بازگشت به سینمایی كه دوستش می‌داریم
حبیب ایل بیگی / قائم‌مقام بنیاد سینمایی فارابی
دهمین ساخته مجید مجیدی كه درباره كودكان كار ساخته شده یك فیلم شریف، پاك و انسانی است و به نوعی شاید مجیدی با این فیلم بازگشتی داشته به سینمای مورد علاقه‌اش؛ سینمایی كه ما تماشاگران آن را بسیار دوست می‌داریم.
در تمام مدتی كه به تماشای خورشید نشسته بودم این شعر رهی معیری در ذهنم می‌چرخید:
چشم فروبسته اگر وا كنی / درتو بود هر چه تمنا كنی
عافیت از غیر نصیب تو نیست / غیر تو ای خسته طبیب تو نیست
از تو بود راحت بیمار تو / نیست به غیر از تو پرستار تو
همدم خود شو كه حبیب خودی / چاره خود كن كه طبیب خودی
غیر كه غافل ز دل زار توست / بی خبر از مصلحت كار توست
چشم بصیرت نگشایی چرا؟ / بی خبر از خویش چرایی چرا؟
تا ره غفلت سپرد پای تو / دام بود جای تو ای وای تو
از ره غفلت به گدایی رسی / ور به خود آیی به خدایی رسی ...
به گمانم همه كلید‌واژه‌هایی كه مجیدی در خورشید به مخاطبش ارائه می‌كند در پی رسیدن به همین موضوع است. این كه به توانایی‌های خودمان ایمان داشته باشیم و با داشته‌های خود زندگی و آینده مان را بسازیم و دست نیاز به سوی غیر دراز نكنیم. چنین مضمون و موضوعی هر قدر كه دارای بار محتوایی و ارزشی مثبت است، قابل تعمیم به گستره‌ای بزرگ تر در زندگی روزمره ماست و شاید به صورت غیرمستقیم اشاره‌ای دارد به وضعیت كنونی كشورمان و فشارهای ناشی از تحریم‌های ظالمانه آمریكا و تلاش بر داشته‌های خودمان و بی نیازی از سایر قدرت‌ها و كشورها.
مجیدی در خورشید سراغ قشر متفاوتی از جامعه رفته؛ قشری فرو دست كه وی شناخت بسیار خوبی از آنها دارد و از این طریق داستان خود را برای مخاطبش تعریف می‌كند. داستانی كه به‌شدت انسانی است و مفهوم والای ایثار را نیز به خوبی معنا كرده است. از دیگر سو خورشید یك فیلم امروزی است و موضوعی را به تصویر كشیده كه دغدغه افراد بسیاری از جامعه كنونی است و ما به ازاهای بیرونی فراوانی دارد كه هر یك از ما در طول روز حداقل چندین بار با این موارد روبه رو می‌شویم.
ساختار خورشید نیز مولفه‌های متفاوتی دارد. از فیلمبرداری متفاوت هومن بهمنش گرفته كه كاملا در خدمت موضوع و مضمون فیلم است و حس بسیار زیادی را به تماشاگر منتقل می‌كند تا بازی درخشان استاد بی بدیل بازیگری علی نصیریان و همچنین نقش آفرینی‌های ارزشمند جواد عزتی و طناز طباطبایی و صد البته الحق و والانصاف باید به بازی بسیار درخشان بازیگر نوجوان فیلم اشاره كنم كه یكی از شاهكارهای بازیگری در سینمای ایران است و یك بار دیگر قدرت مجیدی را در استفاده از چهره‌های ناشناخته و نابازیگر و بازی گرفتن بسیار تحسین‌برانگیز از ایشان را به اثبات می‌رساند. به هر شكل خورشید را باید بازگشت مجدد مجید مجیدی به سینمای مورد علاقه‌اش دانست؛ بازگشتی كه سبب می‌شود خورشید را جزو یكی از آثار ماندگار سینمای ایران قلمداد و به سازنده‌اش بابت ساخت چنین اثری افتخار كنیم.
در تمام مدتی كه به تماشای خورشید نشسته بودم این شعر رهی معیری در ذهنم می‌چرخید:
چشم فروبسته اگر وا كنی / درتو بود هر چه تمنا كنی
عافیت از غیر نصیب تو نیست / غیر تو ای خسته طبیب تو نیست
از تو بود راحت بیمار تو / نیست به غیر از تو پرستار تو
همدم خود شو كه حبیب خودی / چاره خود كن كه طبیب خودی
غیر كه غافل ز دل زار توست / بی خبر از مصلحت كار توست
چشم بصیرت نگشایی چرا؟ / بی خبر از خویش چرایی چرا؟
تا ره غفلت سپرد پای تو / دام بود جای تو ای وای تو
از ره غفلت به گدایی رسی / ور به خود آیی به خدایی رسی ...
به گمانم همه كلید‌واژه‌هایی كه مجیدی در خورشید به مخاطبش ارائه می‌كند در پی رسیدن به همین موضوع است. این كه به توانایی‌های خودمان ایمان داشته باشیم و با داشته‌های خود زندگی و آینده مان را بسازیم و دست نیاز به سوی غیر دراز نكنیم. چنین مضمون و موضوعی هر قدر كه دارای بار محتوایی و ارزشی مثبت است، قابل تعمیم به گستره‌ای بزرگ تر در زندگی روزمره ماست و شاید به صورت غیرمستقیم اشاره‌ای دارد به وضعیت كنونی كشورمان و فشارهای ناشی از تحریم‌های ظالمانه آمریكا و تلاش بر داشته‌های خودمان و بی نیازی از سایر قدرت‌ها و كشورها.
مجیدی در خورشید سراغ قشر متفاوتی از جامعه رفته؛ قشری فرو دست كه وی شناخت بسیار خوبی از آنها دارد و از این طریق داستان خود را برای مخاطبش تعریف می‌كند. داستانی كه به‌شدت انسانی است و مفهوم والای ایثار را نیز به خوبی معنا كرده است. از دیگر سو خورشید یك فیلم امروزی است و موضوعی را به تصویر كشیده كه دغدغه افراد بسیاری از جامعه كنونی است و ما به ازاهای بیرونی فراوانی دارد كه هر یك از ما در طول روز حداقل چندین بار با این موارد روبه رو می‌شویم.
ساختار خورشید نیز مولفه‌های متفاوتی دارد. از فیلمبرداری متفاوت هومن بهمنش گرفته كه كاملا در خدمت موضوع و مضمون فیلم است و حس بسیار زیادی را به تماشاگر منتقل می‌كند تا بازی درخشان استاد بی بدیل بازیگری علی نصیریان و همچنین نقش آفرینی‌های ارزشمند جواد عزتی و طناز طباطبایی و صد البته الحق و والانصاف باید به بازی بسیار درخشان بازیگر نوجوان فیلم اشاره كنم كه یكی از شاهكارهای بازیگری در سینمای ایران است و یك بار دیگر قدرت مجیدی را در استفاده از چهره‌های ناشناخته و نابازیگر و بازی گرفتن بسیار تحسین‌برانگیز از ایشان را به اثبات می‌رساند. به هر شكل خورشید را باید بازگشت مجدد مجید مجیدی به سینمای مورد علاقه‌اش دانست؛ بازگشتی كه سبب می‌شود خورشید را جزو یكی از آثار ماندگار سینمای ایران قلمداد و به سازنده‌اش بابت ساخت چنین اثری افتخار كنیم.
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
