سال‌هاست كه با كنجكاوی و اشتیاق فیلم‌ها و سریال‌های جاسوسی غربی را تماشا می‌كنیم، اما جای این گونه سریال‌ها در تلویزیون خالی بود تا گاندو آمد و تلاش‌های نیروهای امنیتی را برای به دام انداختن یك جاسوس ایرانی - آمریكایی به تصویر كشید. این سریال با حواشی مختلفی همراه بوده است. بخشی از حواشی این مجموعه مربوط به اشاره گاندو به وجود نفوذی‌های دشمن در دولت است البته واژه هایی از لابه‌لای دیالوگ‌ها پیش از پخش حذف شد و همین موضوع هم موجب انتقاداتی به مسؤولان سیما شد.
تلویزیون با گاندو وارد گونه جدیدی از سریال‌سازی شده است، بنابراین باید به سیما فرصت دهیم كه این مسیر را ادامه دهد و از برخوردهای سیاسی با این مجموعه‌ها بپرهیزیم‌.
 ثانیا ساخت سریال‌های جاسوسی می‌تواند موجب بیان بخشی از ضعف‌ها و نوعی نقد از درون شود و به این ترتیب آرام آرام بخشی از مخاطبانی كه از تلویزیون فاصله گرفته‌اند را با این رسانه آشتی داد، البته تلویزیون در ادامه سریال‌سازی در این گونه باید حواسش باشد كه از عوامل كاربلد استفاده كند تا موجب پس‌زدگی مخاطب و هدررفت بیت‌المال نشود، چون این اتفاق در پس اقبال مردم به گونه‌های دیگر سریال سازی مثل سریال‌های آپارتمانی و طنز رخ داد و پس از استقبال مردم از این نوع سریال‌ها بعضا ساخت این آثار به افراد بدون توانایی‌های لازم سپرده شد.
خلاصه این‌كه گاندو یك فرصت است، به شرط آن‌كه مدیران
تلویزیون آن را هدر ندهند و جریان‌های سیاسی هم آستانه تحمل خود را  بالا ببرند.