تغییر در باورهای مردم، نزدیکی به خداجویی و معنویات و البته تغییرات مثبت به وجود آمده به واسطه فراگیری ویروس کرونا یک سوی مساله است. جبهه‌ای که شاید در آوار اخبار بد و مرگ و میر و ابتلاهای این روزها دفن شده‌بودند. اما ساده‌انگاری است فراگیری این ویروس را به واسطه تغییرات مثبتی که اعمال کرده‌است، نعمت بدانیم. این ماجرا بخش تلخ و گزنده‌ای هم دارد. پیامدهای این فراگیری برای بسیاری از افراد جامعه باعث خسران‌های جبران‌ناپذیری شده‌است، زیان‌هایی که سرنوشت زندگی آنها را برای همیشه تغییر داده‌است. در همان روزهای ابتدایی خاطرات مشترک بسیاری از افراد در فضای مجازی نقل می‌شد مبنی بر همدلی و مهربانی صاحبخانه‌هایشان در بخشش اجاره یک ماه یا همراهی در عدم نگرانی مستاجران به واسطه مسائل پیش آمده. این درست است که در ابتدا شاهد افزایش سطح همدلی و همنوایی در سطح جامعه بودیم. همدلی‌هایی که خودش را در قالب گسترش فعالیت نهادهای خیریه، کمک نقدی و غیر‌نقدی به طبقه‌های آسیب‌پذیر، ایجاد پویش‌های مردمی برای جمع‌آوری مواد ضد عفونی و ماسک، کمک به سالمندان، بخشش اجاره‌ بها، سازش مالکان با مستأجران و... نشان می‌داد اما بیش از همه اینها بحران کرونا پدیده شوم فقر را هم پیش چشم ما آورد. موضوعی که نشان داد کرونا اگرچه به برخی از افراد مسؤولیت‌های اجتماعی را یادآوری کرده اما در این میان عده بسیاری را هم فقیرتر کرده است. یا حتما که باید منتظر پیامدهای منفی بیکاری در آینده نزدیک باشیم؛ چرا که برخی از آمار حکایت از نابودی بیش از یک میلیون شغل در همین دو ماه گذشته دارد. در پیمایشی که از سوی مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران صورت گرفته از نظر ۷/ ۵۰ درصد پاسخگویان بحران کرونا باعث کاهش درآمد آنها شده‌است. یا آفت اجتماعی دیگری که به واسطه بحران کرونا فراگیرشده میل به انزواطلبی و فردگرایی در جامعه است. ماندن در خانه یک اجبار بوده اما ادامه آن باعث ایجاد عادت شده‌است، عادتی که فعالیت‌های اجتماعی و میل به معاشرت با دیگران را به شدت کاهش داده‌است. نکته‌ای که از همین حالا باعث نگرانی بسیاری از جامعه‌شناسان است. آنها معتقدند تقویت روحیه جمعی، ایجاد رغبت برای همکاری و فعالیت‌های جمعی حالا دستخوش تغییرات بسیاری شده‌است و این نکته بیش از همه برای حاکمیت مشکل‌ساز است چرا که به واسطه تقویت این عادت در جامعه ایرانی دیگر به‌سختی می‌توان آنها را مجاب کرد زیر پرچم وفاق ملی جمع شوند. تاثیرات فردی این ترکش کرونا هم تنهاتر شدن افراد در یک جامعه است و هراس و اضطرابی که احتمالا در پی این تنهایی خواهد آمد، ما احتمالا بعد از کرونا آدم‌های تنهاتری خواهیم شد که البته میل به زندگی‌مان بیشتر شده‌است. تناقض عجیبی که رهاورد یک ویروس در عصر حاضر است.