اگر از هواداران تیم‌ملی ایتالیا که این روزها از نتایج تیم‌شان در یورو سرخوش و خوشحال هستند، بپرسید تلخ‌ترین روزهای‌شان چه زمانی بوده، بدون شک به زمانی اشاره می‌کنند که ایتالیا نتوانست به جام‌جهانی 2018 روسیه برسد. روزهایی که جیان پیرو ونتورا روی نیمکت آتزوری بود و حتی در بازی پلی‌آف صعود به جام‌جهانی مقابل سوئد نتوانست موفق شود. در روزهایی که تیم‌های دیگر در حال آماده‌سازی خود برای بازی‌های جام‌جهانی بودند، فدراسیون فوتبال ایتالیا روبرتو مانچینی را به عنوان مربی جدید این تیم معرفی کرد. در آن روزها، حسی از تنفر و حسرت در میان بسیاری از هواداران ایتالیا وجود داشت. در آن میان، خوشبین‌ترین هوادار هم تصور نمی‌کرد مانچینی در عرض تنها سه سال ایتالیا را به جایی برساند که خیلی از کارشناسان از این تیم به شدت تعریف و تمجید کنند.
تیم تحت هدایت مانچو پیش از شروع یورو و در بازی‌های مقدماتی به خوبی نشان داد که تا چه اندازه تغییر کرده است. این تیم با
11 پیروزی متوالی پا به بازی‌های یورو گذاشت و بعد از هر بازی کیفیت بالاتری از خودش نشان می‌داد. اولین و شاید مهمترین تغییری که در تیم مانچینی به چشم می‌آید، فاصله گرفتن از همان سیستم کاتناچیو ( دفاع مطلق و سپس ضد حمله ) بوده است. این تیم به همان اندازه که در دفاع مستحکم است، در خط تهاجمی نیز به سرعت موقعیت‌سازی می‌کند و با داشتن چند بازیکن سرعتی، حریفان را
به دردسر می‌اندازد.
به عقیده کارشناسان، ایتالیا می‌بایست از فوتبالی که در 10 سال نخست قرن جدید داشت، فاصله می‌گرفت. روبرتو مانچینی نشان داد که بهترین فرد برای اجرای این تغییر و اصلاح بوده است. تا پیش از او، ایتالیا مقابل تیم‌های ضعیف و متوسط اروپا در بهترین حالت با دو گل اختلاف برنده می‌شد. اما ایتالیا با هدایت او تیم‌هایی همچون سوئیس، ترکیه و جمهوری چک را با سه گل یا بیشتر
شکست می‌دهد.
از طرف دیگر، اگر بخواهیم تیم کنونی را با ایتالیای دهه 90 یا ده سال اول قرن کنونی مقایسه کنیم، به یک تفاوت عمده می‌رسیم. اول این‌که ستاره‌های سرشناسی همچون باجو، دل‌پیرو، توتی و مالدینی در این تیم حضور ندارند. از طرف دیگر، در آن زمان سه تیم مطرح میلان، اینتر و یووه بیش از بقیه در تیم‌ملی بازیکن داشتند. اما حالا حتی بازیکنانی از تورینو ( سیریگو و بلوتی ) یا ساسولو ( لوکاتلی و براردی) هم در تیم‌ملی حضور دارند. روبرتو اینفاچلی، گزارشگر رادیو ورزشی رم در این باره می‌گوید: « یکی از ویژگی‌های مهم تیم مانچینی این است که تمام بازیکنان تقریبا شبیه به هم و در یک حد و اندازه هستند.  از طرف دیگر، ما همیشه عادت داشتیم در خط دفاعی بازیکنان بزرگ و قدرتمندی همچون باره‌سی، کاناوارو، مالدینی و نستا راداشته باشیم، اما در حال حاضر شاخص‌ترین بازیکن خط دفاعی ما کیه‌لینی است ».
در این میان، یکی از دلایل موفقیت مانچینی را باید تغییر و تحولاتی دانست که طی چند سال اخیر در سری A به وجود آمده است. بحران مالی شدید طی یک دهه اخیر باعث شد تیم‌های ایتالیایی کمتر به فکر خرید ستاره‌های گرانقیمت دیگر کشورها باشند و در عوض بیشتر روی بازیکنان جوان ایتالیا تاکید داشته باشند. نتیجه‌اش این می‌شود که بازیکنانی همچون بارلا، لوکاتلی و باستونی به ستاره‌های تیم مانچو تبدیل می‌شوند. تمام این موارد در کنار هم باعث شده تا برخی کارشناسان این تیم را با ایتالیای 1978 مقایسه می‌کنند.
آن تیم در جام جهانی 78 آرژانتین به مقام چهارمی جهان رسید، اما همان بازیکنان جوان در جام جهانی بعد به ستاره تبدیل شدند و به عنوان قهرمانی رسیدند. حالا تیمی که به رکورد 31 بازی بدون شکست رسیده و راهش را در یورو همچنان ادامه می‌دهد، به امید هواداران برای جام‌جهانی قطر تبدیل شده است. در تیم کنونی ایتالیا فقط کیه‌لینی، بونوچی، ایموبیله و اینسینیه بالای 30 سال هستند. آتزوری با تکیه بر همین بازیکنان باتجربه در کنار ستاره‌های جوانی همچون زانیولو که به دلیل مصدومیت یورو را از دست داد، می‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن در قطر داشته باشد.



آمارهای ایتالیا در شب شکست بلژیک
 در شبی که ایتالیا توانست تیم پر‌ستاره بلژیک را در یک چهارم نهایی یورو شکست داده و به مصاف اسپانیا در بازی نیمه‌نهایی برود، رکوردها و آماری ثبت شد که شاید تا مدت‌ها دست نخورده باقی بماند:
ایتالیا با شکست دادن بلژیک به پانزدهمین پیروزی متوالی خود رسید. هیچ تیمی تاکنون نتوانسته در مقدماتی یورو و یورو به این تعداد برد متوالی برسد.
گل دوم لورنزو اینسینیه به بلژیک در واقع نودمین گل ایتالیا در دوران مربیگری مانچینی بود. از این حیث مانچو در رتبه چهارم قرار دارد و با والکارگی تنها 6 گل دیگر فاصله دارد.
با دو گلی که آتزوری زد، تعداد گل‌های این تیم در بازی‌های امسال یورو به عدد 11 رسید که در بازی‌های یورو برای ایتالیا بی‌سابقه بوده است. بیشترین گل زده ایتالیا در یک جام معتبر 12 گل در جام‌جهانی 2006 است که در پایان توانست به قهرمانی جهان برسد.
لئوناردو بونوچی با بازی مقابل بلژیک، به رکورد 100 بازی ملی برای ایتالیا رسید. او هشتمین بازیکن تاریخ ایتالیاست که به چنین رکوردی رسیده است.