حال و هوای نسیمه، خواهر زاهد و عارف غلامی هم دست كمی از مینا و خانواده‌اش ندارد. در این چهار پنج سال آن‌قدر پیگیر برادرانش بوده كه تقریبا به ناامیدی رسیده است. او با ناراحتی و صدای بلند بارها به ما می‌گوید تكلیف‌مان را نمی‌دانیم.كاش می‌دانستیم حداقل زنده هستند یا مرده. تنها خبری‌ كه نسیمه از زاهد دارد، شماره ناشناسی است كه دوبار با شماره خواهرش تماس گرفته است: یك‌بار دو ماه پیش، یك‌بار هم 20 روز پیش تماس‌گرفتند. زنگ‌كه زدند، خواهرم گوشی را برداشت، اما آنها تلفن را قطع كردند. خواهرم زنگ می‌زند و متوجه می‌شود انگلیسی صحبت می‌كنند كه چیزی از حرف‌هایشان نمی‌فهمد. دفعه دوم كه دزدها زنگ می‌زنند، بچه كوچكی در خانه تلفن را جواب داده بودكه متوجه نشده بودیم. شماره را به فرمانداری كنارك دادیم، اما جوابی ندادند. بعد رفتیم سراغ شیلات، فرمانداری و منطقه آزاد چابهار.
 گفتند خبرتان می‌كنیم، اما تا الان هیچ خبری نشده است و كاری نكرده‌اند. دست‌مان به هیچ جا بند نیست و فقط دولت می‌تواند كمك‌مان‌كند. درخواستم این است كه ما و عزیزان‌مان را فراموش نكنند. اول خدا بعد هم دولت.