همه او را به نام خانم عطایی می‏شناسند، همسر شهید مدافع حرم مرتضی عطایی، نامش اما مریم جرجانی است و 43 سال دارد.  
جرجانی تعریف می‌کند از همان ابتدا یعنی از سال 71 که با همسرش ازدواج کرد، با او همراه شد و یک گروه خانوادگی و دوستانه راه انداختند؛ گروهی مخصوص سفر.  
همسرش شغل آزاد داشت و آنها هر زمانی که فرصت پیدا می‌کردند، می‏توانستند بروند کربلا و این بهانه‏ای بود تا سالی دو یا سه بار، گروه تشکیل دهند و به زیارت بروند.  جنگ سوریه که شروع شد، همسر جرجانی اما نیت رفتن به جبهه کرد.  دل مریم اما به رفتن به جنگ راضی نبود و البته آن زمان عطایی را به جبهه سوریه نمی‏بردند.  
به همین دلیل‌ با فاطمیون به سوریه رفت و از همان ابتدا هم معاون فرمانده و بعد فرمانده شد.  هرچند که همه می‏دانستند او ایرانی است، اما عطایی مشتاق دفاع از حرم حضرت‌زینب(س)‌ بود.  
جرجانی بعد از این‌که می‏بیند همسرش مشتاق دفاع است، دلش رضا می‏دهد به حضور او در جبهه جنگ؛ بعد اما همسرش در شهریور سال 95 در لاذقیه سوریه به شهادت می‏رسد.  
جرجانی تعریف می‏کند همسر او حواسش به همه‌چیز بود، حتی به آبیاری درخت شاه‌توتی که جلوی مغازه داشت و وصیت کرده بود بعد از رفتنش، آبیاری این درخت فراموش نشود.  به همین دلیل هم مریم عزم می‏کند تا راه همسر را به روش خودش ادامه دهد.
به این ترتیب‌ او گروهی جهادی تشکیل می‏دهد که به مشکلات خانواده‏های شهدا در مشهد رسیدگی می‌کند.  ‌جرجانی برای آنها امکان مشاوره فراهم و حتی برای بهترشدن روحیه خانواده‌های شهید سفرهای زیارتی برگزار می‏کند.  
‌‌به‌جز این جرجانی نماینده ‌موسسه‌ای است که برای کمک به نیازمندان دایر شده؛ موسسه که خانواده‏های شهدا ‌را دور هم جمع می‌کند و آنها بسته به توان‌شان برای حمایت از خانواده‌های نیازمند مشارکت می‌کنند.
زندگی جرجانی البته به کمک به همسران شهدا خلاصه نمی‏شود.  او خادم‎الرضا(ع)‌ است و هر زمانی که نیازمندی می‏خواهد به مشهد برود و توان مالی برای سفر و اسکان ندارد، جرجانی همراهی‌اش می‏کند‌.
  او می‎گوید: «این سخن از پیامبر(ص)‌ که فرمودند، آنچه برای خود می‏پسندی برای دیگران هم بپسند، همیشه در ذهن من است و به همین دلیل برای کمک به دیگران همیشه پیشقدم هستم. » جرجانی البته توضیح می‏دهد این خصلتی است که از همسر شهیدش یاد گرفته.  البته دختر و پسر خانم جرجانی هم همپای مادرشان برای کمک به نیازمندان تلاش می‌کنند.