دنیای سینما یكی دیگر از چهره‌های بزرگ و بانفوذ خود را از‌دست داد. در این روزهای كرونایی و بعد از مرگ چند هنرمند سرشناس طی ده روز گذشته، این بار نوبت آلن پاركر بود كه تیتر اول خبرهای هنری شود. فیلمساز مستقل و متعهد انگلیسی‌تبار سینما، هنگام مرگ 76 سال سن داشت. منتقدان سینمایی از مرگ فیلمساز به‌عنوان ضایعه‌ای بزرگ و جبران‌ناپذیر برای سینمای مستقل دنیا یاد كردند. او روز جمعه در شهر لندن و به‌دنبال یك بیماری سخت و طولانی درگذشت. خبر درگذشت پاركر را انستیتو فیلم بریتانیا اعلام كرد. خبر مرگ فیلمساز در حالی جامعه هنری را شوكه كرد كه او در سال 2015 اعلام كناره‌گیری از فعالیت‌های فیلمسازی كرده بود. با این حال، زنده بودن فیلمساز و سخنرانی در محافل هنری چیزی بود كه دوستدارانش را راضی نگه می‌داشت.
پاركر كار هنری را با حضور در فیلم‌های كوتاه تبلیغاتی شروع كرد. او بعد از ساخت تعداد زیادی فیلم تبلیغاتی، رسما وارد حرفه فیلمسازی شد و با فیلم‌هایش جنبشی در سینمای دهه 70 میلادی به راه انداخت. نكته جالب در رابطه با پاركر، تنوع فیلم‌هایی بود كه در گونه‌های مختلف سینمایی می‌ساخت. او یك‌بار گفت: «دوست دارم هر بار كار متفاوتی انجام دهم و راه تازه‌ای را طی كنم. این كمك می‌كند تا كارهایم تازگی داشته باشند و تماشاگران با چیزهای جدیدی روبه‌رو شوند.» همین فعالیت‌ها بود كه باعث شد تا انستیتو فیلم بریتانیا در سال 2013 جایزه مخصوص خود را به او اهدا كند. اما پاركر كه دو بار نامزد دریافت جایزه اسكار شد، در كارنامه‌اش 19 جایزه بفتا (اسكار انگلیسی)، 10 جایزه گلدن‌گلوب و 10 جایزه اسكار (در رشته‌هایی غیر از بهترین كارگردانی) دارد. او این جوایز را برای فیلم‌هایی چون باگزی مالون، تعهدات، قطار سریع‌السیر نیمه‌شب، شهرت، قلب انجل، اویتا، خاكستر آنجلا و می‌سی ‌سی‌پی می‌سوزد دریافت كرد. پاركر در طول سال‌های فعالیت هنری‌اش طی پنج دهه، تنها 14 فیلم سینمایی ساخت. او اعتقاد به پركاری نداشت و می‌گفت فیلم‌هایش باید حرفی برای گفتن داشته باشند. فیلمنامه شش تای این فیلم‌ها را خودش به تنهایی نوشت. اهل فن به این نكته اشاره می‌كنند كه تخصص اصلی وی، ساخت فیلم‌های موسیقی‌محور بوده است. پاركر در این رابطه در سال 1995 چنین گفت: «اگر شما بتوانید همزمان از موسیقی و تصویر استفاده كنید، می‌توانید كاری پرقدرت ارائه دهید.» با وجود این، منتقدان جدی سینما با اشاره به درام‌های سیاسی و اجتماعی چون قطار سریع‌السیر نیمه‌شب (با فیلمنامه‌ای از الیور استون در ابتدای فعالیت هنری‌اش) و می‌سی سی‌پی می‌سوزد، می‌گویند او نشان داد كه سینما قدرت بحث جدی درباره مسائل مهم اجتماعی و سیاسی روز را دارد. هر دو فیلم در دو رشته اسكار بهترین فیلم و كارگردانی نامزد دریافت جایزه شدند. اما اعضای آكادمی اسكار به جای دو فیلم او، فیلم‌های «شكارچی گوزن» مایكل چیمینو و «رین من» بری لوینسون را انتخاب كردند. آلن پاركر در گفت‌و‌گویی اظهار کرد: «از 24 سالگی مشغول كارگردانی فیلم‌های سینمایی بوده‌ام و هر روز كارم با یك نبرد سخت روبه‌رو بودم. هر روز كاری برایم بسیار سخت بود و مجبور بودم با تهیه‌كنندگانی سروكله بزنم كه با عقایدم موافق نبودند. استودیوهای فیلمسازی هم همیشه سنگ جلوی پایم انداختند. خب، همه می‌دانیم كه ساخت و تولید فیلم بسیار گران‌قیمت و پرخرج است. برای همین، وقتی پای این همه پول وسط می‌آید، تو مجبوری در خدمت كسانی باشی كه داری برایشان فیلم را می‌سازی.» این حرف‌های فیلمساز، وضعیت مشكل كار هنرمندان مستقل در سیستم فیلمسازی استودیویی را به بهترین شكل ممكن تشریح می‌كند./ هالیوود ریپورتر