سرگیجه و عدم تعادل، نوعی اختلال بالینی است كه برای بیماران بسیار ترسناك بوده و درصد قابل توجهی از مراجعان سالانه اورژانس را تشكیل می‌دهد. مراكز اصلی تعادل بدن مخچه و گوش داخلی است و شایع‌ترین علت اختلال تعادل و سرگیجه در بالغین مراجعه‌كننده به اورژانس‌، التهاب و درگیری گوش داخلی بیمار است.
این گروه از بیماران معمولا به صورت ناگهانی دچار سرگیجه‌ای می‌شوند كه با هرگونه تغییر در وضعیت سر یا پهلو به پهلو شدن در بستر تشدید می‌شود و همراه با حالت تهوع و استفراغ و عدم تعادل است. حتی امكان دارد بیماران در چند روز اخیر گوش درد یا وزوز گوش یا حتی سرماخوردگی داشته باشند. علائم به اندازه‌ای شدید و ناگهانی است كه بیماران بلافاصله به پزشك مراجعه می‌كنند، ولی باوجود علائم شدید و پرسروصدا، این وضعیت معمولا با استفاده از دارو و نیز رعایت برخی نكات در عرض چند روز بهبود می‌یابد. البته در بعضی از موارد، درگیری گوش داخلی بیمار به سرگیجه‌های حمله‌ای مكرر یا مزمن منجر می‌‌شود. در موارد دیگر نیز انجام حركات خاصی به بهبود بیمار منجر می‌شود و در برخی برای درمان نیاز به مصرف دارو به صورت طولانی‌مدت است.
مصرف مایعات و استراحت به پهلوی طرفی كه بیمار كمتر احساس سرگیجه می‌كند و برخاستن ناگهانی و حركت آهسته سر و همچنین انجام ندادن فعالیت‌هایی كه نیاز به دقت و تعادل كامل دارند نظیر رانندگی، توصیه‌هایی است كه به این دسته از بیماران می‌شود.
در مواردی كه سرگیجه بیمار در ناحیه مركزی و مربوط به مخچه وی است، معمولا علائم بسیار آهسته پیشروی داشته و بیمار زمانی به پزشك مراجعه می‌كند كه چند روز یا چند هفته از شروع علائم وی گذشته است و به طور معمول سی‌تی‌اسكن یا ام.‌آر.‌آی به تشخیص عارضه وی كمك می‌كند.
گاهی شكایت سرگیجه بیماران مراجعه‌كننده به اورژانس واقعا به معنای چرخیدن اتاق دور سر آنها نیست بلكه به معنای احساس سبكی در سر یا سیاهی رفتن چشم‌هاست كه ممكن است دلایل متعددی داشته باشد مانند عوارض جانبی داروی جدیدی كه بیمار شروع كرده است، افت فشار خون یا از دست دادن خون مثلا در خونریزی‌های گوارشی یا علل قلبی و 
به‌هم خوردن ریتم طبیعی قلب و... در این‌گونه موارد نیز وضعیت بالینی بیمار با بررسی، تشخیص و درمان علت زمینه‌ای، بهبود می‌یابد.