زهرا، نورِ مطلق است و پاره تن و نورِ چشمِ پدر؛ خود، پیام‌آور ملکوت، نیکی، عفاف و تقواست. عالی‌ترین صفات خدایی در او تجلی یافته است. او تاریخ را درنوردیده، زنانِ رنج‌کشیده را عزت بخشیده و با موعظه‌هایش آنان را از پسِ دهلیزهای تاریک و پستوها بیرون کشیده تا بر سر جهالت فریاد بزنند. فاطمه، خمودگی و تحجر را از ذهن‌ها راند و خروش و تحرک در راه حق را با انقلابِ فدکش به مردم آموخت.
او گوهرِ یکدانه و دردانه بی‌بدیل پیامبر و سرمشق زندگی زنان عالم با نیکی و عفت و تقوا و مبارزه با ظلم شد. زهرا همان است که زن با او معنا می‌شود. او بهترین ارمغان از رحمتِ بیکرانِ خداوندی است؛ فاطمه‌ای که در احقاقِ حق، قامتش نمی‌لرزد و با مصائب مبارزه می‌کند ... فاطمه‌ای که خانه حقیرش، سفره کوچکش، حلمش، کلامش، حیایش و حیاتش کوثرِ زاینده زندگی است. همین هم بود که بر اساس نظریه «خلایق هر چه لایق»، بی‌نظیرترین، جوانمردترین مرد را به همسری برمی‌گزیند.
لحظه‌ها، لحظه‌های غروب بود و روشنی کم‌کم داشت به پایان می‌رسید؛ لایق‌ترین فرد برای ازدواج با فاطمه، علی (ع) عازمِ کوی یار بود. به درِ خانه رسید. پیامبر فرمود: «محبوب‌ترین فرد نزد خداوند به خواستگاریِ محبوبه خداوند آمده است». علی خواسته‌اش را در کمال حجب و حیا و در کمال شجاعتی نجیبانه بر زبان راند. پیامبر فرمود: «به خدا لایق‌ترین فرد برای فاطمه تو هستی. هزینه عروسی چه آوردی؟» علی پاسخ داد: «از مال دنیا یک شتر، یک شمشیر و یک زره دارم». پیامبر فرمود: «شتر و شمشیر در مبارزه لازم است، زره‌ات را بفروش و هزینه عروسی فاطمه را ادا کن». علی این‌گونه کرد. صدای شادی و هلهله در سراسر شهر پیچید و عطر خوشبوی وصلتِ دو محبوب خداوند، مشام جهان را نوازش داد. مولود خانه وحی، با مولود کعبه در هم آمیختند و هم‌قدم، هم‌کلام و هم‌قسم در راه اعتلای کلمه توحید و مبارزه با ظلم، تلاش‌ها کردند بس سازنده و شکوهمند. تفاهم، هم‌گرایی و صبرِ این دو نورِ بهشتی که در تمامی عمر با هم در حرکت بودند، بهترین الگو برای جوانان امروز است. وجود بابرکت آنان، در رسیدن آدم‌ها به کمال، واسطه فیض است. ستارگان درخشان آسمان فضیلتند و به انسان‌ها بازیابی مسیر سعادت را می‌آموزند.