بازیگری با اخلاق نیكو
نیكو خردمند ازجمله بازیگران باسابقهای است كه بسیاری از هنرمندان وی را به حسن خلق و كمكهای بیدریغ او در راه بازیگریشان میشناختند. پس از مرگ خردمند، داریوش ارجمند از بازیگران شناختهشده سینما و سیما، یادداشتی درباره او نوشت كه از بخش كوچكی از شاخصههای بازیگری خردمند پرده برداشت. در این یادداشت آمده است:صدا و چهرهاش را میشناختم، خوشصدا، خوشبیان و نیكسرشت و دانا. فكر نمیكردم روزی همبازیاش شوم. در اولین تجربه سینماییاش در فیلم واروژ كریممسیحی، «پردهآخر» كه نخستین پرده بازیاش بود،
هیجانزده بود و باصراحت میگفت: نمیدانم، میتوانم یا نه؟ باید كمكم كنی. یك بازیگر دیگر نیز در فیلم واروژ حضور داشت كه نخستین كار سینماییاش بود؛ ماهایا پطروسیان و جالب اینكه این دو بازیگر زیباترین صحنههای بازی فیلم را خلق كردند و درحالیكه هردو در تردید توانستن و نتوانستن بودند، بر هیجان و تردیدشان غلبه كردند.
نقش متفاوت و دشوار «ملوك» در فیلمنامه واروژ نیاز به بازیگری با ویژگیهای تازه و غیركلیشهای داشت. در نخستین جلسه فیلمبرداری كه خواهر و برادر با هم مواجه شدند (كامران میرزا و ملوك، داریوش ارجمند و نیكو خردمند) بازی حیرتانگیز ملوك تحسین همه را برانگیخت.
هرچند دیر، ولی ستارهای یگانه با ویژگیهای تازه و نو و صدایی گیرا كه به گوینده احتیاج نداشت در سینما متولد شد. بانویی با نام نیكو خردمند، بانویی نیك، بانویی شكوهمند، بانویی مهربان كه غریزه بازیگری در نهادش بود و چه دیر به سینما آمد و چه زود از میان ما رفت.
من در سریال هفتسنگ نیز با او همبازی بودم و بانو، نقش مادر من را بازی میكرد. لذتی مضاعف از حضور او در این كار داشتم. آخرین كار بانو سریال «قابهای خالی» به كارگردانی مرتضی احمدی هرندی بود كه من هم در آن حضور داشتم ولی متاسفانه با بانو مواجهه و بازی نداشتم. اما افتخاری كه با حضورش به مجموعه قابهای خالی بخشید، فراموشنشدنی است. نقشی كه در ذات لحظاتش با زندگی و جسم دردمندش نزدیكی حیرتانگیزی داشت و با او همعاقبت بود.