در بازگشت کاروان ورزشی کشورمان از نخستین دوره بازی‌های آسیایی‌1951- دهلی(1330‌)استقبال باشکوهی از قهرمانان به‌عمل آمد که شامل دو قسمت بود، ابتدا در زاهدان و سپس در تهران. پس از آن‌که هواپیمای حامل ورزشکاران ایرانی در فرودگاه زاهدان به زمین نشست اولین فردی که از هواپیما بیرون آمد علی میرزایی، نایب قهرمان بازی‌های آسیایی بود. در همین لحظه مردم مشتاق حاضر در فرودگاه، او را با محمود نامجو که صاحب مدال طلا شده بود، اشتباه گرفته، به دوشش گرفتند و برای قهرمان جهان و آسیا فریاد «زنده و پاینده باد نامجو» سر‌دادند. تقریبا در تمام راهرو و سالن کوچک فرودگاه و محوطه، این فریادها شنیده می‌شد. میرزایی هرچه سعی کرد بگوید نامجو نیست، موفق نشد تا این‌که گروهی دیگر با به دوش کشیدن نامجوی واقعی، شور و هیجان زایدالوصفی را در گوشه دیگری از سالن ایجاد کردند. در نتیجه این اشتباه و ازدحام استقبال‌کنندگان، میرزایی از ناحیه کمر دچار آسیب دیدگی شد چون جمعیت با رها کردن او سراغ نامجو رفتند.
علی میرزایی که مدال برنز المپیک‌1952 هلسینکی، مدال نقره بازی‌های آسیایی‌1951 دهلی و دو مدال نقره و برنز قهرمانی جهان در سال‌های‌1951‌و‌1954 را در کارنامه دارد، جمعه 28 تیر‌ماه در 91‌سالگی دار‌فانی را وداع گفت.