بسیار پیش آمده است که والدین از ما درخصوص جراحی لوزه با لیزر می‌پرسند. به‌طور کلی بعضی از انواع لیزرها می‌توانند در نقش چاقوی جراحی مورد استفاده قرار بگیرند و برای بریدن، بستن سر عروق خونریزی‌دهنده یا برداشت و تبخیر بافت‌ها مفیدند. این لیزرها عمدتا با مکانیسم تولید گرما و حرارت بر بافت بدن اثر می‌گذارند.
برای جراحی لوزه‌های دهانی یا کامی روش‌های مختلفی داریم.
معروف‌ترین و رایج‌ترین آنها، برداشت لوزه‌ها با وسایل فلزی جراحی مانند تیغ و قیچی جراحی است که روش سنتی جراحی لوزه است. یکی از مهم‌ترین مراحل عمل لوزه، بندآوردن خونریزی محل عمل است که باید با دقت انجام شود. با وجود خونگیری مناسب حین عمل ممکن است فرد در ۲۴ ساعت اول یا در طی هفته اول دچار خونریزی از محل لوزه‌ها شود، لذا در مقایسه روش‌های مختلف جراحی لوزه، این عارضه مورد توجه است. یکی دیگر از عوارض این جراحی، درد پس از عمل است؛ روش‌هایی که درد کمتری بر بیمار تحمیل کنند بیشتر طرفدار دارند.
در روش سنتی، کنترل خونریزی با شست‌وشوی فراوان و فشار بر بستر جراحی، با کمک دوختن سر عروق با نخ‌های قابل جذب یا سوزاندن آنها با حرارت انجام می‌شود. در جراحی لوزه با کمک لیزر، ضمن آن‌که لیزر لوزه‌ها را از محل خود می‌برد و جدا می‌کند همزمان با حرارتی که تولید می‌کند خونریزی از عروق را متوقف می‌کند.
در مطالعات اولیه دیده شده‌است که خونریزی حین عمل در جراحی با لیزر کمتر از روش سنتی است اما خونریزی پس از عمل نسبت به روش سنتی مقداری بالاتر بود. همچنین درد در ۲۴ساعت اول پس از جراحی با لیزر کمتر از روش سنتی بود اما در طولانی‌مدت یعنی دو هفته پس از جراحی درد بیشتری نسبت به روش دیگر بروز کرد.
با گذشت زمان و بهبود تجهیزات و از آن مهم‌تر تجربه جراحان در کار با لیزر، نتایج تا حدودی تغییر کرده‌است. حداقل در بخش درد پس از عمل، امروزه جراحی با لیزر با روش سنتی برابری می‌کند و گاهی برتری دارد. در نهایت تاکید بر این نکته ضروری است که مهم‌تر از روش، تجربه و تسلط هر جراح بر کار خود مهم است. لیزر در صورت عدم استفاده درست و حرفه‌ای می‌تواند عوارضی نظیر آسیب به بافت‌های صورت و حلق یا سوزاندن راه‌های هوایی را حین برداشت لوزه ایجاد کند و هنوز بسیاری از جراحان روش سنتی را بسیار دقیق و با عارضه کم انجام و آن را ترجیح می‌دهند.