همین دیروز مسعود قاسمی، رئیس انجمن آترواسكلروز ایران كه در افتتاحیه كنگره تازه‌های قلب و عروق در برج میلاد تهران سخن می‌گفت، آماری از مهاجرت پزشكان ارائه داد. آن‌طور كه او اعلام كرده است «در حال حاضر شاهد مهاجرت پزشكان به خارج از كشور هستیم، به طوری كه در سال، ۳۵۰ پزشك عمومی و ۳۰۰ پزشك متخصص مهاجرت می‌كنند.» این آمار وقتی جالب توجه است كه بدانیم برای تربیت هر پزشك بیش از 700میلیون تومان هزینه می‌شود. دوباره چاره كار برای پر كردن این خلأ به سوی افزایش ظرفیت پزشكی در دانشگاه‌ها عنوان شده است. البته در این میان هستند افرادی كه معتقدند به جای تربیت بیشتر پزشكان (كه ضمانتی برای عدم مهاجرت آنها هم نیست) باید به دلایلی اجتماعی و سیاسی این مهاجرت‌ها پرداخت. این‌كه شرایطی را فراهم كرد كه آنها ترجیح بدهند در كشور خودشان بمانند و فعالیت كنند. البته كه یكی از دلایل مهم این مهاجرت نه آن دلایلی اجتماعی و سیاسی كه بحث درآمد پزشكان بیرون از ایران است؛ چرا كه اگر با افزایش بی‌رویه و بدون پشتوانه تعداد پزشك، سطح درآمد روزبه‌روز كاهش یابد، نه‌تنها توفیقی در حل مشكل كمبود پزشك نخواهیم داشت، بلكه پزشكان بیشتری به مهاجرت به كشورهایی كه درآمد بالاتری برایشان دارد، روی می‌آورند.