24 سال گذشت. از طوفانی که رسول خادم در المپیک آتلانتا راه انداخت. آن زمان‌ها هر‌چند رسول خادم برای خودش اسم و رسمی داشت، اما قرار گرفتن مقابل کشتی‌گیرچغر و بد‌بدنی به نام «ماخاربک خادارتسف»روس کار هر کسی نبود. این گوش‌شکسته روس پیش از آن‌که رقیب رسول در المپیک آتلانتا شود دو بار مدال طلای المپیک 1988‌سئول و 1992‌بارسلون را برگردن آویخته بود. خادارتسف همه تلاشش را کرد تا در آتلانتا هم سومین طلای خود را دشت کند، اما به بد سدی خورد. به رسول خادم که در فینال اسیرش کرده بود. البته این برای نخستین‌بار نبود که رسول و ماخاربک مقابل هم قرار می‌گرفتند؛ دو بار قبل در فینال قهرمانی جهان در سال‌های 1994 و 1995 که باز هم رسول برنده شده بود.
اما فینال المپیک چیز دیگری بود. مسابقه‌ای که خادم برای نخستین‌بار تجربه‌اش می‌کرد و حریفش در این زمینه از او با‌تجربه‌تر بود. در آن فینال، آزادکار وزن 90‌کیلوگرم ایران با فن مخصوص خودش یعنی «بزکش» و سپس یک بارانداز بی‌نقص چنان بلایی سر خادارتسف آورد که نهایتش شد نخستین مدال طلای خادم در المپیک. خادم در آتلانتا فقط طلای المپیک را نگرفت. او به یک امپراتوری بزرگ پایان داد؛ چرا‌که خادارتسف از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ قهرمان بلامنازع وزن ۹۰‌کیلو بود و در تمام مسابقات قهرمانی جهان و المپیک به مدال طلا رسیده بود، اما از زمانی که رسول برای خودش اسم و رسمی درست کرد او دیگر هرگز رنگ طلا را در مسابقات کشتی ندید! خادارتسف پس از المپیک آتلانتا ورزش قهرمانی را کنار گذاشت اما برای المپیک سیدنی تصمیم گرفت به میدان کشتی برگردد و چون نتوانست در تیم‌ملی روسیه انتخاب شود به تیم‌ملی ازبکستان پیوست که دوران دانشجویی را در آنجا گذرانده بود. بازگشت خادارتسف در المپیک سیدنی ناامیدکننده بود و او با یک برد برابر کشتی‌گیر ترکیه و یک باخت به کشتی‌گیر کره‌جنوبی در دور مقدماتی حذف شد.
حالا 24 سال از آن اتفاق می‌گذرد و رسول خادم فارغ از هیاهوی ورزش، المپیک و کشتی در مناطق محروم به هموطنانش خدمت‌رسانی می‌کند. یک روز در سیستان‌و‌بلوچستان، یک روز در شرق، یک روز در غرب و.... این روزها کجایی آقا‌رسول؟