بهترین تصویر از دشت نیشابور را محمود دولت‌آبادی در رمان کلیدر نوشته است. از بیابان و کویر سبزوار که رد می‌شوی کم‌کم می‌رسی به دشت وسیع نیشابور که در چهار جهت ادامه دارد؛ شمالش می‌رسد به کوه‌ بینالود و شرقش وصلت می‌‌کند به قدمگاه و بعد می‌روی سمت مشهد. غربش را هم اگر دنبال کنی می‌رسی به کوه‌هایی که می‌برندت به کاشمر و آن طرف‌ها. دشت نیشابور، آباد بوده و پر از زمین‌های کشاورزی و باغات پر از میوه؛ محصورشده در میان چند رشته کوه با بارندگی‌هایی کم‌نظیر، اما چند سالی است این دشت خورده به خشکسالی و کم‌آبی و حالا عکس‌هایی درآمده که نشان از رانش ناجور دشت نیشابور می‌دهد، ترک‌ها و شکاف‌هایی که گاهی به 80 کیلومتر هم می‌رسد.تاریخ را اگر بخوانی پیشینه نیشابور را متوجه می‌شوی؛ این دشت باید حفظ شود. دشت آبادی که در میانه کوه‌‌ها و بیابان‌ها مانند واحه‌‌ای آباد می‌درخشد.