دستور غیر‌مستقیم وزارت ورزش برای عدم‌استخدام مربیان خارجی
«ایـــرانیـــزه» شویم
همین چند روز پیش مهدی علی‌نژاد، معاون وزیر ورزش و جوانان مجبور شد تا به حمله تقریبا 100هزارنفری استقلالی‌ها زیر پست احمد سعادتمند واکنشی داشته باشد. هواداران استقلال با زدن «هشتگ» در اینستاگرام آقای مدیرعامل از او خواسته بودند تا مقدمات بازگشت استراماچونی به ایران را فراهم کند.
تیم‌های دولتی پرسپولیس و استقلال زیر‌نظر مستقیم وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شوند؛ به همین دلیل اگر قرار باشد یک سرمربی خارجی روی نیمکت آنها بنشیند باید امضای وزارت ورزش پای برگه آنها باشد. حرف علی‌نژاد که با‌صراحت آن را بیان کرد، چنین بود:« طبق تصمیمی که برای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال گرفته‌ایم ، ورزشکار و مربی خارجی جدیدی نباید برای این تیم‌ها اضافه شوند. البته آن نفراتی که اکنون در این تیم‌ها هستند امکان تمدید قراردادشان وجود دارد. دلیل این تصمیم هم روشن است. در شرایطی که قیمت دلار بالای ۲۰هزار تومان است؛ قیمت مربیان و بازیکنان حتی متوسط خارجی با بهترین نفرات ایرانی قابل قیاس نبوده و چندین برابر است. در این شرایط به صلاح کشور نیست بخواهیم منابع ارزی‌مان را به این شکل از دست بدهیم.»
این صراحت بیان معاون سلطانی‌فر نه فقط آب پاکی را روی دست پرسپولیس و استقلال ریخته‌است، بلکه زنگ خطر را برای رشته‌های دیگر هم به صدا درآورده است. نگاهی به تیم‌های باشگاهی دیگر رشته‌ها مثل والیبال و بسکتبال بیانگر این نکته است که سیاست، همان سیاست اتخاذی برای فوتبال است و با ارز بالای 20هزار تومان اصلا به صلاح نیست مربیان و بازیکنان خارجی
وارد کشور شوند.
مشت اول را بوکس خورد!
تقریبا دو - سه سال قبل قیمت دلار هنوز جهشی این چنینی را تجربه نکرده بود. «باربارو فرناندز خیمنز» کوبایی را می‌توان آخرین مربی در رشته بوکس دانست که در ایران فعالیت کرد و پس از آن هدایت تیم را به مربیان ایرانی سپرد. البته حسین ثوری، رئیس این فدراسیون تلاش زیادی کرد تا یک سرمربی خارجی برای ایران استخدام کند، اما اتفاقات زیادی افتاد تا در‌نهایت هدایت تیم‌ملی به علیرضا استکی برسد.
فعلا فقط واترپلو سرمربی خارجی دارد
واترپلو تنها رشته‌ای است که درحال حاضر سرمربی خارجی دارد. «چیریچ» صربستانی چند سالی است در ایران حضور دارد. به قول علی‌نژاد احتمالا مشکلی برای تمدید قرارداد آنهایی که درایران هستند، وجود نداشته باشد. سیاست فدراسیون شنا هم تا اینجا حفظ این سرمربی بوده است. آنها بر این عقیده هستند که مقام سومی کسب شده و دریافت مدال برنز برای نخستین‌بار در تاریخ واترپلو به دلیل عملکرد چیریچ بوده است.
مربیانی که مربی تیم‌ملی نیستند!
در خیلی از رشته‌ها مثل دوومیدانی مربیانی هستند که به صورت مقطعی با ملی‌پوشان کار می‌کنند. با توجه به تعویق شش - هفت‌ماهه حقوق، شاید آنها هم عطای کار با ملی‌پوشان را به لقایش ببخشند. مثل سرمربی احسان حدادی که مدت‌هاست حقوق نگرفته است. شاید احسان یا حسن تفتیان آخرین ورزشکاران این نسل باشند که کار با مربیان خارجی را تجربه می‌کنند.
ووشو‌کاران هم زود دست‌به‌کار شدند
در ووشوی بانوان که خواهران منصوریان هم حضور دارند و خودشان تجربه کافی برای مربیگری را دارند، مسوولان وقت فدراسیون تصمیم به جدایی سرمربی چینی‌شان گرفتند و راضیه طهماسبی‌فر را جایگزین او کردند. عملکرد طهماسبی‌فر تا اینجای کار بد نبوده و می‌توان امیدوار بود که ووشوی بانوان همین راه موفقیت را ادامه بدهد.
احتمالا سرمربی والیبال هم ایرانی شود
چند ماهی است که کولاکوویچ از ایران رفته و داورزنی هم به بهانه این‌که فعلا مسابقه ملی مهمی در پیش نیست سرمربی جدید را معرفی نمی‌کند! خیلی‌ها می‌گویند دلیل دست‌دست کردن رئیس و اهالی این فدراسیون این است که آنها می‌خواهند روی یک مربی ایرانی به توافق برسند. والیبال در یک‌دهه اخیر با سرمربیان خارجی هدایت شده و افتخارات زیادی را هم به کارنامه خود افزوده است. چند روز پیش داورزنی در مصاحبه‌ای مفصل با یکی از خبرگزاری‌ها گفته بود که احتمالا از مربیان خارجی در سمت مشاور فنی استفاده خواهند کرد و تیم‌ملی سرمربی ایرانی خواهد داشت. با این تفاسیر باید گفت سرمربی والیبال هم یک ایرانی خواهد شد.
سایر رشته‌ها هم روی هوا!
نرخ ارز دست خیلی از فدراسیون ها را بسته است.با نگاه به رشته هایی چون هندبال و بسکتبال یا حتی سایر رشته‌ها مثل تیراندازی و تیروکمان بسیاربعید است تا مدت‌ها این رشته‌های ورزشی رنگ مربی خوب خارجی را ببینند.
تا کجا می‌توان با مربیان ایرانی ادامه داد؟
شکی وجود ندارد که در خیلی از رشته‌ها استفاده از مربیان خارجی، سطح فنی بازیکنان و تیم‌ملی را بالا خواهد برد. اما در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری، کاراته و تکواندو که ایران بی‌نیاز از مربی است نباید اصراری به استفاده از مربیان خارجی باشد. هنوز هم می‌شود با برنامه‌ریزی درست در بسیاری از رشته‌ها که واقعا نیاز مربی خارجی احساس می‌شود، یک مربی کاربلد استخدام کرد، اما شایعات، حرف‌های ردوبدل شده و خیلی از مسائل دیگرباعث می‌شود روسای فدراسیون‌ها قید خریدن دردسر برای خود را بزنند و بودجه‌ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد را صرف امور دیگر فدراسیون‌شان کنند.
تیم‌های دولتی پرسپولیس و استقلال زیر‌نظر مستقیم وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شوند؛ به همین دلیل اگر قرار باشد یک سرمربی خارجی روی نیمکت آنها بنشیند باید امضای وزارت ورزش پای برگه آنها باشد. حرف علی‌نژاد که با‌صراحت آن را بیان کرد، چنین بود:« طبق تصمیمی که برای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال گرفته‌ایم ، ورزشکار و مربی خارجی جدیدی نباید برای این تیم‌ها اضافه شوند. البته آن نفراتی که اکنون در این تیم‌ها هستند امکان تمدید قراردادشان وجود دارد. دلیل این تصمیم هم روشن است. در شرایطی که قیمت دلار بالای ۲۰هزار تومان است؛ قیمت مربیان و بازیکنان حتی متوسط خارجی با بهترین نفرات ایرانی قابل قیاس نبوده و چندین برابر است. در این شرایط به صلاح کشور نیست بخواهیم منابع ارزی‌مان را به این شکل از دست بدهیم.»
این صراحت بیان معاون سلطانی‌فر نه فقط آب پاکی را روی دست پرسپولیس و استقلال ریخته‌است، بلکه زنگ خطر را برای رشته‌های دیگر هم به صدا درآورده است. نگاهی به تیم‌های باشگاهی دیگر رشته‌ها مثل والیبال و بسکتبال بیانگر این نکته است که سیاست، همان سیاست اتخاذی برای فوتبال است و با ارز بالای 20هزار تومان اصلا به صلاح نیست مربیان و بازیکنان خارجی
وارد کشور شوند.
مشت اول را بوکس خورد!
تقریبا دو - سه سال قبل قیمت دلار هنوز جهشی این چنینی را تجربه نکرده بود. «باربارو فرناندز خیمنز» کوبایی را می‌توان آخرین مربی در رشته بوکس دانست که در ایران فعالیت کرد و پس از آن هدایت تیم را به مربیان ایرانی سپرد. البته حسین ثوری، رئیس این فدراسیون تلاش زیادی کرد تا یک سرمربی خارجی برای ایران استخدام کند، اما اتفاقات زیادی افتاد تا در‌نهایت هدایت تیم‌ملی به علیرضا استکی برسد.
فعلا فقط واترپلو سرمربی خارجی دارد
واترپلو تنها رشته‌ای است که درحال حاضر سرمربی خارجی دارد. «چیریچ» صربستانی چند سالی است در ایران حضور دارد. به قول علی‌نژاد احتمالا مشکلی برای تمدید قرارداد آنهایی که درایران هستند، وجود نداشته باشد. سیاست فدراسیون شنا هم تا اینجا حفظ این سرمربی بوده است. آنها بر این عقیده هستند که مقام سومی کسب شده و دریافت مدال برنز برای نخستین‌بار در تاریخ واترپلو به دلیل عملکرد چیریچ بوده است.
مربیانی که مربی تیم‌ملی نیستند!
در خیلی از رشته‌ها مثل دوومیدانی مربیانی هستند که به صورت مقطعی با ملی‌پوشان کار می‌کنند. با توجه به تعویق شش - هفت‌ماهه حقوق، شاید آنها هم عطای کار با ملی‌پوشان را به لقایش ببخشند. مثل سرمربی احسان حدادی که مدت‌هاست حقوق نگرفته است. شاید احسان یا حسن تفتیان آخرین ورزشکاران این نسل باشند که کار با مربیان خارجی را تجربه می‌کنند.
ووشو‌کاران هم زود دست‌به‌کار شدند
در ووشوی بانوان که خواهران منصوریان هم حضور دارند و خودشان تجربه کافی برای مربیگری را دارند، مسوولان وقت فدراسیون تصمیم به جدایی سرمربی چینی‌شان گرفتند و راضیه طهماسبی‌فر را جایگزین او کردند. عملکرد طهماسبی‌فر تا اینجای کار بد نبوده و می‌توان امیدوار بود که ووشوی بانوان همین راه موفقیت را ادامه بدهد.
احتمالا سرمربی والیبال هم ایرانی شود
چند ماهی است که کولاکوویچ از ایران رفته و داورزنی هم به بهانه این‌که فعلا مسابقه ملی مهمی در پیش نیست سرمربی جدید را معرفی نمی‌کند! خیلی‌ها می‌گویند دلیل دست‌دست کردن رئیس و اهالی این فدراسیون این است که آنها می‌خواهند روی یک مربی ایرانی به توافق برسند. والیبال در یک‌دهه اخیر با سرمربیان خارجی هدایت شده و افتخارات زیادی را هم به کارنامه خود افزوده است. چند روز پیش داورزنی در مصاحبه‌ای مفصل با یکی از خبرگزاری‌ها گفته بود که احتمالا از مربیان خارجی در سمت مشاور فنی استفاده خواهند کرد و تیم‌ملی سرمربی ایرانی خواهد داشت. با این تفاسیر باید گفت سرمربی والیبال هم یک ایرانی خواهد شد.
سایر رشته‌ها هم روی هوا!
نرخ ارز دست خیلی از فدراسیون ها را بسته است.با نگاه به رشته هایی چون هندبال و بسکتبال یا حتی سایر رشته‌ها مثل تیراندازی و تیروکمان بسیاربعید است تا مدت‌ها این رشته‌های ورزشی رنگ مربی خوب خارجی را ببینند.
تا کجا می‌توان با مربیان ایرانی ادامه داد؟
شکی وجود ندارد که در خیلی از رشته‌ها استفاده از مربیان خارجی، سطح فنی بازیکنان و تیم‌ملی را بالا خواهد برد. اما در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری، کاراته و تکواندو که ایران بی‌نیاز از مربی است نباید اصراری به استفاده از مربیان خارجی باشد. هنوز هم می‌شود با برنامه‌ریزی درست در بسیاری از رشته‌ها که واقعا نیاز مربی خارجی احساس می‌شود، یک مربی کاربلد استخدام کرد، اما شایعات، حرف‌های ردوبدل شده و خیلی از مسائل دیگرباعث می‌شود روسای فدراسیون‌ها قید خریدن دردسر برای خود را بزنند و بودجه‌ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد را صرف امور دیگر فدراسیون‌شان کنند.
