آن دسته از فوتبال‌دوستانی که تمام بازی‌ها را دنبال می‌کنند همیشه فهرستی از بهترین دوره‌های جام‌جهانی را در ذهن‌شان دارند. اگر از آنها در مورد سه جام‌جهانی بی‌نظیر سؤال شود، بدون شک خیلی‌ از آنها به جام‌جهانی 1986 مکزیک اشاره می‌کنند. برای آنها تمام بازی‌های آن جام خاطره‌انگیز بود و فینال بین آرژانتین و آلمان‌غربی جذابیت بیشتری داشت. روز 29 ژوئن ورزشگاه آزتک مکزیکو‌سیتی شاهد حضور 114 هزار هوادار فوتبال روی سکو‌هایش بود که بیشتر آن جمعیت هم چشمشان به دیگو مارادونا بود.  آلمانی‌ها به مکزیک رفته بودند تا خاطرات تلخ‌شان از جام‌جهانی قبلی را پاک کنند. با این حال آنها جام را چندان با صلابت شروع نکردند. در آن طرف، همه چیز حول محور مارادونا بود. آنها مرحله گروهی را با 7 امتیاز تمام کردند و در مرحله یک هشتم اروگوئه را با یک گل شکست دادند. بعد نوبت به انگلیس رسید و دست‌خدا و گل قرن در همان بازی. با پیروزی 2 بر صفر مقابل بلژیک در نیمه‌نهایی، آلبی سلسته به فینال رسید.
مسابقه فینال از همان لحظه اولش با تمام بازی‌ها فرق داشت. زمان پخش سرود ملی آرژانتین، وقتی دوربین روی صورت بازیکنان رفت هیچ حسی در صورت 10 بازیکن این تیم دیده نمی‌شد. تنها بازیکنی که با بقیه فرق داشت، خوزه براون بود که در همان لحظه اشک در چشمانش حلقه زده بود. پشت آن اشک‌ها یک داستان دراماتیک وجود داشت. براون چند ماه قبل از جام یک مصدومیت سخت داشت و امیدی به رسیدن او نبود، اما او توانست خود را به فهرست نهایی آرژانتین تحمیل کند. از طرف دیگر، منتقدان از انتخاب این بازیکن از طرف کارلوس بیلاردو بسیار شاکی بودند. با این حال او در تمام بازی‌های آرژانتین در آن جام حضور داشت و اوج بازی‌اش در فینال رقم خورد که زننده اولین گل آلبی سلسته بود.
در نیمه دوم، آرژانتین توسط خورخه والدانو به گل دومش رسید تا دستش به جام نزدیک‌تر شود. اما آنهایی که آلمان را می‌شناختند، می‌دانستند که عنوان سلطان کامبک برازنده این تیم است. مانشافت با گل‌های رومینیگه و فولر توانست بازی را به تساوی بکشاند. اما هنرنمایی دیگو در دقیقه 86 تمام رویاهای تیم بکن باوئر را نابود کرد. در حالی که او در محاصره چند دفاع آلمان بود، پاس هنرمندانه‌اش به بوروچاگا و گل او، آرژانتین را به دومین قهرمانی‌اش در جام‌جهانی رساند. تصویر مارادونا در حالی که جام قهرمانی در دستانش و روی دوش بازیکنان بود، به یکی از ماندگارترین تصاویر تاریخ جام‌جهانی تبدیل شد. در پایان آن جام، مارادونا کفش طلای بهترین بازیکن و کفش نقره‌ای دومین گلزن جام با 5 گل را دریافت کرد. دیگو با دادن 5 پاس گل در آن جام، در 10گل از 14 گل آرژانتین نقشی کلیدی و بسیار پررنگ داشت.