ویژه‌خواری را تعطیل كنید
در سال‌های اخیر مخاطب پیگیر تلویزیون نبوده‌ام، ولی برنامه‌های تلویزیونی و به‌خصوص محصولات نمایشی را پیگیری كرده‌ام و تلاش‌هایی برای بهتر شدن را حس كرده‌ام، ولی در مجموع پیشرفت محسوس در تولید نداشته‌ایم به‌گونه‌ای كه شخصا حس كرده‌ام انگار تولیدكنندگان ما گرفتار نوعی روزمرگی و تكرار شده‌اند.
تلویزیون جمهوری اسلامی نزدیك به 40 سال قدمت دارد و در این مدت یقینا باید نه‌تنها تولید برای مخاطب داخلی می‌داشتیم كه باید به صادرات محصولات فرهنگی می‌رسیدیم. در این 40 سال چند هزار میلیارد خرج تولید كرده و در قبالش چند مجموعه ماندگار تولید كرده‌ایم؟
شاید كیفیت برخی محصولاتمان قابل قبول نبوده كه مخاطب به سمت سریال‌های ترك رفته! از سریال‌های ترك كه نازل‌تر نداریم پس چرا این سریال‌ها بیننده دارد و برخی سریال‌های خودمان ندارند؟ بیشتر سریال‌های ماهواره‌ای فقط و فقط ابتذال را رواج می‌دهند و ما هم مدام آنها را می‌كوبیم به جای آن كه تولید خودمان را قوی كنیم.
محدود كردن دایره آدم‌های معتمد در تلویزیون كار را برای خیلی از تهیه‌كنندگان دشوار كرده! چرا نباید در تخصیص تسهیلات تولید به همه آنهایی كه ایده‌های بكر و دست اول برای تولید دارند توجه كرد؟
این‌كه چند تهیه‌كننده خاص كل تولیدات تلویزیون را در دست بگیرند ابدا منطقی نیست. این‌كه برخی مدیران بعد از حذف از سازمان به‌عنوان تهیه‌كننده می‌خواهند پروژه بگیرند منطقی نیست! این‌كه دوست و آشنای فلان مدیر یا آقازاده بهمان مدیر بشود تهیه‌كننده پروژه منطقی نیست.
یك راه‌حل مهم برای رقابت با محصولات پرمخاطب تلویزیونی در سطح جهان تعطیل كردن بساط ویژه‌خواری‌هاست. ویژه‌خواری فقط فساد به بار می‌آورد و فساد هم خیلی زود بنیان تولید را برهم می‌زند.
خیلی خوب است كه تلویزیون برنامه‌های گفت‌وگومحور در نقد ویژه خواری تدارك می‌بیند، ولی مهم‌تر از نقد ویژه‌خواری حذف كامل ویژه‌خواران از تلویزیون است. یك آقازاده حتی اگر استعداد هم داشته باشد نباید به یك نیروی مستعد عام ترجیح داده شود. اتفاقا نیروهای غیر‌وابسته باید سریع‌تر جذب شوند. اگر این كار را بكنیم شك نكنید در كمترین زمان رشدی شگرف خواهیم داشت.
