ما نمی‌توانیم
هیاس حسینی، هنرمند شیشه‌گر 40 ساله‌ای است كه تحصیلات اولیه‌اش درخصوص شیشه‌گری را در هنرستان شیشه‌گری ایرانی ـ آلمانی در ایران فراگرفته و پس از آن برای ادامه تحصیل و فراگیری تخصص به خارج از كشور رفته و پنج سال پیش به وطن بازگشته و به گفته خودش از مكتب هنرمندان شیشه‌گر
به روز دنیا بهره جسته و انواع كلاس‌ها و كارگاه‌های تخصصی را پشت سر گذاشته است. حسینی همان ابتدای مصاحبه به ما می‌گوید: وزارت ارشاد كار خوبی كرد كه سفارش ساخت تندیس جشنواره‌اش را به اماراتی‌ها داد، زیرا به هیچ عنوان توانمندی ساخت این تندیس با این فرم و شكل در داخل كشورمان وجود ندارد.
وی برای اثبات ادعایش هم كلی دلایل منطقی آورد و مهم‌ترینش این بود كه تندیس سیمرغی كه اكنون توسط اماراتی‌ها ساخته شده، با تكنیكی به نام كستینگ (ریخته گری شیشه)، ساخته شده كه براساس آن شیشه را مثل سرامیك در یك قالب می‌ریزند و زمانی كه از كوره بیرون می‌آید كدر است و نیاز به پرداخت دارد، اما ما اولا تنها یك هنرمند در كشورمان داریم كه هنر ریخته گری شیشه را بلد است و ثانیا این‌كه محصول نهایی كه وی هم از كوره و كارگاهش بیرون می‌آورد مشكل كدری را دارد كه باید پرداخت شود، اما دستگاه و ماشین پرداخت آن در كشورمان وجود ندارد.
حسینی ادامه می‌دهد: این‌كه می‌گویند ما سابقه درخشان چندهزار ساله در صنعت و هنر شیشه داریم، درست. این‌كه اولین مهره شیشه‌ای كه به روش كستینگ 800 سال قبل از میلاد مسیح در شوش باستان ایران كشف شده هم درست؛ ولی اینها دلیل نمی‌شود امروز هم در این هنر حرفی برای گفتن داشته باشیم.
این هنرمند می‌گوید اكنون اوج هنری كه ما در حوزه شیشه داریم، مینای شیشه است؛ یعنی میناكاری روی شیشه، روی ظروف كاربردی و تزئینی و این همه آن چیزی است كه امروز مدیران سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی به آن افتخار می‌كنند. حتی در دانشگاه‌های ما هم امروز جز مینای شیشه چیز دیگری تدریس نمی‌شود و كارگاه‌های بخش خصوصی هم هنرشان تولید ظروف شیشه‌ای میناكاری است و نه بیشتر.
این هنرمند به جام‌جم می‌گوید وضعیت كارخانه‌های شیشه هم كه (بودجه‌های میلیاردی دولتی را صاحب می‌شوند) مشخص است و كارشان تولید شیشه قلیان و از این قبیل است و... وزارت ارشاد خروجی همین‌ها را می‌بیند كه تصمیم می‌گیرد كالایش را به خارجی‌ها سفارش بدهد. حق دارند. جشنواره فیلم فجر و جشنواره كوچكی نیست و باید بهترین تصمیمات درباره آن گرفته شود.
حسینی برخلاف بقیه منتقدان، هیچ اعتراض و انتقادی به تصمیم وزارت ارشاد ندارد و درمقابل با اعتراض شدید به مسؤولان سازمان میراث فرهنگی و مدیران صنایع دستی می‌گوید آنها به جای این‌كه رگ غیرتشان برای اقتصاد مقاومتی بالا بزند از سفارش كالا به خارجی‌ها، به فكر آمیختن صنایع‌دستی با چاشنی علم و دانش و ایجاد نوع‌آوری و خلاقیت در صنایع‌دستی و فراهم كردن زیرساخت‌های لازم مثل دستگاه‌های پرداخت كستینگ و ... باشند. شما نمی‌توانی به نهاد و ارگانی بگویی طرح تندیست را عوض كن. این شماهستی كه باید توانایی‌ات را بالا ببری.
به روز دنیا بهره جسته و انواع كلاس‌ها و كارگاه‌های تخصصی را پشت سر گذاشته است. حسینی همان ابتدای مصاحبه به ما می‌گوید: وزارت ارشاد كار خوبی كرد كه سفارش ساخت تندیس جشنواره‌اش را به اماراتی‌ها داد، زیرا به هیچ عنوان توانمندی ساخت این تندیس با این فرم و شكل در داخل كشورمان وجود ندارد.
وی برای اثبات ادعایش هم كلی دلایل منطقی آورد و مهم‌ترینش این بود كه تندیس سیمرغی كه اكنون توسط اماراتی‌ها ساخته شده، با تكنیكی به نام كستینگ (ریخته گری شیشه)، ساخته شده كه براساس آن شیشه را مثل سرامیك در یك قالب می‌ریزند و زمانی كه از كوره بیرون می‌آید كدر است و نیاز به پرداخت دارد، اما ما اولا تنها یك هنرمند در كشورمان داریم كه هنر ریخته گری شیشه را بلد است و ثانیا این‌كه محصول نهایی كه وی هم از كوره و كارگاهش بیرون می‌آورد مشكل كدری را دارد كه باید پرداخت شود، اما دستگاه و ماشین پرداخت آن در كشورمان وجود ندارد.
حسینی ادامه می‌دهد: این‌كه می‌گویند ما سابقه درخشان چندهزار ساله در صنعت و هنر شیشه داریم، درست. این‌كه اولین مهره شیشه‌ای كه به روش كستینگ 800 سال قبل از میلاد مسیح در شوش باستان ایران كشف شده هم درست؛ ولی اینها دلیل نمی‌شود امروز هم در این هنر حرفی برای گفتن داشته باشیم.
این هنرمند می‌گوید اكنون اوج هنری كه ما در حوزه شیشه داریم، مینای شیشه است؛ یعنی میناكاری روی شیشه، روی ظروف كاربردی و تزئینی و این همه آن چیزی است كه امروز مدیران سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی به آن افتخار می‌كنند. حتی در دانشگاه‌های ما هم امروز جز مینای شیشه چیز دیگری تدریس نمی‌شود و كارگاه‌های بخش خصوصی هم هنرشان تولید ظروف شیشه‌ای میناكاری است و نه بیشتر.
این هنرمند به جام‌جم می‌گوید وضعیت كارخانه‌های شیشه هم كه (بودجه‌های میلیاردی دولتی را صاحب می‌شوند) مشخص است و كارشان تولید شیشه قلیان و از این قبیل است و... وزارت ارشاد خروجی همین‌ها را می‌بیند كه تصمیم می‌گیرد كالایش را به خارجی‌ها سفارش بدهد. حق دارند. جشنواره فیلم فجر و جشنواره كوچكی نیست و باید بهترین تصمیمات درباره آن گرفته شود.
حسینی برخلاف بقیه منتقدان، هیچ اعتراض و انتقادی به تصمیم وزارت ارشاد ندارد و درمقابل با اعتراض شدید به مسؤولان سازمان میراث فرهنگی و مدیران صنایع دستی می‌گوید آنها به جای این‌كه رگ غیرتشان برای اقتصاد مقاومتی بالا بزند از سفارش كالا به خارجی‌ها، به فكر آمیختن صنایع‌دستی با چاشنی علم و دانش و ایجاد نوع‌آوری و خلاقیت در صنایع‌دستی و فراهم كردن زیرساخت‌های لازم مثل دستگاه‌های پرداخت كستینگ و ... باشند. شما نمی‌توانی به نهاد و ارگانی بگویی طرح تندیست را عوض كن. این شماهستی كه باید توانایی‌ات را بالا ببری.
