فقط به صدا و تصویر اکتفا نکنید
اردشیر زابلی زاده / مدیر شبکه ایران‌کالا و استاد ارتباطات
راهپیمایی 22 بهمن اتفاقی است که مردم هر سال در آن حضور باشکوهی دارند و در جهت تقویت نظام اثر بسیاری می گذارد و این نشان می دهد که مردم در یک روز تعطیل با علاقه در آن شرکت می‌کنند. در این بین به عقیده من رسانه‌ها باید از چند جنبه به آن نگاه کنند، یکی از این موارد بحث محتواست، چون خیلی وقت‌ها محتوای جالب توجهی در این فضا وجود دارد که اتفاقات زیادی به واسطه آن رخ می دهد اما شاید برخی از ما رسانه‌ای‌ها خیلی آن را درک و یا آن طور که باید به آن‌ها توجه نکردیم و همین موضوع باعث شده تا انعکاس یکنواختی از آن داشته باشیم چرا که خود ا ین اصل یکنواختی ندارد و هر سال در راستای تقویت نظام با شکل، رنگ و تنوع تازه‌ای برگزار می شود.
مسأله دیگر نوع اجرای این اتفاق است؛ از آن جایی که ما گرفتار پوشش یک شکل هستیم در اجرا نیز به همین ترتیب عمل می کنیم وگرنه راهپیمایی هر سال با تحولات زیادی همراه است و یکنواختی روزهای اول انقلاب را ندارد. در کنار این‌ها فرم هم موضوع دیگری است که با ید به آن توجه شود چرا که این موضوع هم هر سال تغییر می کند.
با همه این‌ها به عقیده من خود ما در رسانه باید دقتمان را بالاتر ببریم و به این جریان نگاه عمیق‌تری داشته باشیم چرا که این تفاوت همیشه وجود دارد و محتوا هم دائما دقیق و عمیق‌تر می شود. امسال هم با توجه به اتفاقات اخیر از شهادت سردار سلیمانی گرفته تا پاسخ کوبنده ایران به آمریکا با هدف قرار دادن پایگاه نظامی آن‌ها، این رویداد حساس‌تر و متمایزتر از قبل برگزار خواهد شد چرا که تاثیر همه این‌ها و حضور مردم برای شهادت سردار، این جا نیز قطعا خودش را نشان می دهد.
ما در رسانه باید چارچوب مشخصی برای این رویداد داشته باشیم و بدانیم که امسال باید چه تصویری را منعکس کنیم. هر سال به رغم وجود دوربین‌های بسیار و گزارشگران قوی باز هم آن حسی که مردم در چنین روزی دارند را نتوانستیم به خوبی منعکس کنیم چرا که این رویداد جزو رخدادهای بی‌سابقه‌ای است که باعث شده تا با گذشت این سال‌ها به قوت خود ادامه داشته باشد و هر سال با همان شکوه برگزار شود. در این بین لازم است برای انعکاس حس و حرف واقعی مردم از قبل برنامه‌ریزی شود تا بتوانیم ابعاد گسترده و مهم آن را پوشش دهیم چون در این بین لایه‌های پنهانی وجود دارد که باید به آن برسیم و در گزارش‌ها دقیق تر به آن بپردازیم.
نباید فراموش کنیم که راهپیمایی به این عظمت هر سال متناسب با رویدادهای آن مقطع با تغییراتی همراه می شود که در رفتار، شعارها و حتی نوع حضور مردم قوی‌تر نشان داده می شود مثلا گاهی لباس‌های ویژه‌ای تدارک می بینند، پرچم ایران را پررنگ تر نمایش می دهند و موارد مختلفی که هر ساله به شکلی تکمیل می شود اما خیلی وقت‌ها ما در رسانه خودمان را به تصاویر کلی و نگاهی که از پیش داشتیم محدود می کنیم. در طول این جریان نباید تنها به دوربین و صدا اکتفا کنیم بلکه گزارشگر باید به توصیف لایه‌هایی که تصاویر نمی‌توانند آن را منعکس کنند بپردازند تا یکنواختی که گاهی در گزارش‌ها وجود دارد،
از بین برود.
مسأله دیگر نوع اجرای این اتفاق است؛ از آن جایی که ما گرفتار پوشش یک شکل هستیم در اجرا نیز به همین ترتیب عمل می کنیم وگرنه راهپیمایی هر سال با تحولات زیادی همراه است و یکنواختی روزهای اول انقلاب را ندارد. در کنار این‌ها فرم هم موضوع دیگری است که با ید به آن توجه شود چرا که این موضوع هم هر سال تغییر می کند.
با همه این‌ها به عقیده من خود ما در رسانه باید دقتمان را بالاتر ببریم و به این جریان نگاه عمیق‌تری داشته باشیم چرا که این تفاوت همیشه وجود دارد و محتوا هم دائما دقیق و عمیق‌تر می شود. امسال هم با توجه به اتفاقات اخیر از شهادت سردار سلیمانی گرفته تا پاسخ کوبنده ایران به آمریکا با هدف قرار دادن پایگاه نظامی آن‌ها، این رویداد حساس‌تر و متمایزتر از قبل برگزار خواهد شد چرا که تاثیر همه این‌ها و حضور مردم برای شهادت سردار، این جا نیز قطعا خودش را نشان می دهد.
ما در رسانه باید چارچوب مشخصی برای این رویداد داشته باشیم و بدانیم که امسال باید چه تصویری را منعکس کنیم. هر سال به رغم وجود دوربین‌های بسیار و گزارشگران قوی باز هم آن حسی که مردم در چنین روزی دارند را نتوانستیم به خوبی منعکس کنیم چرا که این رویداد جزو رخدادهای بی‌سابقه‌ای است که باعث شده تا با گذشت این سال‌ها به قوت خود ادامه داشته باشد و هر سال با همان شکوه برگزار شود. در این بین لازم است برای انعکاس حس و حرف واقعی مردم از قبل برنامه‌ریزی شود تا بتوانیم ابعاد گسترده و مهم آن را پوشش دهیم چون در این بین لایه‌های پنهانی وجود دارد که باید به آن برسیم و در گزارش‌ها دقیق تر به آن بپردازیم.
نباید فراموش کنیم که راهپیمایی به این عظمت هر سال متناسب با رویدادهای آن مقطع با تغییراتی همراه می شود که در رفتار، شعارها و حتی نوع حضور مردم قوی‌تر نشان داده می شود مثلا گاهی لباس‌های ویژه‌ای تدارک می بینند، پرچم ایران را پررنگ تر نمایش می دهند و موارد مختلفی که هر ساله به شکلی تکمیل می شود اما خیلی وقت‌ها ما در رسانه خودمان را به تصاویر کلی و نگاهی که از پیش داشتیم محدود می کنیم. در طول این جریان نباید تنها به دوربین و صدا اکتفا کنیم بلکه گزارشگر باید به توصیف لایه‌هایی که تصاویر نمی‌توانند آن را منعکس کنند بپردازند تا یکنواختی که گاهی در گزارش‌ها وجود دارد،
از بین برود.
