مدیران انجمنهای بیماران خاص از مشکلات بیمارانی می گویند که صدایشان این روزها کمتر شنیده میشود
مشکلات خاص کرونا برای بیماران خاص
درد دل بیماران خاص بسیار است. هنوز سؤال مطرح نشده، یك فهرست از مشكلاتی كه سرشان آوار شدهاست، پیش رویت میگذارند. شنیدن مشكلات هم نفس شنونده را بند میآورد، چه برسد به این كه خودت از نزدیك، با آنها برخورد كرده و هر روز با آنها مواجه باشی. داغ دل بیماران خاص، فرقی هم ندارد، بیماران تالاسمی، كلیوی، اماس یا هموفیلی تازه نیست، غمشان سالهاست كه انبار شده روی دلشان. حالا اما، با شرایط دیگری مواجه هستند، اگر تا دیروز نگران پیدا كردن داروهایشان بودند، امروز غول میكروسكوپی كرونا، برایشان شاخ و شانه میکشد و نفسهای باقیمانده را از آنها هم گرفتهاست. مشكلات ارز دارو، كمبود داروی بیماران خاص و ترس از ابتلا به بیماری كرونا، هرچند بسیار دشوار است، اما زخمی دیگر، داغ دل این بیماران را هر روز كه نه، هر ساعت و هر لحظه تازه میكند؛ قول و قرارهایی كه مسؤولان به آنها میدهند و بعد وعدههایی كه مانند خیالی شیرین، دود میشود و سریعتر از آنچه كه باید، ناپدید میشوند و اثری از خود به جای نمیگذارند. اینها بخشی از سخنان مدیران انجمنهای بیماران خاص است، كسانی كه یا خودشان با بیماری دست و پنجه نرم میكنند، یا عزیزانشان بیمارند؛ حرف دل آنها اما از طرف خودشان نیست، آنها نماینده هزاران بیماری هستند كه این روزها كاسه چه كنم چه كنم به دست گرفتهاند و بین زمین و زمان، در میان مشكلات بیشمار و وعدههای مدیران سلامت معلق ماندهاند، پا در هوا و سردرگم.
عبدالحسین هوشمند، مدیرعامل انجمن اماس ایران
هوشمند از همان اول میگوید كه تنها 172 نفر از 25 هزار بیمار مبتلا به اماس كشور به بیماری كرونا مبتلا شدند. از نظر او این تعداد امیدواركننده است. او میگوید: «برای بیماران اماس كه قدرت ایمنی پایینی دارند، این عدد خوب است، هرچند كه ما از بیماری هیچكدام از اعضا خوشحال نیستیم.» كمتر از 30 نفر از بیماران اماس هم به خاطر بیماری كرونا جان خود را از دست دادهاند. كرونا اما خارج از این كه باعث ابتلا به بیماری شده، مشكلات دیگری را هم برای بیماران مبتلا به اماس به ارمغان آورده است. یكی از آنها شاید زخم كهنهای باشد كه حالا با وجود كرونا، داغش تازه شدهاست. مشكلات تامین دارو، به امروز، به زمانی كه ویروس كرونا، در كشور شایع شدهاست، برنمیگردد، حالا سالهاست كه با كمبود دارو روبهرو هستیم، این روزها اما تامین دارو، سختتر هم شدهاست. هوشمند میگوید كه حدود دو هفته، تمام بیماران اماس كشور با مشكل تامین دارو در داروخانهها مواجه بودند و البته زمانی كه مشكلات ارزی حل شدند، داروها در دسترس قرار گرفت.
اما بزرگترین مشكل برای بیماران اماس در این روزها، پیگیری پروسه درمان است. آنها باید برای تزریقات داروهایشان در مراكز درمانی حاضر شوند، با وجود كرونا، حضور در بیمارستانها و درمانگاهها كمی سخت است. در شرایطی كه ویروس كرونا، به كمین جان ضعیف و بدون دفاع آنها نشسته، حضور در مراكز درمانی، خطرناك است. سیستم ایمنی بدن بیماران اماس ضعیف است و ابتلا به بیماری كرونا هم میتواند برای آنها بیشتر از هر گروه دیگری خطرناك باشد. شاید به خاطر همین است كه بسیاری از آنها تمایلی به حضور در بیمارستانها ندارند و این موضوع هم مشكل دیگری را برای آنها به وجود میآورد؛ با قطع پروسه درمان، بیماری پیشروی میكند و شدت بیماری هم بیشتر میشود. این روزها، حضور در جامعه برای همه سخت شدهاست، اما بیماران اماس باید هر هفته در مراكز توانبخشی، كاردرمانی، آبدرمانی و استخرها حاضر شوند تا پیشرفت بیماریشان را بكاهند. اما آنطور كه هوشمند میگوید، بسیاری از این مراكز به دلیل شیوع كرونا تعطیل شدهاند.
البته برخی از مراكز بازپروری موردنیاز این بیماران خاص هنوز باز هستند، اما دسترسی سخت و هزینههای بالای این مراكز مشكل جدیدی روی دوش بیماران مبتلا به اماس قرار داده است؛ زیرا بعد از شیوع كرونا بسیاری از مراكز توانبخشی بهخاطر تعطیلی مراكز دیگر هزینههای خود را بالا بردند و همچنین برخی مراكزی كه هنوز باز هستند، ممكن است در فاصله دوری از محل سكونت بیماران قرار داشته باشند. مشكلی كه البته هوشمند و انجمن سعی كردهاند برای آن راه چارهای بیندیشند، مثلا آنها برای بیماران خود برنامههای ورزشی مخصوص ارائه دادهاند تا آن را در فضای خانه انجام دهند. راهحلی كه تا حدودی میتواند، مشكل كاردرمانی بیماران مبتلا به اماس را حل كند.
فراموشی بیماران خاص
یونس عرب ،مدیرعامل انجمن تالاسمی ایران
یك هفته هم نشدهاست كه عرب، از بستر بیماری بلند شده؛ تا چند روز قبل خود او به كرونا مبتلا شده بود. البته بهجز عرب، تعداد زیادی از بیماران تالاسمی به كرونا مبتلا شدهاند؛ تعدادی كه البته به دلیل گستردگی بیماران در برخی از نقاط كشور و دسترسی نداشتن به مراكز درمان، بهطور دقیق معلوم نیست. هرچند كه به گفته عرب، انجمن آنها به كمك سازمان انتقال خون، در حال بررسی هستند تا بدانند كه دقیقا چند بیمار تالاسمی به ویروس كرونا نیز مبتلا شدهاند.
در هر صورت، این روزها بیماران تالاسمی، روزهای سختی را میگذرانند. آنها كه تا پنج ماه پیش، مشكلی با دریافت خون نداشتند، حالا به دلیل مراجعه كم داوطلبان به پایگاههای انتقال خون، با مشكل دریافت خون مواجه شدهاند و این تیزترین تیغ بیرحمی بیماری كرونا برای بیماران تالاسمی است. عرب میگوید: «ما حداقل هر 20 روز یكبار باید خون دریافت كنیم، حالا اما اهدای خون كاهش پیدا كرده و بیماران زیادی را با مشكل روبهرو كردهاست.» اگر بیماران تالاسمی، خون دریافت نكنند مشكلات قلبی، تغییر شكل صورت و مشكلات كبدی از جمله عوارضی است كه به بیماری آنها اضافه میشود. حالا اما با كمبود مراجعه اهداكنندگان خون به پایگاهها، همه 18 هزار و 700 بیمار تالاسمی، با این مشكلات دست و پنجه نرم میكنند، خون، اكسیژنی كه از آنها گرفته میشود. عرب اما این مشكل را تنها مشكل بیماران تالاسمی نمیداند. او میگوید: «از زمانی كه دكتر نمكی، وزیر بهداشت و درمان شدهاست، ما بیماران خاص به حاشیه رانده شدهایم.»مدیرعامل انجمن تالاسمی ایران معتقد است در دوره شیوع كرونا توجه به بیماران خاص از اولویت نظام درمان خارج شده و حالا دیگر خبری از كمكهایی كه تا دو سال پیش به بیماران میشد، نیست. او تاكید دارد كه مشكل تحریم و كمبود دارو، اولین ضربه خود را به بیماران تالاسمی زد. جنگ نابرابری كه این روزها بیماران تالاسمی و دیگر بیماران خاص را درگیر خودش كردهاست. عرب میگوید كه در روزهای كرونایی، به خاطر كمبود دارو، بیماران تالاسمی مجبورند، به داروخانههای زیادی مراجعه كنند، البته با تجهیزاتی كه هیچگاه در اختیارشان قرار نمیگیرد.
همچنین به گفته او، بسیاری از مراكز درمانی و بیمارستانی، به بیماران تالاسمی خدمات نمیدهند. عرب در این خصوص توضیح میدهد: «درآمد بیمارستانها به دلیل شیوع كرونا، كاهش یافتهاست و حالا از پذیرش بیماران تالاسمی كه باید رایگان درمان شوند، سر باز میزنند.» او به بودجه 100 میلیارد تومانی وزارت بهداشت برای بیماران خاص اشاره میكند و معتقد است كه این بودجه برای او و بیماران دیگر هزینه نمیشود. عرب میگوید: «ما امروز با كرونا، سوءمدیریت، بیماری، كاهش اهدای خون، تحریم دارو و نبود تجهیزات محافظتی میجنگیم.»
کرونا علیه پیوند
علی موسوی، رئیس انجمن بیماریهای كلیوی
درد بزرگی است، اما پیوند عضو در روزهای كرونایی فقط در موارد اورژانسی انجام میشود و این یعنی كه هر روز آمار بیماران در صف انتظار پیوند بالاتر میرود و از آن طرف، كسی هم از این فهرست عضوی دریافت نمیكند، غمی كه شاید با از بین رفتن بیماران در صف انتظار، بزرگتر هم شود. اردیبهشت ماه كه آمار شیوع بیماری كرونا كاهش پیدا كرد، اجازه پیوند عضو داده شد. حالا اما با افزایش آمار دوباره جراحیهای پیوند محدود شدهاست. حق هم دارند، وقتی كه قرار است سیستم ایمنی بیماری كه عضوی را دریافت میكند، به كمترین حد خود برسد تا به اصطلاح عضو را پس نزد، این بهترین تصمیم میتواند باشد. این درد همه بیمارانی است كه در انتظار پیوند هستند، از جمله بیماران كلیوی است، اینكه كرونا امید دریافت عضو تازه را از آنها گرفتهاست. بیماران كلیوی اما این روزها شرایط سختی را تحمل میكنند. بیماران كلیوی با مشكلات كمبود داور دست و پنجه نرم میكنند. داروهای خارجی اغلب در داروخانهها وجود ندارد. بسیاری از بیماران هم به داروهای ایرانی حساسیت دارند و بهخاطر همین ترجیح میدهند كه داروهای خارجی مصرف كنند. یعنی این بیماران در شرایطی كه ویروس كرونا در كمینشان است، روزها در شهر باید به دنبال داروهایشان بگردند و این اتفاق خطر ابتلا به بیماری را افزایش میدهد.
موسوی میگوید كه پیدا كردن دارو تنها یكی از مشكلاتشان است. آنها مشكلات دیگری هم دارند. او میگوید: «بسیاری از مراكز درمانی، بهخاطر بیماری كرونا مجبور شدند بخشهای دیالیزی خود را انتقال دهند.» درست است كه این تصمیم و این عمل بهخاطر حفظ سلامتی بیماران گرفتهشده، اما بسیاری از بیمارانی كه سه نوبت در هفته باید در مراكز دیالیزی حاضر شوند با مشكلات حملونقل مواجه شدند. درست است كه برخی از مراكز دیالیز، محل ارائه خدماتشان را بهخاطر رعایت حال بیماران منتقل كردند، اما بسیاری از آنها هم بهخاطر مشكل تامین تجهیزات مجبور شدند كه مراكز خود را تعطیل كنند. حالا درد كاهش پیوند، سختی تامین داروها و مراكزی كه دیگر خدمات نمیدهد، روی هم انبار شده و كوهی از مشكلات را برای بیماران كلیوی به وجود آوردهاست. مشكلاتی كه از نظر موسوی همیشگی بوده است و گویا حالا حالاها هم ادامه دارد.