گاهی مسؤولان را ناراحت می‌کنم
محمد دلاوری كه اجرای مدیرمسؤول را به عهده دارد درباره تجربه فضایی كه امروز آن را می‌بینیم، گفت: بافت كلی مدیرمسؤول در قالب یك مستند گزارشی است و این برای من جذاب است كه خودم را در فضای استودیو محصور نكنم. این برنامه همچنین فرصتی را ایجاد می‌كند كه با مسؤول مربوطه هر بخش به حوزه كاری او سر بزنیم و بعد هم شاهد مواجهه مردم با آنها باشیم. این اتفاق موقعیت‌های مختلفی را ایجاد می‌كند، موقعیت‌هایی كه گاهی خیلی تلخ‌اند، گاهی شیرین و بامزه و بعضی اوقات دلهره آورند، همه اینها كمك می‌كند تا برنامه‌ای تولید شود كه بیننده هم آن را بپسندد و بعد از دو قسمت پخش‌شده ما منتظر بازخوردها هستیم.
یک گشت و گذار متفاوت
او اضافه كرد: از آنجایی كه من تجربه روایت فیلم مستند را دارم، این برنامه و پیش‌بردن آن خیلی برایم سخت نبود، البته كه اجرای آن نسبت به این كه در یك استودیو با كسی صحبت كنیم، پیچیده تر است اما همین سختی است كه آن را هیجان‌انگیزتر می‌كند. امروز بیننده هم به خلق تجربه‌های تازه و مواجهه با آنها نیاز دارد. در گذشته دوستانی بودند كه به همراه یك مسؤول در سطح شهر با خودرویی این طرف و آن طرف می‌رفتند و گاهی با مردم صحبت می‌كردند، اما آن اتفاق موضوعیت چندانی نداشت و ما در مدیرمسؤول تلاشمان این است كه تنها چرخ زدن با یك مدیر را نداشته باشیم و آن فرد در موقعیت‌های مختلفی قرار بگیرد. در این جریان شاید اگر هزینه و امكانات كافی صرف می‌شد، موقعیت‌های بسیاری بود كه آن فرد می‌توانست با آن روبه رو شود ولی ما الان با كمترین هزینه و امكان در حال پیش بردن برنامه هستیم.
این‌كه گاهی می‌گویند تولید برنامه‌های انتقادی به این شكل می‌تواند ناامیدكننده باشد و شما باید مدام حرف‌های خوب بزنید، موضوعی بود كه دلاوری در پاسخ به آن بیان كرد: اگر نظام اجتماعی ما به این جا رسیده باشد كه با دیدن یك برنامه دچار یأس شود، به نظرم مشكلات آن فراتر از این صحبت‌هاست. من معتقدم كه انتقاد یأس نمی‌آورد و حتی این امید را ایجاد می‌كند كه كسی هنوز به فكر است، ما امیدواریم كه یك اتفاق مثبت بیفتد و آن قدر آزادی بیان به ما داده شود كه حرف‌هایمان را در دلمان نگه نداریم. در این بین آنچه كه نگران‌كننده است، سكوت است و باید دید چرا كسی حرفش را به زبان نمی‌آورد. با این حال همین میزان انتقاد هم بسیار اندك است و باید خیلی شفاف تر این امكان را داشته باشیم. البته در كنار اینها باید برنامه‌هایی باشند كه شاد و سرگرم كننده باشد.
تلاش برای رسیدن به آزادی عمل بیشتر
او درباره رسیدن به آزادی عمل بیشتر هم معتقد است: ما برای آن آزادی عمل بیشتر تلاش خواهیم كرد، به طور كلی كسی به كسی آزادی عمل هدیه نمی‌دهد چون این موضوع حاصل سال‌ها رنجی است كه باید بكشیم. مثل برنامه‌سازان كه شاید به عمر خودشان كفاف ندهد اما این راه را برای نسل بعد تا حدی باز می‌كنند. ممكن است این فرآیند و تلاش آن قدر كند باشد كه متوجهش نباشیم و لی اگر حرف‌های امروز رسانه را با ده سال پیش مقایسه كنیم، می‌بینیم كه این راه باز شده است.
دلاوری در بخشی از این گپ و گفت به یكی از قسمت‌های برنامه اشاره كرد كه در آن هلی‌كوپتری برای دستگیری یك سارق در اتوبان فرود می‌آید و با وجود راه بندانی كه ایجاد می‌كند، مردم نه تنها معترض نشدند بلكه از چنین عملكردی احساس خرسندی كردند. او در این باره می‌گوید: این یعنی وقتی مردم می‌بینند كه یك مدیر و مركز، قدرتمند كار می‌كند و وارد عمل می‌شود، آنها هم خوشحال می‌شوند.
در جریان همراهی دلاوری و مسؤولان هم اغلب اتفاقاتی می‌افتد كه او بااشاره به آنها گفت: در هر برنامه من حالات مختلفی را برای آنها با سوالات و فضایی كه دارد ایجاد می‌كنم، گاهی آنها به شدت بابت این موضوع ناراحت می‌شوند و بعضی وقت‌ها هم از این كه سختی كارشان را به ما نشان می‌دهند احساس شادمانی می‌كنند و خلاصه هر قسمت یك روز با انواع احساسات و اتفاقات است كه برنامه را جذاب می‌كند.
دلاوری در آخر هم از مردم خواست نظرات و دغدغه‌هایشان را با آنها در میان بگذارند تا در قسمت‌های در حال تولید در حد ممكن آنها را لحاظ كنند.
