۳۰ تیر ۱۳۳۷ مطبوعات به نقل از مسؤولان مربوط نوشتند: اطلاع حاصل شد ساختمان جدید فرودگاه بین‌المللی مهرآباد روز سه‌شنبه سیزدهم مرداد ۱۳۳۷ (سالگرد جشن مشروطیت) طی مراسمی افتتاح خواهد شد. روزنامه‌ها نوشتند: «قرار است كه شاه شخصا ساختمان جدید فرودگاه مهرآباد را افتتاح كند و با افتتاح ساختمان جدید، كلیه دفاتر شركت‌های هواپیمایی داخلی و خارجی در ساختمان جدید متمركز خواهد شد و از فردای آن روز ایاب و ذهاب مسافرین هوایی از ساختمان جدید صورت خواهد گرفت. در این ساختمان كلیه وسایل رفاه و آسایش مسافرین داخلی و خارجی فراهم گردیده و باجه‌هایی برای رفع نیازمندی‌های مسافرین از فروش گل گرفته تا تمبر پست پیش‌بینی شده‌است.»  نام مهرآباد ریشه در این دارد كه منطقه‌ای كه در آن فرودگاه تاسیس شده‌است، سابق بر این روستای مهرآباد خوانده می‌شد. اگر به پیشینه این روستا رجوع كنیم متوجه می‌شویم كه پیشتر آن را حسین‌آباد می‌خواندند. بعد از این‌كه حسین‌آباد جزو مهریه عصمت‌الدوله، دختر ناصرالدین‌شاه درآمد، بر آن نام مهرآباد را نهادند. این عصمت‌الدوله شخصیت جالب‌توجهی در تاریخ قاجاریه است. مادرش تاج‌الدوله دومین زن عقدی ناصرالدین‌شاه و دختر سیف‌ا...‌میرزا پسر فتحعلی‌شاه بود. در تاریخ آمده كه او نخستین زن ایرانی بود كه پیانونواختن را یادگرفت. حالا كه حرف از مهرآباد و مهریه عصمت‌الدوله است بد نیست بدانید كه او در 12سالگی با دوست‌محمدخان معیرالممالك ازدواج كرد. بعدها به سبب خرج‌های بی‌رویه معیرالممالك، مهرآباد به گرو رفت و از تملك عصمت‌الدوله خارج شد. چنان‌كه حتی دادخواهی او نزد رضاخان هم بی‌فایده بود و به‌خاطر بی‌مهری خویشاوندان، چنان آزرده شد كه دست از مهرآباد كشید. چندی بعد در یكی از روزهای سال 1296 شمسی و در اواخر جنگ جهانی اول مردم تهران برای اولین‌بار شاهد پرواز هواپیما بر فراز آسمان بودند. این هواپیما به‌صورت قطعات مجزا از روسیه و از طریق بندرانزلی به‌وسیله اتومبیل به تهران حمل شد و پس از سواركردن قطعات توسط خلبان روسی بر فراز تهران بی‌برج آن ایام و در ارتفاع پایین پرواز كرد و چون در آن زمان محلی به‌عنوان فرودگاه در تهران وجود نداشت خلبان در محل امور خارجه تهران، میدان مشق به زمین نشست. سال‌ها بعد و به‌دنبال پیشرفت سریع صنعت هواپیمایی حق انحصاری هواپیمایی در ایران به‌موجب قانون در بهمن 1304 به شركت هواپیمایی آلمان یونكرس واگذار شد.