر برای آثاری چون روزگار قریب، شب دهم و تعدادی دیگر از مجموعه‌ها افتاده است. همان‌طور كه در سینما هم چند سال باید بگذرد و فیلم‌های بسیاری ساخته شود تا از آن میان یكی بشود هامون، یكی بشود آژانس شیشه‌ای، یكی بشود درباره الی.
نكته دیگر این‌كه چرا مقصر درام‌نویسی، تلویزیون است؟ بله، به ضعف نوشتاری برخی آثار تلویزیونی اذعان داریم، اما آیا فقط تلویزیون مقصر است و ادبیات نمایشی سینما، شبكه نمایش خانگی و حتی تئاتر ما، به اشتراك سهمی در وضعیت نامناسب درام‌نویسی كشور ندارند؟ باز جای شكرش باقی است كه نظارت و سازوكاری در تلویزیون حاكم است كه اجازه ساخت هر نوشته سطحی و ضعیفی را نمی‌دهد و نوشته‌ها هر ضعفی هم كه داشته باشند، واجد استاندارد حداقلی برای مواجهه با مخاطب هستند.
بهزاد فراهانی از افراد آگاه و بادانش تئاتر و بازیگری و كارگردانی است و البته از قدیمی‌های ریشه‌دار این هنر و حرفه اما ا آن سو همیشه ستاره‌ها و بازیگران جوان كه محبوب و موردتوجه مردم و تماشاگران نسل‌های جدید هستند، در دستمزد هم بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرند و نسبت به دیگر بازیگران دستمزد بالاتری دریافت می‌كنند. در مناسبات حرفهای، متاسفانه به این نكته توجه نمی‌كنند كه یك بازیگر چقدر باسابقه و باریشه است و چقدر بیشتر از یك بازیگر تازه كار جوان، پیراهن بیشتری پاره كرده. دست كم اگر هم توجه و احترامی هست، به شكل معنوی و در حرف صورت می‌گیرد، اما در عمل و در بحث مادی، گرایش سازندگان آثار به سمت آن بازیگران جوان و ستاره و پولساز است. بنابراین بازیگری مثل نوید محمدزاده، دستمزدی بالاتر از بازیگری پیشكسوت چون بهزاد فراهانی می‌گیرد، چون بحث اقتصاد سینما و بحث عرضه و تقاضا مطرح است و وقتی انبوه مخاطبان، به بازیگری چون محمدزاده و امثال او توجه دارند، سازندگان آثار در پرداخت دستمزد هم هوای او را بیش از دیگر همكارانش داشته باشند.
اما آیا دستمزد نوید محمدزاده، كه فراهانی آن را مطرح می‌كند، واقعا زیاد است؟ یك میلیارد و 200 میلیون تومان، دستمزد بالایی برای بازی در یك فیلم به نظر می‌رسد. فیلم متری شیش و نیم با بازی او را در نظر بگیرید؛ این فیلم تا اینجا حدود 27 میلیارد تومان در گیشه فروخته است كه فروش بالایی برای یك اثر تلخ اجتماعی به حساب می‌آید. مانند دیگر فیلم های سینمایی و حضور چهره ها در آنها بخش مهمی از اقبال به این فیلم هم به حضور و بازی محمدزاده مربوط است.
اما از سوی دیگر سوال بهزاد فراهانی را هم باید جدی گرفت؟ اما احتمالا درباره بلبشوی پرداخت دستمزدهای نجومی به برخی ستاره‌ها و بازیگران سینمای ایران و سریال‌های شبكه نمایش خانگی، بدون این‌كه خود آن آثار واجد كیفیت و جذابیت حداقلی باشند.
صحبت از «ندانم كاری» مدیران و مسؤولان سینمایی كشور و خانه سینما و سازمان سینمایی است كه هیچ اقدام موثری در مقابله با پرداخت چنین دستمزدهایی انجام نمی‌دهند.
فراهانی گفته بود محمدزاده
آرتیست می‌شود
انتقاد بهزاد فراهانی از دستمزد نوید محمدزاده وقتی جالب‌تر می‌شود كه یك فلاش‌بك به جشن بازیگر اخیر در اردیبهشت‌ماه بزنیم. او كه مجری جشن بود، بعد از بازی مانیا علیجانی- دختربچه‌ای كه در سریال هیولا نقش دختر فرهاد اصلانی را بازی می‌كند- از بازی‌اش تمجید و اشاره كرد كه این دختر آرتیست می‌شود. فراهانی در ادامه گفت كه قبلا این حرف را فقط درباره دو بازیگر دیگر عنوان كرده و به آنها گفته كه روزی آرتیست خواهند شد؛ اولی پرویز پرستویی بود و دومی نوید محمدزاده.
حالا جالب است همان دومین بازیگری كه فراهانی گفته بود آرتیست می‌شود، به حدی دستمزد می‌گیرد كه صدای كاشف استعداد آرتیستی را هم درمی آورد. جالب‌تر این‌كه چند سال قبل و بر اثر یك سوءتفاهم، آرتیست اولی از خجالت آرتیست دومی درآمد، اما در نهایت ماجرا ختم به‌خیر شد.
