عمر پذیرفته، یكی از عاشقان گاندو است كه بصورت داوطلبانه عمرش را برای حمایت و جلوگیری از انقراض نسل این خزنده زیبا گذاشته است. او 26 ساله و 9سال است با عشق و علاقه به كار پرورش و نگهداری از تمساح‌ها مشغول است.
او در مورد علت حمله گاندو به حوا می‌گوید:«شاید بسیاری از مردم بگویند تمساح وحشی است، اما من می‌گویم نحوه رفتار ما باعث می‌شود رفتار تهاجمی از خود نشان دهد. گاندو یك حیوان خجالتی است و كاری به انسان‌ها ندارد. اكنون، فصل تبدیل شدن تخم‌های گاندو به نوزاد است و تمساح نیز بر اساس غریزه مادری و حفاظت از تخم‌های خود به آن دختر بچه حمله كرده است. تمساح‌ها در دو موقعیت، یعنی زمان جفت‌گیری و تخم‌ریزی احساس خطر كرده و در چنین مواقعی به هر مهاجمی كه به قلمرو آنها نزدیك شود، حمله می‌كنند. البته نه آن دختر بچه مقصر است و نه تمساح. ای كاش آب در محل زندگی آن دختر وجود داشت تا مجبور نمی‌شد به زیستگاه گاندو نزدیك شود.» 
پذیرفته در ادامه صحبت‌هایش در مورد مشخصات ظاهری و نحوه زندگی گاندو می‌گوید:« این نوع تمساح، تنها گونه‌ای است كه فقط در ایران، هند و پاكستان زندگی می‌كند و زیستگاه عمده‌اش در ایران، قسمت جنوب بلوچستان است. عمر مفید این خزنده زیبا، 60 تا 80 سال بوده و حداكثر عمرش بین 100 تا 120 سال است. تمساح‌های بالغ بین 80 تا صد كیلوگرم وزن دارند و بیشترین اندازه طول این حیوان چهارمتر گزارش شده است. گاندو سالانه بین 15 تا 30 تخم می‌گذارد كه حدود ده تا 12 عدد از آنها تبدیل به نوزاد می‌شود و باقیمانده تخم‌ها از بین می‌رود. البته وقتی تبدیل به نوزاد شدند، به‌سرعت باید آنها را جدا كرد تا طعمه تمساح‌های نر نشوند.»
او ادامه می‌دهد: «در سال‌های گذشته نسل این حیوان، به‌دلیل خشكسالی در حال انقراض بود. تا سال 86 تنها 110 گاندو وجود داشت، اما پس از راه‌اندازی سایت مراقبت از گاندو توسط سازمان محیط زیست استان سیستان و بلوچستان، این رقم در سال 96 به 500 عدد رسید. مردم ما اعتقاد زیادی به گاندو دارند و می‌گویند اگر تمساح نباشد، باران هم نمی‌بارد. به همین علت هرگز گاندو را مورد آزار قرار نمی‌دهند. به اعتقاد من، تنها موضوعی كه باعث افزایش جمعیت گاندوها شد، حمایت بی‌دریغ مردم محلی از آنها بود.»