ماجرایی كه در شهرستان نی‌ریز فارس به وقوع پیوست، در واقع حادثه‌ای بود كه در پی یك اختلاف خانوادگی برجسته شد. مادر خانواده، فرزند را مجاب می‌كند تا او را همراهی كرده و به زندگی خود پایان دهند. در ادامه پدر خانواده نیز وقتی زندگی‌اش را از هم گسیخته می‌بیند، او هم آخرین تیر خلاص را به زندگی شلیك می‌كند و دست به خودكشی می‌زند. بیشترین خودكشی‌ها بین افراد ۱۵ تا ۳۵ سال رخ می‌دهد و در حادثه‌ای كه در نی‌ریز رخ داد مادر و دختر هر دو در همین رده سنی قرار داشتند.
حمید احمدی، روان شناس بالینی می‌گوید: باید پرونده این مورد به صورت خاص بررسی شود؛ این‌كه چرا مادر تصمیم به خودكشی می‌گیرد باید مشخص شود. آیا این اقدام به دلیل نابهنجاری‌های اجتماعی بوده یا اختلال روانی و جسمی؟  اما آنچه می‌شود به‌آن پرداخت شاید افسردگی مادر در این ماجرا بوده باشد؟ متاسفانه تاكنون و در خودكشی‌ها، افسردگی ۵۰ درصد عامل خودكشی است، اما باید دید چه عواملی باعث افسردگی حاد این مادر شده و چگونه او توانسته دختر خود را مجاب كند تا وی را در این اقدام همراه سازد؟
باید برای جلوگیری در بروز این حوادث نقش خانواده‌ها پررنگ‌تر از قبل شود و كاری كنند تا اختلافات خانوادگی به حداقل ممكن برسد. اقدامی كه به نظر می‌رسد در این مورد انجام نشده است. دومین مساله به عملكرد به‌موقع سازمان‌های ذی ربط از جمله بهزیستی و به‌ویژه اورژانس اجتماعی برمی‌گردد.
در این شرایط باید برای بقیه افراد به جا مانده از خانواده بلافاصله جلسات روانكاوی و روانپزشكی در جهت آرام سازی فضای حاكم انجام می‌شد تا این گونه پدر خانواده تصمیم به خودكشی نگیرد. در برخی از موارد حتی شاید لازم باشد از قوای قهریه هم بهره گرفت تا تنش‌های روزهای ابتدایی كمتر و كمتر شود. به هر روی حادثه خودكشی خانوادگی در نی‌ریز ابعاد پنهان بسیاری را در خود دارد كه به مرور زمان عوامل و علل آن روشن خواهد شد اما همان‌گونه كه به آن اشاره شد باید در اختلافات، خانواده‌ها نقش پررنگ‌تری را ایفا كنند تا كار به آخرین نقطه كه همان پایان دادن به زندگی است، كشیده نشود.