جام‌جم از فصل سوم برنامه اقیانوس آرام گزارش می‌دهد
اقیانوس آرام دوباره جاری می‌شود
50 نوجوان دختر و پسر در فضای استودیو حاضر و در هر قسمت برنامه یك مهمان بر آنان وارد می‌شود. این مهمان كه گاه نوجوان و گاه بزرگسال است، قصه دوره نوجوانی خود و فراز و فرودهای آن را برای بچه‌ها تعریف می‌كند. نوجوانان بعد از پایان صحبت‌های مهمان از او سوال می‌پرسند و در واقع از این طریق تجربه‌های مثبت و منفی افراد از این دوران پرالتهاب در برنامه مرور می‌شود. در كنار این خط اصلی كه بیان خاطرات و زندگی افراد است، میان‌برنامه‌هایی هم وجود دارد. این چیكده‌ای از برنامه اقیانوس آرام است كه پخش فصل سوم آن از فردا آغاز می‌شود. برنامه مانند سری پیشین روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه هر هفته بعد از بخش خبری 20 و 30 در 36 قسمت روی آنتن می‌رود. سازندگان اقیانوس آرام نیز همان گروه سابق برنامه هستند. رضا محبی، نویسنده برنامه و امیر شكرچی‌زاه، مجری طرح است؛ كارگردانی را هم هادی نعمت‌اللهی برعهده دارد. وحید ملتجی، تهیه‌كننده این برنامه كه تاكنون بخش عمده‌ای از آن تصویربرداری شده است، به جام‌جم می‌گوید اقیانوس آرام برای مخاطب نوجوان و خانواده است، چون او و عوامل سازنده برنامه‌اش بر این باورند كه نوجوان در بستر خانواده پویایی‌اش چند برابر می‌شود. بنابراین برنامه به‌گونه‌ای طراحی شده است كه هم بزرگسال و هم نوجوان بتوانند از آن استفاده كنند. البته برای اقیانوس آرامی‌ها همچنان مخاطب غالبا مغفول نوجوان در دیگر برنامه‌ها در صدر است و خانواده در رده دوم قرار دارد. در ادامه بیشتر در مورد فصل سوم این برنامه نوشته‌ایم.
اعتماد كنیم
مضمون كلی برنامه اقیانوس آرام، اعتماد به نوجوان است و تهیه‌كننده‌اش در این‌باره می‌گوید: حرف اصلی ما اعتماد به نوجوانان است و سعی داریم این موضوع را ترویج دهیم كه به نوجوانان در فعالیت‌های اجتماعی و در خانه كار بسپاریم و به او مسؤولیت بدهیم.
البته مهم‌تر از این موارد، جدی گرفتن نوجوان است. در واقع جان‌كلام اقیانوس آرام جدی گرفتن نوجوانان در مسائل مختلف و تصمیمات زندگی است. چه تصمیم‌هایی كه برای خودشان می‌خواهند بگیرند و چه تصمیماتی كه جامعه می‌گیرد و نوجوانان در آنها سهم و نقش دارند.
چالش مجری
اقیانوس آرام دو ویژگی دارد كه در فصل قبل برای برنامه چالش‌هایی را هم به وجود آورد. یكی از این موارد، مجری نداشتن برنامه است. در این برنامه جمعی از نوجوانان بدون حضور مجری با هم گفت‌وگو می‌كنند. در فصل دوم بسیاری می‌گفتند برنامه بدون مجری موفق نمی‌شود، اما به گفته ملتجی در نهایت جمع‌بندی و نظرسنجی‌هایشان آنان را از این مساله عبور داد.
به گفته او، ویژگی دوم این است كه در بخش مهمانان كمتر به دنبال چهره‌ای مشهور رفته‌اند. بعضی مهمانان افرادی هستند كه میان مردم شناخته شده‌اند اما به آن معنا چهره
نیستند.
این رویه در این فصل از برنامه شدت گرفته است و ملتجی درباره آن می‌گوید: بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی برای یافتن مخاطب به سمت چهره‌ها می‌روند اما تلاش ما این بود كه در اقیانوس آرام این اتفاق نیفتد چون به لحاظ فرهنگی و تربیتی آن را چندان مثبت نمی‌بینیم.
اقیانوس آرام عمیق‌تر می‌شود
فصل دوم اقیانوس آرام بسیار متفاوت‌تر از فصل اول روی آنتن رفت. فصل سوم اما شمایل كلی سری دو را حفظ كرده اما در عین حال تغییراتی داشته است.
تهیه‌كننده برنامه تغییرات را این چنین توضیح می‌دهد: یك چالش به‌نام «انتخاب تو» داریم. در این فصل، برنامه دقیق‌تر به چالش‌ها و مسائلی كه نوجوان دارد می‌پردازد و از نوجوان در مورد انتخاب و تصمیمش در مواجهه با شرایط خاص می‌پرسد. مهم‌ترین تفاوت این فصل با فصل قبلی این است كه به سمت مسائل، دغدغه‌ها و نكاتی كه نوجوانان در این زمانه در زندگی دارند نزدیك‌تر
می‌شود.
برای مثال بخشی را اضافه كردیم كه از هفته سوم برنامه، روزهای پنجشنبه شروع می‌شود. در این روزها مهمان برنامه خود بچه‌های اقیانوس آرام هستند و درباره مسائل شخصی و دغدغه‌های خود به عنوان یك نوجوان می‌گویند كه احتمالا دغدغه دیگر نوجوانان هم هست. بعد از آن بچه‌ها در مورد این موضوع با هم گفت‌وگو می‌كنند.
دغدغه‌های نوجوانی
بچه‌ها در سری‌های پیشین برنامه هم نقش داشتند ولی به گفته ملتجی نقش آنان در فصل سوم پررنگ‌تر شده است و با وجود این‌كه گاه یك كارشناس كنار بچه‌ها حضور دارد، اما در واقع گفت‌وگو و همفكری اصلی میان بچه‌ها شكل می‌گیرد.
دغدغه‌ها و مسائلی كه گفت‌وگو پیرامون آن شكل می‌گیرد نیز وام گرفته از نكاتی است كه خود نوجوانان آنها را مطرح كردند و ملتجی در این مورد بیان می‌كند: فهرستی از دغدغه‌ها و نیازهای نوجوانان داریم، اما كمتر به آن اعتنا كردیم و برای پی بردن به مسائل اصلی نوجوان‌ها، به خود آنان رجوع داشتیم.
این موضوع‌ها مختلف است، از مسائل ظاهری مثل داشتن یك تلفن همراه و فضای مجازی گرفته تا كیفیت ارتباط با خانواده، دنبال كردن علایق، جلب اعتماد جامعه، پوشش، تحصیلات، كنكور و...
یك تفاوت دیگر
تهیه‌كننده برنامه دیگر تفاوت این برنامه با فصل قبلی‌اش را این‌گونه شرح می‌دهد: در این سری برخلاف گذشته حتی پلاتوها را هم یك نوجوان ثابت نمی‌خواند و در هر برنامه یكی از نوجوانان، متنی را می‌خواند.
این بچه‌ها ممكن است خیلی صدا و بیان ویژه‌ای نداشته باشند اما ترجیح دادیم مطابق مضمون اصلی برنامه كه اعتماد است اول خودمان به این نوجوانان اعتماد كنیم و به آنان میدان دهیم. 50 درصد از نوجوانان حاضر در برنامه افراد تازه‌ای هستند و دلیلش این است كه در هر فصل اقیانوس آرام تلاش می‌كنیم تا بچه‌های جدید از این فضا استفاده
كنند.
كسانی كه در یك فصل اقیانوس آرام حضور دارند در واقع با این برنامه زندگی می‌كنند و به همین خاطر به دنبال آن هستیم تا بچه‌های بیشتری از این تجربه استفاده كنند و جزء خانواده اقیانوس آرام شوند.
نوجوانان تولید می‌كنند
ملتجی در مورد بازخوردهایی كه از پخش سری دوم برنامه گرفته‌اند می‌گوید: از آنجا كه حضور نوجوانان، آن هم برنامه‌ای به این شكل در فضای رسانه كمرنگ است خیلی نمیتوان اقیانوس آرام را با برنامه‌ای دیگر مقایسه كرد و از این رو نقد اساسی تا به حال متوجه برنامه نبوده است اما ما به عنوان سازندگان برنامه پای دغدغه‌هایمان هستیم و می‌دانیم خیلی بیشتر از این باید در این حیطه كار انجام دهیم.
ما در حوزه نوجوانان كارهای نكرده و رویاهای زیادی داریم و طبیعی است كه نمی‌شود همه این كارها را در قالب اقیانوس آرام انجام داد. ما در این برنامه همزمان به دو عرصه توجه داریم؛ معاشرت با نوجوان و تربیت آنان و دیگری برنامه‌سازی. وقتی این دو عرصه در كنار هم قرار می‌گیرند، روی هم سوار نمی‌شوند. برنامه‌سازی مقتضیات خود را دارد و تربیت هم همین‌طور.
بنابراین برای ما معاشرت بچه‌ها با هم، در كنار هم قرر گرفتن‌شان و این‌كه خودشان را باور داشته باشند، مساله مهمی است. هدف ما در اقیانوس آرام این است كه نوجوانان را در مسیری قرار دهیم كه خودشان برنامه‌سازی كنند. این هدف در فصل سوم برنامه بیشتر هم شده است و خود بچه‌ها بخشی از كار را بر عهده گرفتند. در واقع این50 نوجوان بیش از فصل گذشته در تولید برنامه نقش دارند و به صورت چرخشی بخشی از بچه‌ها در پشت صحنه حاضر می‌شوند. مثلا در بخش عكاسی، دستیار تصویربردار، متن‌ها، نریشن‌ها، تبلیغات، روابط عمومی و... نوجوانان نقش دارند. كمتر برنامه تلویزیونی به این سمت می‌رود.
چرا نوجوانان؟
ملتجی می‌گوید: دلیلی كه موجب شد بیشتر به سمت گروه سنی نوجوان حركت كنیم، این است كه نوجوانی دوره خاصی است، هویت شخصی و اجتماعی فرد در این دوران شكل می‌گیرد و با این حال نوجوان مخاطبی است كه در طول این سال‌ها در برنامه‌سازی‌ها مغفول واقع شده است. از جمله مثال‌هایی كه می‌تواند این حرفم را تایید كند، مراجعه به محصولات فرهنگی است و در این مورد می‌توانید ببینید كمتر محصولات فرهنگی مانند پوشش، كتاب، موسیقی و... مناسب گروه سنی نوجوان تولید شده است. نوجوانی دوره‌ای بسیار نزدیك به جوانی است و اینها افرادی هستند كه تا چند سال بعد وارد فعالیت جدی در اجتماع خواهند شد. لذا وقتی زیرساختی برای نوجوانان وجود نداشته باشد، آنها نمی‌توانند به درستی به اجتماع وارد شوند. وقتی می‌گوییم نوجوان، منظورمان افراد بین 13 تا 18 سال هستند كه البته در هر دو سر طیف یك مثبت و منفی وجود دارد، یعنی امكان دارد از نظر سنی كمی بیشتر و كمتر هم باشند.
یك پایان هیجان‌انگیز
اختتامیه فصل دوم این برنامه به صورت ویژه، زمستان گذشته در هرمزگان با حضور امیر حسین خانزادی، امیر حبیب‌ا... سیاری و... برگزار شد و هدف آنان از حضور در این مراسم، امید بخشیدن
به نوجوانان و تشویق آنان برای ساختن آینده‌ای بهتر بود. نوجوانان در این سفر از مناطق مختلفی چون تجهیزات نیروهای دریایی ارتش و به ویژه ناوشكن ایرانی سهند دیدار كرده و از ساختار آن آگاه شدند. گزارش اختصاصی خبرنگار جام‌جم از این مراسم 11 بهمن 97 در روزنامه به چاپ رسید.
مضمون كلی برنامه اقیانوس آرام، اعتماد به نوجوان است و تهیه‌كننده‌اش در این‌باره می‌گوید: حرف اصلی ما اعتماد به نوجوانان است و سعی داریم این موضوع را ترویج دهیم كه به نوجوانان در فعالیت‌های اجتماعی و در خانه كار بسپاریم و به او مسؤولیت بدهیم.
البته مهم‌تر از این موارد، جدی گرفتن نوجوان است. در واقع جان‌كلام اقیانوس آرام جدی گرفتن نوجوانان در مسائل مختلف و تصمیمات زندگی است. چه تصمیم‌هایی كه برای خودشان می‌خواهند بگیرند و چه تصمیماتی كه جامعه می‌گیرد و نوجوانان در آنها سهم و نقش دارند.
چالش مجری
اقیانوس آرام دو ویژگی دارد كه در فصل قبل برای برنامه چالش‌هایی را هم به وجود آورد. یكی از این موارد، مجری نداشتن برنامه است. در این برنامه جمعی از نوجوانان بدون حضور مجری با هم گفت‌وگو می‌كنند. در فصل دوم بسیاری می‌گفتند برنامه بدون مجری موفق نمی‌شود، اما به گفته ملتجی در نهایت جمع‌بندی و نظرسنجی‌هایشان آنان را از این مساله عبور داد.
به گفته او، ویژگی دوم این است كه در بخش مهمانان كمتر به دنبال چهره‌ای مشهور رفته‌اند. بعضی مهمانان افرادی هستند كه میان مردم شناخته شده‌اند اما به آن معنا چهره
نیستند.
این رویه در این فصل از برنامه شدت گرفته است و ملتجی درباره آن می‌گوید: بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی برای یافتن مخاطب به سمت چهره‌ها می‌روند اما تلاش ما این بود كه در اقیانوس آرام این اتفاق نیفتد چون به لحاظ فرهنگی و تربیتی آن را چندان مثبت نمی‌بینیم.
اقیانوس آرام عمیق‌تر می‌شود
فصل دوم اقیانوس آرام بسیار متفاوت‌تر از فصل اول روی آنتن رفت. فصل سوم اما شمایل كلی سری دو را حفظ كرده اما در عین حال تغییراتی داشته است.
تهیه‌كننده برنامه تغییرات را این چنین توضیح می‌دهد: یك چالش به‌نام «انتخاب تو» داریم. در این فصل، برنامه دقیق‌تر به چالش‌ها و مسائلی كه نوجوان دارد می‌پردازد و از نوجوان در مورد انتخاب و تصمیمش در مواجهه با شرایط خاص می‌پرسد. مهم‌ترین تفاوت این فصل با فصل قبلی این است كه به سمت مسائل، دغدغه‌ها و نكاتی كه نوجوانان در این زمانه در زندگی دارند نزدیك‌تر
می‌شود.
برای مثال بخشی را اضافه كردیم كه از هفته سوم برنامه، روزهای پنجشنبه شروع می‌شود. در این روزها مهمان برنامه خود بچه‌های اقیانوس آرام هستند و درباره مسائل شخصی و دغدغه‌های خود به عنوان یك نوجوان می‌گویند كه احتمالا دغدغه دیگر نوجوانان هم هست. بعد از آن بچه‌ها در مورد این موضوع با هم گفت‌وگو می‌كنند.
دغدغه‌های نوجوانی
بچه‌ها در سری‌های پیشین برنامه هم نقش داشتند ولی به گفته ملتجی نقش آنان در فصل سوم پررنگ‌تر شده است و با وجود این‌كه گاه یك كارشناس كنار بچه‌ها حضور دارد، اما در واقع گفت‌وگو و همفكری اصلی میان بچه‌ها شكل می‌گیرد.
دغدغه‌ها و مسائلی كه گفت‌وگو پیرامون آن شكل می‌گیرد نیز وام گرفته از نكاتی است كه خود نوجوانان آنها را مطرح كردند و ملتجی در این مورد بیان می‌كند: فهرستی از دغدغه‌ها و نیازهای نوجوانان داریم، اما كمتر به آن اعتنا كردیم و برای پی بردن به مسائل اصلی نوجوان‌ها، به خود آنان رجوع داشتیم.
این موضوع‌ها مختلف است، از مسائل ظاهری مثل داشتن یك تلفن همراه و فضای مجازی گرفته تا كیفیت ارتباط با خانواده، دنبال كردن علایق، جلب اعتماد جامعه، پوشش، تحصیلات، كنكور و...
یك تفاوت دیگر
تهیه‌كننده برنامه دیگر تفاوت این برنامه با فصل قبلی‌اش را این‌گونه شرح می‌دهد: در این سری برخلاف گذشته حتی پلاتوها را هم یك نوجوان ثابت نمی‌خواند و در هر برنامه یكی از نوجوانان، متنی را می‌خواند.
این بچه‌ها ممكن است خیلی صدا و بیان ویژه‌ای نداشته باشند اما ترجیح دادیم مطابق مضمون اصلی برنامه كه اعتماد است اول خودمان به این نوجوانان اعتماد كنیم و به آنان میدان دهیم. 50 درصد از نوجوانان حاضر در برنامه افراد تازه‌ای هستند و دلیلش این است كه در هر فصل اقیانوس آرام تلاش می‌كنیم تا بچه‌های جدید از این فضا استفاده
كنند.
كسانی كه در یك فصل اقیانوس آرام حضور دارند در واقع با این برنامه زندگی می‌كنند و به همین خاطر به دنبال آن هستیم تا بچه‌های بیشتری از این تجربه استفاده كنند و جزء خانواده اقیانوس آرام شوند.
نوجوانان تولید می‌كنند
ملتجی در مورد بازخوردهایی كه از پخش سری دوم برنامه گرفته‌اند می‌گوید: از آنجا كه حضور نوجوانان، آن هم برنامه‌ای به این شكل در فضای رسانه كمرنگ است خیلی نمیتوان اقیانوس آرام را با برنامه‌ای دیگر مقایسه كرد و از این رو نقد اساسی تا به حال متوجه برنامه نبوده است اما ما به عنوان سازندگان برنامه پای دغدغه‌هایمان هستیم و می‌دانیم خیلی بیشتر از این باید در این حیطه كار انجام دهیم.
ما در حوزه نوجوانان كارهای نكرده و رویاهای زیادی داریم و طبیعی است كه نمی‌شود همه این كارها را در قالب اقیانوس آرام انجام داد. ما در این برنامه همزمان به دو عرصه توجه داریم؛ معاشرت با نوجوان و تربیت آنان و دیگری برنامه‌سازی. وقتی این دو عرصه در كنار هم قرار می‌گیرند، روی هم سوار نمی‌شوند. برنامه‌سازی مقتضیات خود را دارد و تربیت هم همین‌طور.
بنابراین برای ما معاشرت بچه‌ها با هم، در كنار هم قرر گرفتن‌شان و این‌كه خودشان را باور داشته باشند، مساله مهمی است. هدف ما در اقیانوس آرام این است كه نوجوانان را در مسیری قرار دهیم كه خودشان برنامه‌سازی كنند. این هدف در فصل سوم برنامه بیشتر هم شده است و خود بچه‌ها بخشی از كار را بر عهده گرفتند. در واقع این50 نوجوان بیش از فصل گذشته در تولید برنامه نقش دارند و به صورت چرخشی بخشی از بچه‌ها در پشت صحنه حاضر می‌شوند. مثلا در بخش عكاسی، دستیار تصویربردار، متن‌ها، نریشن‌ها، تبلیغات، روابط عمومی و... نوجوانان نقش دارند. كمتر برنامه تلویزیونی به این سمت می‌رود.
چرا نوجوانان؟
ملتجی می‌گوید: دلیلی كه موجب شد بیشتر به سمت گروه سنی نوجوان حركت كنیم، این است كه نوجوانی دوره خاصی است، هویت شخصی و اجتماعی فرد در این دوران شكل می‌گیرد و با این حال نوجوان مخاطبی است كه در طول این سال‌ها در برنامه‌سازی‌ها مغفول واقع شده است. از جمله مثال‌هایی كه می‌تواند این حرفم را تایید كند، مراجعه به محصولات فرهنگی است و در این مورد می‌توانید ببینید كمتر محصولات فرهنگی مانند پوشش، كتاب، موسیقی و... مناسب گروه سنی نوجوان تولید شده است. نوجوانی دوره‌ای بسیار نزدیك به جوانی است و اینها افرادی هستند كه تا چند سال بعد وارد فعالیت جدی در اجتماع خواهند شد. لذا وقتی زیرساختی برای نوجوانان وجود نداشته باشد، آنها نمی‌توانند به درستی به اجتماع وارد شوند. وقتی می‌گوییم نوجوان، منظورمان افراد بین 13 تا 18 سال هستند كه البته در هر دو سر طیف یك مثبت و منفی وجود دارد، یعنی امكان دارد از نظر سنی كمی بیشتر و كمتر هم باشند.
یك پایان هیجان‌انگیز
اختتامیه فصل دوم این برنامه به صورت ویژه، زمستان گذشته در هرمزگان با حضور امیر حسین خانزادی، امیر حبیب‌ا... سیاری و... برگزار شد و هدف آنان از حضور در این مراسم، امید بخشیدن
به نوجوانان و تشویق آنان برای ساختن آینده‌ای بهتر بود. نوجوانان در این سفر از مناطق مختلفی چون تجهیزات نیروهای دریایی ارتش و به ویژه ناوشكن ایرانی سهند دیدار كرده و از ساختار آن آگاه شدند. گزارش اختصاصی خبرنگار جام‌جم از این مراسم 11 بهمن 97 در روزنامه به چاپ رسید.
