در دنیای فوتبال ضربه‌های چیپ پنالتی زیاد دیدیم؛ اما انگار طالع این فوتبال جور دیگری نوشته شده است تا پنالتی‌های چیپ در تاریخ فوتبال ما حك شوند. مثل پنالتی چیپ فرشید اسماعیلی در دربی. حتی وقتی قرار است بازیكن تیم ملی پنالتی چیپ بزند، می‌شود پنالتی یحیی گل‌محمدی تا هواداران فوتبال آن را فراموش نكنند. دقیقه 86 بازی پرسپولیس - ماشین‌سازی، علی صفایی داور بازی، خطای مدافع ماشین‌سازی روی ترابی را پنالتی تشخیص داد. تصمیمی كه مانند پنالتی بازی دو تیم در جام حذفی، مورد اعتراض ماشین‌سازی قرار گرفت. رسول خطیبی سرمربی ماشین‌سازی البته مانند آن بازی از كوره در نرفت. آنقدر اعتراض كرد تا اخراج شد؛ اما در این بازی بردباری بیشتری به خرج داد. وقتی شعارها علیه سرمربی ماشین‌سازی گزنده شد، او به سمت تماشگران برگشت و با لبخندی تلخ برای آنها دست زد تا شعارها بلندتر و تیزتر شود.
به خودی خود، پنالتی در آن دقیقه آن هم مسابقه‌ای كه حادثه و صحنه جذاب زیادی نداشت، حساس و تعیین‌كننده بود؛ اما با این حواشی فراوان، اهمیت پنالتی بسیار بیشتر شد. پرسپولیس برای این ضربه حساس، علی علیپور را انتخاب كرد. بازیكنی كه پنالتی دقیقه 80 دو تیم در جام حذفی را از دست داده بود.
در آن بازی حامد لك در واكنشی استثنایی، ضربه پنالتی را با شیرجه به سمت راستش مهار كرد؛ اما مشخص نشد در این بازی چه اتفاقی افتاد كه لك بدون هیچ واكنشی در جای خود ایستاد. آن طور كه كالدرون بعد از بازی گفت، علیپور از او خواسته بود یك فرصت دیگر به او بدهد و این پنالتی همان فرصت آخر بود. فرصتی كه علیپور با دست خود سوزاند. پشت توپ ایستاد و بدترین ضربه‌اش را به توپ زد. توپ با ارتفاع و شدت كم به سوی لك رفت كه انگار از قبل می‌دانست چه سرنوشتی انتظارش را می‌كشد. توپ را گرفت تا همه درهای دنیا به روی آقای گل پرسپولیس بسته شود. تماشاگران خشمگین كه تا لحظه‌ای پیش، رسول خطیبی را نشانه رفته بودند، در میان شگفتی، شعار حیاكن رها كن برای علیپور سر دادند و فراموش كردند كه او چه گل‌های حساسی برای آنها زده‌است. 9 آبان بدترین روز تقویم برای علیپور شد. بازیكنی كه بدترین پنالتی عمرش را زد تا افسرده‌ترین بازیكن روز پنجشنبه باشد.