نه پول داشتند، نه برنامه  و نه از توجه ویژه‌ای برخوردار بودند. حالا هم که بلای خانمان‌سوز کرونا آمده. حالا بیشتر از هر زمانی پول ندارند، بیشتر از هرزمانی بی‌برنامه هستند و بیشتر از هر زمان دیگری به آنها بی‌توجهی می‌شود. درباره چه چیزی این مطالب را یادآور می‌شویم؟ بله، ورزش بانوان!
 آمد، نیامد در والیبال
فصل گذشته لیگ‌برتر والیبال بانوان ایران مانند بسیاری از رشته‌های دیگر نیمه‌تمام باقی ماند. در واقع کرونا مجالی برای اتمام این لیگ نداد. حتی همان لیگ فصل گذشته و فصل های قبل‌تر از آن هم کلی مشکل داشتند و همه این مشکلات هم به یک چیز وصل می‌شد؛ بی‌پولی و دیگر هیچ.
تیم‌ها بی‌پول می‌آمدند و بی‌پول‌تر می‌رفتند. برخی که تحمل نداشتند همان میانه فصل انصراف می‌دادند و می‌رفتند. حالا اوضاع بدتر هم شده است. بدتر و بحرانی‌تر.
بنا بر نظرات ارائه شده، لیگ‌برتر بانوان سال ۹۹ در دو گروه مقدماتی و به صورت متمرکز در سه هفته برگزار می‌شود و به منظور استفاده بهتر از ظرفیت داوران و ناظران، دیدارهای دور مقدماتی گروه‌های الف و ب لیگ‌برتر بانوان، یک هفته در میان برگزار می‌شود. کمیته برگزاری رویدادها و مسابقات فدراسیون والیبال،
برنامه دور مقدماتی لیگ‌برتر متمرکز والیبال بانوان کشور را اعلام کرد که این مسابقات از پنجشنبه ۲۹ آبان‌ماه شروع می‌شود.
تیم‌های سایپا، شهرداری قزوین، اکسون و سروقامتان بابل در گروه الف و تیم‌های ذوب‌آهن اصفهان، پیکان تهران، ستارگان فارس و خجسته تهران نیز در گروه ب در دور مقدماتی به مصاف یکدیگر خواهند رفت.
اما تمام سطور بالا صرفا یک برنامه‌ریزی است. جسته و گریخته شنیدیم که از همین الان اخبار مربوط به کناره‌گیری سه تیم بنا به دلایلی همچون مشکلات مالی و ترس از ابتلای اعضای تیم به کرونا به گوش می‌رسد. در این صورت تعداد تیم‌های شرکت‌کننده به پنج تیم می‌رسد که در این صورت گذاشتن نام لیگ روی این رقابت‌ها چندان معقول نیست. در واقع همه‌چیز بیشتر شبیه یک تورنمنت چند‌جانبه می‌شود. اما به هر حال در شرایط کرونایی برگزار‌نکردن این رقابت‌ها ضروری‌تر است، چیزی که بسیاری از رشته‌ها رعایت نمی‌کنند.
اما همین شرایط کرونایی باعث شده تا به والیبال سخت‌تر هم گرفته شود. بر اساس اخباری که به گوش می‌رسد بسیاری از بازیکنان قراردادهایی فرمالیته بسته‌اند. مثلا در قرارداد یک بازیکن 12 میلیون تومان ذکر شده اما دریغ از این‌که حتی یک ریال از این قرارداد به او برسد.
تیم ‌ملی والیبال ایران نیز قریب به یک سال است که به دلیل کرونا فعالیتی ندارد. والیبال بانوان در 10 سال اخیر تا این اندازه شرایط بدی را تجربه نکرده است.
 حال خراب بسکتبال و فوتبال
هر آنچه در سطور پیشین خواندید درباره بسکتبال بانوان هم صدق می‌کند. از مشکلات مالی تیم‌ها گرفته تا احتمال انحلال یکی ، دو تیم. از مشکلات مالی بازیکنان گرفته تا ریسک بالای برگزاری لیگ در شرایط فوق بحرانی پاندمی کرونایی.
اما فوتبال هم چنین رویه‌ای دارد. گفته می‌شود احتمال کناره‌گیری تیم اصفهان از لیگ‌برتر وجود دارد. در فوتسال نیز مسؤولان چند باشگاه با برگزاری لیگ متمرکز مخالفت کرده‌اند و اصلا هم به این نکته توجه نمی‌کنند که کرونا از سر و کول این جامعه بالا می‌رود.
ورزش بانوان در هر رشته‌ای در قهقرا به سر می‌برد؛ قهقرایی شدیدتر از هر زمانی.
رشته‌های انفرادی وضعیت بدتری دارد. آزمون‌ها و جشنواره‌های استعدادیابی هم که فعلا محلی از اعراب ندارد. البته برگزار نکردن دیدارها و مسابقات در هر رشته‌ای با توجه به وضعیت سیاه کرونا در ایران معقول‌تر از هر چیزی است. فقط چیزی که از این وضعیت باقی می‌ماند این است که ورزش بانوان حال بدی داشت، حالا هم که چند سال عقب‌تر افتاده است. بد بود، بدتر شد. بد و بد و بدتر. ورزش زنان با این حال و روز وخیم واقعا به المپیک هم فکر می‌کند؟