مرد میانسالی برای انجام یک کار اداری به یک اداره در مرکز شهر مراجعه کرد. پیش از آن‌که وارد اداره شود، جوانی که سر و وضع نامرتبی داشت جلوی او را گرفت و گفت: آقا، من در این شهر غریبم، برای یک کار اداری به اینجا مراجعه کردم و اکنون پول بازگشت به شهر خود را ندارم. خدا خیرتان بدهد، بیست‌هزار تومان به من می‌دهید تا با آن بلیت اتوبوس بخرم و به شهر خودم برگردم؟ مرد میانسال دست داخل جیبش کرد و بیست‌هزار تومان بیرون آورد به وی داد و سپس وارد اداره شد و در کمال تعجب طی یک‌ساعت موفق شد کار اداری خود را انجام دهد.
هنگامی که از اداره بیرون آمد، همان جوان که سر و وضع نامرتبی داشت بار دیگر جلوی او را گرفت و گفت: آقا، من در این شهر غریبم، برای یک کار اداری به اینجا مراجعه کردم و اکنون پول بازگشت به شهر خود را ندارم. خدا خیرتان بدهد، بیست‌هزار تومان به من می‌دهید تا با آن بلیت اتوبوس بخرم و به شهر خودم برگردم؟ مرد میانسال گفت: خجالت بکش.
همین یک ساعت پیش جلوی مرا گرفتی و گفتی من در این شهر غریبم و برای یک کار اداری به اینجا مراجعه کردم و اکنون پول بازگشت به شهر خود را ندارم و بیست‌هزار تومان به من بدهید تا با آن بلیت اتوبوس بخرم و به شهر خودم برگردم و من بیست‌هزار تومان به تو دادم. جوان نامرتب گفت: آخ، ببخشید،‌ حواسم نبود. آنقدر در این شهر غریبم که یادم رفت قبلا به شما گفته بودم. وی سپس ماژیکی از جیب خود بیرون آورد و پشت لباس مرد یک ضربدر کشید و گفت: امروز دیگر اشتباه نمی‌شود. وی سپس از مرد میانسال عذرخواهی و با او خداحافظی کرد و برای تأمین هزینه بلیت اتوبوس به اشخاص ضربدرنخورده مراجعه‌کرد.